tag:blogger.com,1999:blog-27320547.post4556613063238375843..comments2023-06-01T16:06:46.470+03:00Comments on Κυκλοδίωκτον: Η γλώσσα των ονείρωνΚυκλοδίωκτονhttp://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-74781236403238185542016-05-07T11:08:05.669+03:002016-05-07T11:08:05.669+03:00Σε ευχαριστώ!Σε ευχαριστώ!Κυκλοδίωκτονhttps://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-7498480192926687782016-05-06T13:18:24.153+03:002016-05-06T13:18:24.153+03:00Καλή μου Κυκλοδίωκτον, κανένα πρόβλημα, μην το σκέ...Καλή μου Κυκλοδίωκτον, κανένα πρόβλημα, μην το σκέφτεσαι καν.<br /><br />Εξάλλου, απαντώντας σου ξανά, είχα την ευκαιρία να διατυπώσω κι άλλες σκέψεις.<br /><br />Εύχομαι να είναι από τις τρικυμίες που περνάνε...<br /><br />Μία καλημέρα και ευχές για το καλύτερο.Αchernarhttps://www.blogger.com/profile/12518157232773155650noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-27689757935996663122016-05-04T18:18:25.669+03:002016-05-04T18:18:25.669+03:00Συγνώμη, εμένα μου ξέφυγε, νόμισα το ότι είχα πατή...Συγνώμη, εμένα μου ξέφυγε, νόμισα το ότι είχα πατήσει για να δημοσιευτεί.<br />Αλλά τελώ εν μεγάλη τρικυμία τον τελευταίο καιρό κι έχω χάσει και το λίγο μυαλό που μου 'χε μείνει...Κυκλοδίωκτονhttps://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-34260128287371762432016-05-04T13:58:33.935+03:002016-05-04T13:58:33.935+03:00Κι εδώ είχα γράψει, αλλά δεν μου το εμφάνισε (κάτι...Κι εδώ είχα γράψει, αλλά δεν μου το εμφάνισε (κάτι θα έγινε και διέκοψα εκείνη τη στιγμή, και δεν πάτησα το κουμπί δημοσίευσης).<br /><br />Σε ευχαριστώ πολύ! Και ναι, ίσως μια ανάρτηση θα ήταν καλή ιδέα.<br /><br />Και νομίζω ότι, τη συναισθησία που αναφέρεις εδώ, την κράτησα υποσυνείδητα και βρήκε το δρόμο της και βγήκε στη δική μου ανάρτηση :) <br /><br />Παραθέτεις από τον Pessoa: "Η πλειονότητα των ανθρώπων αρρωσταίνει επειδή δεν ξέρει να πει τι βλέπει και τι σκέφτεται". Μου θύμισε μία θεραπευτική πλευρά της ψυχοθεραπείας, που έγκειται στο να βάλει κάποιος σε λέξεις το ανείπωτό του, όσο μπορεί - ή μάλλον κάποια συγκεκριμένα από τα ανείπωτά του, που δεν μπόρεσε ποτέ του να εκφράσει, ενώ ήθελε. (Κι άλλη της μία πλευρά, είναι να αφήσει ανείπωτα κάποια υπερανελυμένα που δε βγάζουν πουθενά...μα αυτό είναι άλλη ιστορία.) <br /><br />Χαίρε!<br />Αchernarhttps://www.blogger.com/profile/12518157232773155650noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-40142154332205126972016-04-30T01:19:17.079+03:002016-04-30T01:19:17.079+03:00Συμφωνώ για τα περί πεποιθήσεων.
