Άπλωσες τότε το χέρι, σαν να πνίγουμουν κι ήθελες να με σώσεις.
Αρπάχτηκα με λαχτάρα απ' το χέρι σου∙ πασαλειμμένο ήταν με πολύχρωμες μπογιές, θαρρείς ζωγράφιζε ακόμα∙ έκαιγε. Άγγιξα το χέρι σου, πήρα φόρα και δύναμη, μπόρεσα να μιλήσω:
-Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ' μου μια προσταγή.
Χαμογέλασε, απίθωσε το χέρι απάνω στο κεφάλι μου∙ δεν ήταν χέρι, ήταν πολύχρωμη φωτιά∙ ως τις ρίζες του μυαλού μου περεχύθηκε η φλόγα.
-Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου…
Η φωνή του βαθιά, σκοτεινή, σαν να 'βγαινε από το βαθύ λαρύγγι της γης.
Έφτασε ως τις ρίζες του μυαλού μου η φωνή του, μα η καρδιά μου δεν τινάχτηκε.
-Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώς μου μια πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
Κι ολομεμιάς, ως να το πω, μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα, αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεμένες θυμαρόριζες στα μαλλιά του κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια, γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε:
-Φτάσε όπου δεν μπορείς.
Πετάχτηκα τρομαγμένος από τον ύπνο∙ είχε πια ξημερώσει. Σηκώθηκα, ζύγωσα στο παράθυρο, βγήκα στο μπαλκόνι με την καρπισμένη κληματαριά. Η βροχή είχε τώρα κοπάσει, έλαμπαν οι πέτρες, γελούσαν∙ τα φύλλα των δέντρων ήταν φορτωμένα δάκρυα.
-Φτάσε όπου δε μπορείς!
(Αναφορά στον Γκρέκο-Ν. Καζαντζάκης)
Φτάσε όπου δεν μπορείς. Αυτό ακριβώς πρέπει να προσπαθούμε όλοι να κάνουμε, για να κρατάμε τα όνειρα ζωντανά. Μέρα καλή
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.΄Αντε και φτάσαμε "εκεί που δεν μπορούμε" και μετά άλλο ένα "εκεί που δεν μπορούμε". Κυνηγάμε το άπιαστο όνειρο ή την απληστία μας εδώ ήταν πάντα το ερώτημα που μάλλον προς το δεύτερο γέρνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή-κ. Φουρουκλά, πρέπει να προσπαθούμε γενικά να φτάσουμε, έστω κι αν είναι και στο "όπου μπορούμε".
ΑπάντησηΔιαγραφή-albus,το "όπου δεν μπορούμε" δεν νομίζω να 'ναι κάτι τόσο εξωτερικό.
Αλλά και εσωτερικός στόχος να είναι, αν έχει σχέση με την απληστία του "είναι" μας για κατάκτηση και διόγκωση, πάλι λάθος είναι.
Το "όπου δεν μπορείς" δεν έχει σχέση με κτώμαι, είμαι, αλλά με διψώ-ξεδιψώ, γνώση-υπέρβαση.
Και μαζί με αυτά έρχεται και το "είμαι" αλλά σαν το αποτέλεσμα, όχι σαν κύριος στόχος
Θα σου θυμίσω έναν στίχο:
Όποιος μπορεί κι όποιος βαστά
την αλήθεια του γυρεύει
κι όταν την βρει την παρατά
και στο φως μεταναστεύει.
Καλή μας μέρα!
εγω συμφωνω με τον Albus.. αυτα που λετε εσεις Κυκλοδίωκτον μου φενονται λιγο ακυρα.. για να μη χρησημοποιησω αλλη λεξη και γινω για αλλη μια φορα κακος.. το φως και η αληθεια και βαστα και αντε μη πω καμια κουβεντα πρωινιατικα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα.. αν και δε τη βλεπω.
Α! Τωρα που το ξαναειδα, για σας κυριε Φουρουκλά.. δε λεω τιποτα, τα ειπατε ολα εσεις..
"Φτάσε όπου δεν μπορείς. Αυτό ακριβώς πρέπει να προσπαθούμε όλοι να κάνουμε, για να κρατάμε τα όνειρα ζωντανά. "
καλα κρασια..
Καλημερα ξανα..
Ανώνυμε, εδώ δεν βλέπεις την καλημέρα, θα δεις το φως και την αλήθεια; (μου περισσεύουν οι κακίες σήμερα, μη δίνεις σημασία ή αν δώσεις πάρ' το πολύ μεταφορικά.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.
