Από σε!

Τα όνειρά μου, μού μιλάνε.
Δυστυχώς δεν ξέρω πώς να τα ακούσω ούτε πώς να τους απαντήσω.

Τα όνειρά μου δεν ξέρουν από συντακτικό.
Όπως το μεγάλο ποίημα που διάβαζα και θαύμαζα για τα νοήματα και τις λέξεις του, όμως σαν κατάλαβα πως είναι στο όνειρό μου, άρα δεν είναι κανενός άλλου παρά δικό μου, εκείνο έτρεξε αστραπιαία να εξαφανιστεί αφήνοντας τη φευγαλέα ανάμνηση μόνο ενός στίχου του:
"Αγάπη τυλιγμένη από χαρτί".

Γιατί 'από' καλό μου όνειρο; Ο κόσμος λέει 'σε' άμα θέλει να τυλίξει την αγάπη κάπου.
Κι άμα δε θέλει, βγάζει το 'τυλιγμένη' και της δίνει υφή.
Όμως τι να πεις; 'Ονειρική αδεία' σου λέει.






- Και μετά, να σου πω εσένα... γιατί ό,τι βλέπεις στο όνειρό σου πρέπει να είναι και δικό σου;
Αποκλείεται να το ψάρεψες από κάπου αλλού; Απλώς θα είσαι η πρώτη που θα το κοινοποιήσεις.

- Α, ώστε γι' αυτό τρέχουνε να μου κρυφτούνε;

- Όχι! Τρέχουνε γιατί είναι πολύ εύθραστα και το συνειδητό σου με όλα αυτά που κουβαλάει, είναι σαν ταύρος σε υαλοπωλείο όταν τα συναντά.

- Και τότε το συνειδητό ονείρεμα τι είναι;

- Μα, πώς τα καταφέρνεις και τα μπλέκεις έτσι...

Βροχή

Τέτοια ώρα θα πρεπε να κοιμάμαι κανονικά για να μπορέσω να τα βγάλω πέρα με το φορτωμένο πρόγραμμα των ημερών που έρχονται.
Να, όμως που δεν μπορώ.


Κάτι με έχει πιάσει και σκέφτομαι μια παράξενη Κόκκινη Βροχή.

Που πέφτει απαλά και μουλιάζει το σώμα σου χωρίς καν να καταλάβεις ότι βρέχεσαι.
Που μπαίνει σιωπηλά στους πόρους σου φτάνοντας στα πιο κρυφά σου σημεία.
Πού ανακατεύεται και κυκλοφορεί μέσα σου τόσο απαραίτητα όσο και το αίμα σου.

Κι είναι τόσο μυστικιστικά οικείο και όμορφο αυτό που σου συμβαίνει.
Κι αισθάνεσαι χαζά που στην αρχή σκεφτόσουν να κρατήσεις αλεξίβροχο για να προφυλαχθείς τάχα.
Πού να 'ξερες ότι καμιά ομπρέλα δεν καταφέρνει να αντισταθεί σε τέτοιου είδους βροχή!


Και κοίτα να δεις, έχουν αναφερθεί κι άλλοι στην κόκκινη βροχή με τον δικό τους τρόπο.

Εικονοποίηση

To 'χω πάρει πια απόφαση και το βλέπω να επιβεβαιώνεται συνέχεια:

Άλλο τα γραφόμενα, άλλο ο γράφων.

Δικτυώνεσαι ονλαιν με άτομα που ξέρεις χρόνια και δεν πιστεύεις στα μάτια σου για όσα βλέπεις να προβάλουν ως εικόνα τους.
Ή γνωρίζεσαι από κοντά με άτομα που τα ήξερες μόνο από τα γραφόμενα και δεν ξαναπιστεύεις στα μάτια σου.
Το πραγματικό είναι και το φαίνεσθαι σε αντιπαράθεση.


Και μιλάω για τον πιο απλό μπλόγκερ ή χρήστη του Φ/Β μέχρι συγγραφείς και ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης.

Γιατί, πολλές φορές το μεγαλείο που αναδύεται από τα γραφόμενα, δεν είναι το μεγαλείο του πραγματικού ανθρώπου, αλλά το μεγαλείο από τους πόθους και τα όνειρά του για το τι θα μπορούσε να είναι κάποιος. Ένας άλλος εαυτός, μη κατακτημένος, ονειρικός, ίσως άπιαστος ή ουτοπικός που όμως, κατά καιρούς, μας δίνει διαμάντια γραφής και έμπνευσης.


Και θα μου πείτε, μα πώς μπορείς να εκδηλώνεις κάτι που δεν είσαι.
Και θα απαντήσω: "Δεν είσαι ακόμα". Εκδηλώνεις κάτι μακρινό που θα μπορούσες να φτάσεις ίσως με πολύ κόπο και στην πραγματικότητα.
Γιατί αυτό που εκδηλώνεται δεν είναι παρά ένα άλμα φαντασίας και επιθυμίας που δεν χρειάζεται να έχει απαραίτητα σχέση και με την πραγματικότητα ή την πραγματική προσωπικότητα των συγγραφέων στο τώρα.

Σπάνια να συναντήσεις ανθρώπους με συνέπεια ύπαρξης και φαίνεσθαι κι ακόμα πιο σπάνιο ανθρώπους καλύτερους από το φαίνεσθαι.




[Μη με ρωτήσετε, σε ποια κατηγορία ανήκω.
Αυτό μόνο τα άτομα που με γνωρίζουν από κοντά μπορούν να το κρίνουν.
Κι όταν λέω 'γνωρίζουν' το εννοώ, γιατί τις προάλλες έφτασε πάλι στα αυτιά μου μια ανυπόστατη φήμη από κουτσομπολιά ανθρώπων με τη λογική της Κατίνας.
Κάποιος ξέρει καλύτερα από μένα τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, τόσο σίγουρος που τις διαδίδει κιόλας σε κοινούς γνωστούς μας!
Έχω ακούσει όμως αδιανόητα σημεία και τέρατα στο παρελθόν κι αυτό προστέθηκε πάνω τους ως ακόμη ένα γελοίο των ανθρώπων που κρίνουν με φήμες χωρίς να έχουν ιδια γνώση.]