.
Αυτή η ανάρτηση, έτσι...
Γιατί καμιά φορά αφηνόμαστε να μας πιάνει το παράπονο.
Δε βαριέσαι, όμως.
Ζωή είναι, θα την ζήσουμε ως το κόκκαλο.
Σήμερα που θα γίνει Χθες.
Έρχεται και το Αύριο.
Δε βαριέσαι, όμως.
Ζωή είναι, θα την ζήσουμε ως το κόκκαλο.
Σήμερα που θα γίνει Χθες.
Έρχεται και το Αύριο.
Χωρίς παράπονα.
Θα θελα να ξέρω κοπτοραπτική βίντεο και να βγάλω από "πρώτη θέση φώτο" την φάτσα του Λαζόπουλου, αλλά δυστυχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάει σετ με το τραγούδι!
Δεν φαίνεται το βίδεο.... δυστυχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες μας τουλάχιστον... ποιο είναι το άσμα..να το ακούσουμε αλλιως...
(αποφασισμένη να γράψω σχόλιο...)
Ακανόνιστη, κάτι έχεις εσύ με τα βίντεό μου. Ή τους βρήκες τρίχα ή μαλώσατε ή (ακόμα καλύτερα) να μου μάθεις να ανεβάζω σωστά τα βίντεο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτίχοι: Μ. Ρασούλης
Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι η αν αληθινά
για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε
Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νοιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες στο προσφέρω
Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα, μ’ εγκαταλείψανε
ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.
Στο καλό να πάνε και να τους τύχουν τα καλύτερα!
(Αυτό δεν ήταν του στιχουργού, αλλά δική μου ειλικρινής πρόσθεση-πρόθεση.)
Τραγουδάραααααααααα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγε!!!!!!
Λατρεύω τον Ρασούλη...
και αυτό είναι από τα καλυτερά του!!!
τι λε ρε παιδι μου.... τωρα συγκινηθηκα... ετσι μου ερχεται να κλαψω με μαυρο καταμαυρο πισσα δακρυ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=dbI5K0AzNHI&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο ειναι το τραγουδι για ολες τις ημερες τις εβδομαδας, να ακουγεται συνεχεια στο χωρο σου μεχρι να ενηλικιωθει η παιδικοτητα ..σου.. του.. της.. οο
@Ακανόνιστη, δεν είδα καμιά συμβουλή για τα βίντεο, οπότε μην παραπονεθείς άμα δεν δεις τα επόμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμε, μη μου μαυρίζεις κι εσύ το μπλογκ. Αυτό άστο πάνω μου. Μια χαρά τα καταφέρνω.
Η παιδικότητά μου το είδε το τραγούδι και θα σε ενημερώσω για τα αποτελέσματα της ενηλικίωσης.
Αυτο για το μαυρισμα του blog δε το ηξερα... συγνωμη!!!!! Αλλα σηκωσε και εσυ μια επιγραφη, μια ταμπελα, κατι σε οδηγιες δηλ να καταλαβουμε τι επιτρεπεται να γραφουμε στο Blog και τι οχι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το τραγουδι δε χρειαζεται η παιδικοτητα σου να δει τιποτα... ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙ ΜΠΟΡΕΙ??? Για να μην τα κουσει απο αλλου αυτα που λεει ...το τραγουδι
ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ!!! Αλλα δε φταει τιποτα το Blog να φαρμακωνεται με το δηλητηριο που αποβαλει ο οργανισμος μου... το φιδι...... ΕΜΕΝΑ δαγκωσε οχι το Blog...
Ωπα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝατα και τα σεξουαλικα υπονοούμενα...
Πάει η παιδικότητα σου Κυκλοδίωκτη...φόρεσε μαύρα (εσωρουχα) και άρχισε το άγριον σεχ..
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
aKanonisti aKanonisti εσενα εχω βαλει στον οφθαλμο, το λεγομενο ματι, οχι τη Κυκλοδίωκτη, μη κοιτας που δεν εκδηλωνομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρεις την τύφλα σου babe...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά... οκ... μείνε στην αυταπάτη σου...
δεν την χαλάμε.. γιατί ειναι διασκεδαστικη... (ακομα)
Η κυκλοδίωκτη... είναι καλός άνθρωπος..
ελάχιστους θα συναντίσεις στην ζωή σου.. μη το γαμας.. είναι κρίμα...
σεβάσου ότι δεν μπορείς να έχεις και να γίνεις...
Υ.Γ. σόρυ βρε φιλενάδα.. αλλά.. είμαι αθυρόστομη...
Ρίξε αύριο μία και γαμω τις κουλτιουριαρικες αναρτήσεις... να σβήσεις το δικό μου λεξιλόγιο...
Oi στίχοι του τραγουδιού πράγματι ανατροφοδοτούν το παράπονο που πότε πότε μας μας πιάνει και το γαληνεύουν, αφού κάποιος,(ο στιχουργός) λέει ξεκάθαρα όσα αφηρημένα και θολά νιώθουμε. Ο Μαϊντανός Λαζόπουλος πράγματι δεν χρειαζόταν, αλλά αφού δε γίνεται αλλιώς.. Κατά τα άλλα γουστάρω και τον ωραίο χαβαλέ που γίνεται στο Βλογκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε, ακανόνιστη, Φαίδωνα, συγκλονίστηκα τόσο από το βίντεο της επόμενης ανάρτησης που μου κόπηκε η διάθεση για οποιοδήποτε ανάλαφρο σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήKyκλοδίωκτη, έτσι διαφημίζεις τήν επόμενη ανάρτησή σου; Εγώ πάντως ότι και να κάνεις θα έρθω..
ΑπάντησηΔιαγραφή