Εκεί που η θάλασσα διεκδικεί τη στεριά...

...σμίγει ερωτικά μαζί της κι αφήνει βαθειά σημάδια γρατσουνώντας το σώμα της...

...ή τη χαϊδεύει απαλά αφήνοντας πίσω της καμπύλες αγαπημένου κορμιού...

...εκει, όπου ξεπετάγεται κάποιο αλλόκοτο σαυροειδές να εποπτεύει το μέγεθος του ορίζοντά σου...

...καθώς τα κύματα συνεχίζουν να στοχεύουν αλύπητα μαύρα βράχια.

Λίγο πιο πέρα, αυτοσχέδιες κατασκευές, θυμίζουν τα παιχνίδια των χθεσινών παραθεριστών δίπλα στα πεύκα που σχεδόν αγγίζουν το κύμα...

...ή πιάνουν το αγνάντιο της γύρω περιοχής, μόνα τους...

...ή σε συστάδες...

...ενώ τα μυρμήγκια σχηματίζουν τις γνωστές γραμμές τους
(οιωνό βροχής)...

...και τα σκάφη περιμένουν ήσυχα κι ακίνητα να ξυπνήσουν οι άνθρωποι...