Πώς νόμιζα ότι το σλόγκαν είχε μετατραπεί σε... "καλές μπύρες;"
Ειναι οπως με το SEX, αμα δε σε θελει η φυση τι να σου κανει η τεχνικη και η τεχνη κατ' επεκταση.. Εδω υπαρχουν ριζικες διαφορες μεταξυ υπαρξης και επιβιωσης.. Να χτυπας το κεφαλι σου στο τοιχο ή στο στο ξεφουσκοτο μαξιλαρι.. και λιγοι στιχοι απο Tsopana Rave
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς να δέσεις στο λαιμό του φίλου σου μια πέτρα ;
να του τινάξεις τα μυαλά από τα έξι μέτρα ;
Μπορεί να είσαι τέλειος, μπορείς να με μαντρώσεις ;
μπορώ να ζω χωρίς αυτό, μπορείς να με σκοτώσεις ;
Θα βρω επιτέλους μια δουλειά, ποια πόρτα να χτυπήσω ;
Θα κατουρήσεις μια ποδιά ναρθώ να τη φιλήσω ;
Μπορείς να φύγεις από 'δω, μπορείς να το βουλώσεις ;
μπορείς να μη με σκέφτεσαι, μπορείς να με προδώσεις ;
ΜΙΛΑ ΡΕ!
Θα 'θελες να 'σουνα παιδί και να μην έχεις μάνα ;
θα 'θελες να 'σουν μοναχή και να 'σουνα πουτάνα ;
Θα 'θελες να 'σουν οκλαδόν και να μην έχεις πόδια ;
θα 'θελες να 'χεις Μερσεντές και συνεχώς διόδια ;
Θα 'θελες να 'σουνα δειλός να μην αποφασίζεις ;
θα'θελες να σουνα Θεός εσύ να κανονίζεις ;
Ποιός ήθελε να γεννηθεί ποιος θέλει να πεθάνει ;
Αφού το ήθελες πολύ γιατί δεν το 'χεις κάνει;
ΜΙΛΑ ΡΕ!
http://www.youtube.com/watch?v=BPo1FBI1U8k
Καθένας με τον πόνο του που τον κάνει σημαία! Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν σ' αφήνουν να καταλάβεις ότι έχουν πόνο! Όταν ο άνθρωπος παίζει (θεατρικά) τον πόνο του αντί να τον νιώθει, γίνεται γελοίος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα για το κείμενο: Μετά από τόσα χρόνια τα βιβλία του Καζαντζάκη (τα περισσότερα) μοιάζουν με ένα είδος ηρωϊκού φιλοσοφικοφολκλόρ, πασπαλισμένο με τη...θρησκεία, "θρησκοληψία" θα έλεγα που λέγεται Κρήτη, κρητικό: (δως μου μια πιο δύσκολη μια πιο κρητικιά προσταγή. Σήμερα αυτό μου ακούγεται σαν ένας καρακιτσάτος τοπικισμός. Το συγγραφικό ύφος του Καζαντζάκη είχε ημερομηνία λήξεως. Και η ημερομηνία αυτή έχει προ πολλού περάσει. Στην εφηβεία μου ο Καζαντζάκης ήταν μεγάλο καταφύγιο. Αν επιχειρήσω τώρα να τον ξαναδιαβάσω θα είναι δοκιμασία... Όσο για το ενδιαφέρον μήνυμα που συνεπαίρνει το νου και τη ψυχή,(Φτάσε όπου δεν μπορείς) αυτό ήταν μόνιμη θέση των ουτοπιστών και αρκετών ποιητών. Την προσωπική μου άποψη εκφράζω και δεν υποχρεώνω κανέναν να τη δεχτεί.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε, κατά αρχάς, με αναγκάζεις να σβήσω το τελευταίο σου σχόλιο γιατί προσβάλλεις κάποιον από τους σχολιάζοντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι στίχοι των τσοπάνα ρέιβ που παρέθεσες μου φαίνονται πολύ φτηνοί και επιτηδευμένοι, μόνο και μόνο για να ξεσηκώνουν την αγανάχτηση έχοντας τάχα κάτι να πουν.
Ότι υπάρχουν βασικές διαφορές μεταξύ ύπαρξης και επιβίωσης γίνεται όλο και πιο φανερό.
Ενώ άλλοι αγωνίζονται για το στοιχειώδες ζειν, άλλοι αναγάγουν το ευ ζειν σε εξωτερικό υλικοκαταναλωτικό όργιο.
Όχι ότι δεν ήταν έτσι από πάντα, αλλά τα τελευταία χρόνια η μεσαία τάξη είναι είδος προς εξαφάνισην. Οι έχοντες γίνονται πλουσιότεροι και οι μικρομεσαίοι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Και να μη χτυπάς το κεφάλι σου πουθενά. Έχουμε απίστευτες ικανότητες και δυνάμεις για να τα ξεπερνάμε όλα.
κ. Θεοφίλου θα συμφωνήσω στο πρώτο σκέλος μαζί σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν κάποιοι που χρησιμοποιούν τον πόνο τους για να προκαλούν το ενδιαφέρον των άλλων, κι άλλοι, που χωρίς να υπάρχει πραγματική αιτία, προσποιούνται (το πιστεύουν και οι ίδιοι δηλαδή) τους πονεμένους για να εγείρουν την προσοχή. Και δεν ξέρω αν και οι δύο αυτές κατηγορίες ανήκουν σε μία.
Και δεν υπάρχει γελοίος πόνος (ανώνυμε), εκτός αν παίζεις θέατρο.