Γι΄αυτό και είπα ...Συμφωνώ για τα περί πεποιθήσεων.<br />Γι΄αυτό και είπα ότι μία επιστημονική εξήγηση ίσως να έπειθε τους απολιθωμένους αυτούς κυρίους, μα...δεν το βλέπω! <br />Καλή η πρότασή σου να το αναρτήσω στο μπλογκ μου, θα συμφωνήσω! <br />Και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ήταν πολύ ωραίο θέμα και κείμενο, και με ενέπνευσες. :)Αchernarhttps://www.blogger.com/profile/12518157232773155650noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-62183003136787295452016-04-29T22:07:35.099+03:002016-04-29T22:07:35.099+03:00Οι άνθρωποι πιστεύουν ή δεν πιστεύουν βάσει πεποιθ...Οι άνθρωποι πιστεύουν ή δεν πιστεύουν βάσει πεποιθήσεων.<br />Δεν είναι οι αποδείξεις ή τα γεγονότα που τους οδηγούν στα πιστεύω τους αλλά άλλες ανάγκες και εσωτερικές διεργασίες.<br /><br />Ένας πιστός θα δει θαύμα εκεί που ένας άπιστος θα ανακαλύψει μια προηγμένη επιστημονική θεωρία για να το εξηγήσει.<br />Όσο κι αν προσπαθήσεις να το εξηγήσεις επιστημονικά σε κάποιον που πιστεύει δεν θα καταφέρεις και πολλά πράγματα.<br />Το ίδιο χαμένες θα πάνε και οι μεταφυσικές εξηγήσεις σε κάποιον που δεν πιστεύει σε κάτι άλλο πέρα από όσα του επιτρέπουν οι αισθήσεις του.<br /><br />Κατ' εξοχήν, αυτοί που έχουν επιλέξει να πιστεύουν (ή να μην πιστεύουν)σε κάτι, έχουν επιλέξει και τον τρόπο που θα κατανοούν τον κόσμο.<br />Και μετά αλληλοσυγκρούονται για να επιβάλει ο καθένας την άποψή του στον άλλον ή να υπερισχύσει μια και κατέχει την 'μοναδική αλήθεια', με όλα τα γνωστά παρελκόμενα.<br />Η 'ξηρασία της μονομέρειας', οπως πολύ σωστά το έθεσες.<br /><br />Κι εγώ σε ευχαριστώ για τα λόγια, λόγια... σου. Να 'σαι καλά που μου τα εμπιστεύεσαι!<br />Νομίζω ότι σε αυτήν την ανάρτηση απογείωσες τη σκέψη σου και ο λόγος σου έγινε ποιητικός.<br />Προτείνω να το κάνεις και ανάρτηση στο δικό σου μπλογκ (σαν αυτόνομο κείμενο με κάποια επεξεργασία), ένα τόσο όμορφο σχόλιο.Κυκλοδίωκτονhttps://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-8959249153239387152016-04-25T17:14:07.774+03:002016-04-25T17:14:07.774+03:00Αγαλλίασα με το κείμενό σου. Ατόφια ευχαρίστηση.
...Αγαλλίασα με το κείμενό σου. Ατόφια ευχαρίστηση.<br /><br />Τι θα κάναμε λοιπόν και χωρίς τα άφατά μας.<br /><br />Και σπείρες...<br />που μου θύμισαν μία άλλη σπείρα, αυτή του Λαβυρίνθου, που είναι μεταξύ άλλων κι η κάτοψη μιας σπείρας σ΄ενα επίπεδο...Κι ο Λαβύρινθος μου θύμισε τελικά το πρώτο ποστ από το οποίο σε είχα πετύχει: είχε να κάνει μ΄εναν Λαβύρινθο!!!<br /><br />Ευτυχώς που υπάρχει όχι μόνο αυτό που βλέπουμε και περιγράφουμε, αλλά κι αυτό που δεν βλέπουμε κι αυτό που δεν περιγράφεται. <br />Από που να αρχίσω ; Από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία εκτός του ορατού φάσματος, από υπέρηχους και υπόηχους, από "σκοτεινή ύλη" του σύμπαντος, από σκέψεις άυλες που όμως μπορούν να κινήσουν τον πλανήτη ολόκληρο; Από τα συναισθήματα, που στην μεγαλύτερή τους ένταση, γίνονται πλέον άφατα; (χαρά, θλίψη, έκσταση, και ων ουκ έστι τέλος;) Από τα όνειρα, αχ τα όνειρα, μία από τις βασιλικές οδούς προς το ασυνείδητο, που μόνο οι ασυνείδητοι λένε πως δεν υπάρχει...