Αντέχουμε

Κι ήρθε ο χειμώνας και τα κρύα, και οι σπόροι από τα 'διακοσμητικά' λαχανικά μου που είχαν αργήσει να φυτρώσουν κι οι καρποί τους ήταν ακόμα άγουροι ή άνθη, έπρεπε να μαντρωθούν σαν προβατάκια για να μην παγώσουν. Η τεράστια πιπεριά με τις κόκκινες περίεργες πιπερίτσες σαν σκουλαρίκια, μαζί με κάτι άλλα μικρότερα σε γλάστρες, μαζεύτηκαν σε μια ηλιόλουστη γωνιά κάτω από νάιλον.

Όμως η ντοματιά, αυτή που γεννήθηκε μέσα στην τεράστια ζαρντινιέρα, που βρήκε χώρο κι απλώθηκε όσο καμία άλλη, που ήρθε και θέριεψε κι έβγαλε κλαδιά και παρακλάδια κι έγινε σχεδόν θάμνος, δεν γινόταν να μαντρωθεί.
Κι ας ήταν γεμάτη άνθη ακόμη, χωρίς ούτε έναν καρπό, από αυτά τα χαριτωμένα μικροσκοπικά στρογγυλά ντοματάκια 2-3 εκατοστών που βγάζει.
Και την άφησα, έρμαιο στον χιονιά που έπιασε πριν μερικές μέρες κι ό,τι απογίνει.
Το πολύ-πολύ, να μην έχω σπόρο για την επόμενη χρονιά σκέφτηκα. Είχα βρει ένα τόσο δα μικρό τοματάκι στο δρόμο, μερικά χρόνια πριν και το μάζεψα και το φύτεψα κι από τότε μάζευα για τις επόμενες χρονιές.



Σήμερα, με τον δυνατό ήλιο και τη ζεστή μέρα, βγήκα να περιποιηθώ τα φυτά μου.
Αφού τα πότισα, μαζί με την ντοματιά, πήγα και κάθισα δίπλα της να εξετάσω τι απέγινε. Ακόμα είναι γεμάτη άνθη κι εκτός από ένα-δυο κλαδιά που κιτρίνισαν δεν φαίνεται να έπαθε κάτι από τους μείον βαθμούς που την χτύπησαν στην άκρη του μπαλκονιού όπως είναι εκτεθειμένη.

Ντράπηκα λίγο στην αρχή, αλλά μετά χάιδεψα τα φύλλα της κι άρχισα να της μιλώ και να την προτρέπω να αντέξει στον καιρό που έρχεται, με παρηγορητικά λόγια αγάπης και συγκινήθηκα λες και μιλούσα σε άνθρωπο.
Και μετά παρατήρησα, ότι είχαν ήδη καρπίσει μερικά πράσινα τοματάκια που ήταν κρυμμένα από τα φύλλα της και δεν φαινόταν. Έκοψα μερικές από τις πολλές κορφές της για να βοηθήσω τους καρπούς κι έφυγα με ελπίδες.



Δεν ξέρω τι θα απογίνει, αλλά αν συνεχίσει έτσι ο καιρός, νομίζω θα αντέξει. Τουλάχιστον μέχρι να θρέψει ώριμο καρπό να έχω σπόρο.

Αν χιονίσει θα χαιρόμαστε το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αν όχι, θα χαιρόμαστε την ντοματιά, που δε θα την αφήσω έτσι στην επόμενη κακοκαιρία. Όλο και με κάποιο νάιλον θα την περιμαζέψω κι αυτήν, να τη βοηθήσω μια και προσπαθεί τόσο πολύ να επιζήσει και να εκπληρώσει τον σκοπό της.

Άλλη φορά θα βγάλω φωτογραφίες από την πανέμορφη πιπεριά σε όλο της το μεγαλείο με τους κρεμαστούς κατακόκκινους καρπούς της κι από την ντοματιά.


Υ.Γ.
Όσο εγραφα την ανάρτηση, άκουγα αυτήν την μελωδική μουσική.