Μπορεί εκ των υστέρων να ανακαλύψεις ότι η αιτία που σε έκανε να πονάς δεν άξιζε τον κόπο, αλλά όταν ο πόνος είναι πραγματικός κι όχι θεατρινισμός για αυτολύπηση και προσοχή δεν είναι ποτέ γελοίος.
Τώρα για τον Καζαντζάκη, αυτό το "μια κρητικιά προσταγή" και μένα μου ακούστηκε κάπως, λες κι έχει οριοθετημένο τόπο και είναι γενικός κανόνας, αλλά ήθελε να κάνει έντονη την αναφορά στις ρίζες του.
Τώρα που τον ξαναδιαβάζω προσπαθώ να βρεθώ έξω από τον χρόνο και να ξεπεράσω την ημερομηνία λήξης που λες. Θυμάμαι ότι αυτήν την δοκιμασία την είχα περάσει με την Ασκητική. Δεν μπόρεσα να διαβάσω πάνω από 2 σελίδες και την έκλεισα. Στα νειάτα μου μου φαινόταν σαν κάτι το άπιαστο και το μεγαλειώδες.
Όσο για το ενδιαφέρον μήνυμα των ουτοπιστών, απαντώ ότι φτάνεις μέχρι εκεί που βάζεις τα όριά σου.
Καλή μας μέρα!
Καλως!! Συνεχιστε το εργο σας με περισσοτερη εμπνευση και λιγοτερο πονο.. Συνεχιστε να σχολιαζετε αφοβα αυτα που γραφετε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε και.... καλη συνεχεια
Ανώνυμε, δεν είναι έτσι όπως τα βλέπεις. Μην απομονώνεσαι και μην μας ομαδοποιείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε να συζητήσουμε νομίζω κάποια πράγματα...
Επιστρεφω ξανα εκει που εφυγα για να μην με περασετε και για αχαριστο(ενα ψωνιο ειναι, θα περασει)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπον ΝΑΙ Κυκλοδίωκτον η αιτια του πονου ειναι γελοια και ΟΧΙ ο πονος. Ο πονος ειναι REAL. Αλλα οπως με το τρακαρισμα οπου η αιτια οπου τρακαραμε ειναι γελοια αλλα τα λεφτα που θα αφησω στο συνεργειο για να μου ισιωσουν τη μουρη και τα φαναρια θα ειναι επισης REAL, ετσι ακριβως και με το συγκεκριμενο πονο. Η αιτια ειναι "γελοια"(ας βαλαουμε και κανενα εισαγωγικο, μη τα ισοπεδωνουμε και ολα, ΑΡΚΕΤΑ), οποτε θα ξεπαραστει και ο πονος με "γελοια" μεσα οπως οι Tsopana RAve που κατα την γνωμη μου δεν ειναι καθολου γελοιοι κυριε ΘΕΟΦΙΛΟΥ και Κυκλοδίωκτον. Ολο αυτο βεβαια στηριζονται στην αρχαια αλλα χωρις αραχνες τεχνοτροπια και θεραπεια της Ομοιοπαθητικης. Την οποια θεραπεια την υποστιριζω εδω και πολλα ετη ως η μοναδικη θεραπεια καθε ειδους Πονου, πλην του θανατου οπου εκει ως γνωστον δε μας παιρνει(σωστα ειναι γραμμενο?)και επισης για προσωπικη και μονο χρηση και ΟΧΙ ΔΙΑπροσωπικη [διοτι στη Διαπροσωπικη διασταση δεν εχουμε ακριβη και ολοκληρωμενη εικονα γεγονοτων και καταστασεων ούτως ειπείν λόγον, οποτε συναρτηση αυτων των μεταβλητων και σταθερων ιδίως ημών ισως γινουν λαθος καταμερισμοι εδαφιων ούτως ειπείν λόγον, για τη Διαπροσωπικη διασταση υπαρχουν αλλοι πιο μοντερνοι και NEW STYLE & NEW METAL συναταγες και μεθοδοι, οπως πχ, τωρα μου ηρθε μια στα γρηγορα οπως ακουγα το παρακατω song που θα δωσω και το Link, o περιβοητος και περιλαμπρος ΔΙΑΛΟΓΟΣ(καλες κοκα κολες)] .
Αλλα μεσα απο αυτη τη γελοιοτητα θα προκυψει κατι ποιο σοβαρο, ποιο αληθινο, ενα ΠΟΙΗΜΑ ισως και μπορει και μαλλον και δεν ειναι και τοσο σιγουρο........... και Ε Γ Ω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ευχαριστω πολυ!!!! Την αγαπαμη μου να εχετε!!!!!!!!!!!!!!!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
http://www.esnips.com/doc/057f3222-056d-4ba9-a08b-faf2a572e2e1/10-I-Dubious
Ο/Η Μαζί... KaPa είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λατρεμένο αυτό βιβλίο, το διάβασα στα 17 μου.Αυτή η φράση με στοίχειωσε...
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη, τα λόγια σου συγκινητικά!! Γράφεις υπέροχα!!
15 Οκτωβρίου, 2011 23:20