<br />Μήπως ίσως δεν έχουν νιώσει ποτέ αυτοί οι κύριοι σε τέτοια ένταση που να τους δεθεί η γλώσσα κόμπος, και μένουν μόνο με τις φτωχές ηδονές των γλωσσικών τους κατασκευασμάτων και την εγωϊκή τέρψη των διανοημάτων τους; Λέω, τώρα - μη με πεις (πολύ) κακιά...<br /><br />Αχ αυτοί οι κύριοι, κι όλοι οι κύριοι και οι κυρίες που περιφρονούν το αθέατο - το οποίο, όταν το περιφρονούμε έτσι, θα πει και πως μας κυβερνά πολύ... Κάποιος να τους πληροφορήσει ότι υπάρχει και δεξί εγκεφαλικό ημισφαίριο, εκτός απο το αριστερό. Κι αν δεν ακούν εμάς, τους "αδαείς" και τους "χωρίς περγαμηνές", ας ακούσουν κανέναν νευροεπιστήμονα, που θα τους επιβεβαιώσει ότι το άφατο εμπεριέχεται και μες στον εγκέφαλό μας, μέσα σ΄αυτό το ημισφαίριο. Νομίζω ότι θα τους ικανοποιήσει μία τέτοια "μετρήσιμη" και "αποδείξιμη" εξήγηση. <br />Για να μην τους αναγκάσουμε να μάθουν και τα περί "συναισθηματικού" εγκεφάλου κι εκεί χάσουν τη μπάλα - του μεταιχμιακού μας συστήματος στον εγκέφαλο, όπου εδράζουν λένε τα συναισθήματα...Ο οποίος δεν επικοινωνεί με γλώσσα (είναι παλιός, από την εποχή του σχηματισμού των θηλαστικών), παρά στέλνει σήματα στον "ανώτερο" εγκέφαλο, τον νεοφλοιό, ο οποίος είναι ο νεότερα σχηματισμένος, και που περιέχει τη γλώσσα. Φαντάσου πόσα χάνονται καμμιά φορά στη μεταφορά του "σήματος" αυτού, και το τι βγαίνει ενίοτε από τον νεοφλοιό - και το στόμα μας: εκεί ενίοτε γλωσσεύουμε τη μπέρδα μας και χανόμαστε στη μετάφραση, όταν τα συναισθήματα από κάτω βράζουν. Εκεί μπορεί ο συναισθηματικός εγκέφαλος να ξερει και βιώνει πολύ καλά τι γίνεται (η διαίσθηση π.χ. από εκεί μας "τσιμπάει" ακαριαία), μα ο νεοφλοιός να τα έχει παίξει στο hardware. <br /><br />Η μονομέρεια πάντα οδηγεί σε ξηρασία, κι ο σιμούν που φυσά στα λεγόμενα αυτών των κυρίων, αυτό καταδεικνύει. Ας τους μάθουμε λοιπόν λίγη φυσιολογία κι ότι ο ένας εγκέφαλος χωρίς τον άλλο δεν κάνει το σύνολο "άνθρωπος" που γνωρίζουμε (εάν αφαιρέσεις τον ερπετοειδή, τον ακόμα "κατώτερο" εγκέφαλο από τον συναισθηματικό, και μείνεις μόνο με τον "ανώτερο" νεοφλοιό, ο άνθρωπος πεθαίνει ακαριαία....Αν αφαιρέσεις τον νεοφλοιο ζει, μα είναι πια ή θηρίο ή φυτό...)<br /><br />Για τους υπόλοιπους απο εμάς που έχουμε προ πολλού διαισθανθεί, ο καθείς με το δικό του τρόπο, τα όσα λένε οι νευροεπιστήμονες, ας κάνουμε χώρο για να υποδεχόμαστε το ανείπωτο κι όσα μας φέρνει ως ψήγματα, έστω και ξεβρασμένα στις ακτές κάποιου ονείρου. <br /><br />Ευχαριστώ για τα πολυ όμορφα θέματα, καλή μου Κυκλοδίωκτον, και για την χαρτογράφηση του άφατου, σαν άλλος Μαγγελάνος, και για τις σκέψεις που μας προκαλείς, πέρα από ερήμους και ξηρασίες :) Πολύς πλούτος κυλάει μέσα σ΄αυτό το ιστολόγιο, κι έχω πολλά ακόμα να ανακαλύψω!<br /><br />Υ.Γ. Αρχίζω να καταλαβαίνω πως τελευταία γράφω πολλά (όπως κι εδώ, στο ιστολόγιό σου γράφω πολλά), γιατί ασχολούμαι πολύ με το άφατο στη ζωή μου, και δε συνηθίζω να μιλώ. Αυτά που λέω εδώ, σπανίως τα λέω "έξω". Κι εδώ, που κεντρίζονται τα άφατά μου, παράγω λόγια, λόγια...ίσως για να αποκαταστήσω λίγο την ισορροπία, κι ίσως για να τους δώσω τη θέση που τους αξίζει,όπως τους τη δίνεις κι εσύ. Να΄σαι καλά!Αchernarhttps://www.blogger.com/profile/12518157232773155650noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-32623861719692052872016-04-21T18:52:58.556+03:002016-04-21T18:52:58.556+03:00Έχει λίγες μέρες που ξύπνησα από όνειρο και κατάλα...Έχει λίγες μέρες που ξύπνησα από όνειρο και κατάλαβα ότι, για μια ακόμη φορά, πράγματα που είναι λογικοφανή στα όνειρα, στην πραγματικότητα είναι ανέφικτα και αδύνατον να συμβούν.<br />Στα όνειρα δεν υπάρχει ο περιορισμός των ορίων της ύλης. Δεν υπάρχει ο περιορισμός της λογικής που έχει δημιουργήσει ο νους μας.<br /><br />Ξύπνησα και αναρωτιόμουν, μα καλά, πώς μου φαινόταν λογικό κι απόλυτα αποδεκτό και κατανοητό αυτό που έβλεπα, αφού στην πραγματικότητα του ξυπνητού είναι αδύνατον να υπάρξει;<br /><br />Τα όνειρα λειτουργούν με άλλες συμβάσεις πολυεπίπεδες, που γίνονται αποδεκτές από μας με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει να λειτουργούμε ως νοήμονα όντα που αναλύουν κυρίως με το νου την πραγματικότητα γύρω μας.Κυκλοδίωκτονhttps://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-57380441643025814872014-04-27T23:41:59.897+03:002014-04-27T23:41:59.897+03:00Ορισμοί, λέξεις, όνειρα και μετά από το προηγούμεν...Ορισμοί, λέξεις, όνειρα και μετά από το προηγούμενο κείμενο και σπείρες...<br /><br />Μου 'φεραν στο νου μια παλιότερη ανάρτηση που είχα γράψει για όνειρα σε σχέση με τη σπείρα:<br /><br />http://kyklodiwkton.blogspot.gr/2011/04/blog-post_03.html Κυκλοδίωκτονhttps://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-62790378298169917692014-04-27T23:30:41.473+03:002014-04-27T23:30:41.473+03:00Του Fernando Pessoa [από το Βιβλίο της Ανησυχίας]
...Του Fernando Pessoa [από το Βιβλίο της Ανησυχίας]<br /><br />Η πλειονότητα των ανθρώπων αρρωσταίνει επειδή δεν ξέρει να πει τι βλέπει και τι σκέφτεται.<br />Λένε πως δεν υπάρχει τίποτα δυσκολότερο από το να ορίσεις με λόγια μια σπείρα.<br />Είναι απαραίτητο, λένε, να κανείς στον αέρα, με το χέρι και χωρίς φιλολογίες, την κίνηση, που ανεβαίνει στριφογυρίζοντας με κανονικότητα, με την οποία η αφηρημένη μορφή των ελατήριων ή ορισμένων κλιμακοστάσιων αποκτά υπόσταση στο βλέμμα μας. Αλλά, αν θυμόμαστε πως λέω είναι ανανεώνω, θα ορίσουμε μια σπείρα χωρίς δυσκολία: είναι ένας κύκλος που ανεβαίνει χωρίς ποτέ να κατορθώνει να ολοκληρωθεί. Η πλειονότητα των ανθρώπων, το γνωρίζω καλά, δε θα τολμούσαν αυτό τον ορισμό, γιατί υποθέτουν ότι ορίζω είναι λέω αυτό που οι άλλοι θέλουν να πούμε, και όχι αυτό που πρέπει να πούμε για να δώσουμε τον ορισμό. Θα έλεγα καλυτέρα: η σπείρα είναι ένας εν δυνάμει κύκλος που διπλασιάζεται ανεβαίνοντας χωρίς ποτέ να πραγματοποιείται. Αλλά, όχι, πρόκειται ακόμα για έναν αφηρημένο ορισμό. Θα προσπαθήσω με συγκεκριμένες έννοιες και θα γίνει αμέσως φανερό:<br />μια σπείρα είναι ένα φίδι χωρίς φίδι που τυλίγεται κάθετα γύρω από το τίποτα.<br /><br />Όλη η λογοτεχνία είναι μια προσπάθεια προκειμένου η ζωή μας να γίνει πραγματική. Όπως το γνωρίζουμε όλοι μας, ακόμα κι όταν ενεργούμε χωρίς να το γνωρίζουμε, η ζωή είναι απολύτως μη πραγματική στην άμεση πραγματικότητα της. Οι εξοχές, οι πόλεις, οι ιδέες, είναι πράγματα απολύτως πλασματικά, τέκνα της πολύπλοκης αίσθησης του ίδιου μας του εαυτού. Όλες μας οι εντυπώσεις είναι αμετάδοτες, εκτός κι αν τις κάνουμε λογοτεχνικές. Τα παιδιά είναι πολύ λογοτεχνικά γιατί λένε πώς αισθάνονται και όχι πώς πρέπει να αισθάνεται κάποιος συμφώνα με το πώς αισθάνεται κάποιος άλλος. Μια μέρα άκουσα ένα παιδί να λέει, θέλοντας να πει πως ήταν έτοιμο να κλάψει, όχι "Μου ‘ρχεται να κλάψω", που θα ήταν αυτό που θα έλεγε ένας ενήλικας, δηλαδή ένας ηλίθιος, αλλά "Μου ‘ρχονται δάκρυα". Και αυτή η πρόταση, η απολύτως λογοτεχνική, σε σημείο που θα την αποδίδαμε σε κάποιον φημισμένο ποιητή, αν βρισκόταν κάποιος για να την πει, αναφέρεται σαφέστατα στη θερμή παρουσία των δακρύων που πέφτουν από τα βλέφαρα, τα οποία έχουν πλήρη συνείδηση της υγρής πικράδας. "Μου ‘ρχονται δάκρυα!". Το παιδάκι αυτό όρισε θαυμάσια τη σπείρα του.<br /><br />Να λες. Να ξέρεις να λες. Να ξέρεις να υπάρχεις μεσ’ από τη γραπτή φωνή και τη νοητική εικόνα!<br />Η ζωή δεν αξίζει τίποτα παραπάνω: το παραπάνω είναι άντρες και γυναίκες, υποθετικοί έρωτες και ματαιοδοξίες ψεύτικες, προφάσεις της πέψης και της λήθης, άνθρωποι που κινούνται πάνω κάτω, σαν ζώα όταν ανασηκώνουμε μια πέτρα, κάτω από τον μεγάλο αφηρημένο βράχο του γαλάζιου δίχως νόημα ουρανού.<br /><br />Κυκλοδίωκτονhttps://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27320547.post-60249991482597083012014-04-09T10:55:54.368+03:002014-04-09T10:55:54.368+03:00Χθες, διαβάζοντας κάποιες παλιές μου σημειώσεις, έ...Χθες, διαβάζοντας κάποιες παλιές μου σημειώσεις, έπεσα στην καταγραφή ενός ονείρου μου που είχα ξεχάσει.<br /><br />Βέβαια, τα όνειρα δεν είναι να τα εμπιστεύεσαι αυτούσια και κυριολεκτικά, αλλά μια και είναι πολύ σχετικό αυτό που είχα δει, το παραθέτω μόνο και το αφήνω ασχολίαστο.<br /><br />Ανάμεσα στα υπόλοιπα στοιχεία του ονείρου που δεν αναφέρω, είδα, λοιπόν, ότι με πληροφορούσαν για κάποιον πως γνωρίζει:<br />"Τις τέσσερις γλώσσες των ονείρων και τις δύο του θανάτου".<br /><br />Κυκλοδίωκτονhttps://www.blogger.com/profile/07321274822416523851noreply@blogger.com