Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Illussions

(Εικόνα: Μ.Κ.Έσχερ)


Μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο κάτοπτρα
η μερική αντανάκλαση της αλήθειας
μπερδεύεται με την αυταπάτη


.

19 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Ίσως και να είναι η αυταπάτη όλη ετούτη η πολλαπλή αντανάκλαση.

Θαυμάσια ολοκληρωμένη σκέψη.

Καλή χρονιά εύχομαι.

Ηλιας είπε...

Αυτό είναι το πιο πολιτικό post απ όσα έχεις αναρτήσει!Καλή Χρονιά!!!

Κυκλοδίωκτον είπε...

@ κα. Λιντζαροπούλου,
θεωρώ αυταπάτη την μερικότητα μιας αντανάκλασης (και μάλιστα της κατευθυνόμενης), κρατώντας αμφιβολίες για το όλον ως αντανάκλαση και δυνητικά και δεκτικά και ερμηνευτικά...

@ Ηλία,
νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο!!!

Καλή Χρονιά σε όλους μας!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Κυκλοδίωκτον

Δεν αναφέρθηκα στο όλον, αλλά στην πολλαπλή αντανάκλαση – λαμβάνοντας υπόψη και το έργο του Escher – η μερικότητα είναι αυταπάτη φυσικά όταν είναι κατευθυνόμενη αλλά κυρίως – κατά την γνώμη μου – όταν το μερικό εκλαμβάνεται ως όλον.

ΥΓ... Ελένη με λένε.

Κυκλοδίωκτον είπε...

@ Ελένη,
μετά την επαναδιατύπωση θα συμφωνήσω.

e_digonis είπε...

Μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο απατηλές ατραπούς
αυτή που ακολουθούμε
είναι η δική μας αλήθεια.

Κυκλοδίωκτον είπε...

@ e_digonis,
αυτή που ακολουθούμε είναι η δική μας προσωπική μονομερής θέαση.
Αν θέλουμε τη βλέπουμε σαν αλήθεια ή ελπίζουμε να είναι έτσι (δηλαδή, η δική μας αλήθεια να συμπίπτει με κάτι πιο αντικειμενικό και ολικό).

e_digonis είπε...

Αυτό που εννοούσα είναιότι η ατραπός που ακολουθούμε είναι-γίνεται η δική μας αλήθεια - απατηλή θέαση του κόσμου.

e_digonis είπε...

Εμείς βλέπουμε, εμείς σκεφτόμαστε.
Ποια αλήθεια υπάρχει πιο αντικειμενική ή πιο ολική απο αυτή που εμείς πάλι μπορούμε να δούμε?

Κυκλοδίωκτον είπε...

@e_digonis,
για να μπορέσουμε να κατα-νοήσουμε, έχουμε την τάση να 'οριοποιούμε' και να 'εκλογικεύουμε'. Και αυτό γίνεται και συνολικά (θρησκείες, αιρέσεις, ιδεολογίες κλπ...) και ατομικά (ανάλογα με ανάγκες, βιώματα, θέση, πιστεύω, γνώσεις κλπ...).
Θα 'λεγα, ότι προτιμάμε να βαδίζουμε στην ασφάλεια της ψευδαίσθησης του μερικού, στην δική μας αλήθεια που έχει κατακτήσει ο καθένας μας (σαν άτομο ή σαν γενικότερο σύνολο ή ομάδα) και που, όχι λίγες φορές, νομίζουμε ως μοναδική και αδιαμφισβήτητη, ώστε να περνάμε σε φανατισμούς και ακρότητες.

Αυτή η κερματισμένη μερικότητα και διαφορετικότητα νομίζω ότι είναι η καλύτερη απόδειξη ότι υπάρχει κατι πιο αντικειμενικό και ολικό.

Κυκλοδίωκτον είπε...

Και να θυμίσω ξανά κάτι που είχα γράψει σε πολύ παλιότερη ανάρτησή μου: Η αντανάκλαση δε σημαίνει αναγκαστικά και αυταπάτη. Ίσως μάλιστα να χρειάζεται για να προσεγγίσει η αλήθεια τη φύση μας
(ο Περσέας μόνο μέσα από καθρεφτη μπόρεσε να αντικρύσει και να σκοτώσει τη Μέδουσα).
Αυταπάτη θεωρώ την μερικότητα και τα κομμάτια που προβάλουμε γύρω μας, είτε σε θέσεις και επιχειρήματα, είτε σ' αυτό που βλέπουμε στους άλλους ανθρώπους, ή κι πιο γενικά στη φύση κλπ...

e_digonis είπε...

Συμφωνω με τη φράση σου για την κατκερματισμενη μερικότητα και το τι αποδεικνυει καθως και για την αντανακλαση που δεν σημαινει απαραιτητα αυταπατη.
Αυτο ομως που αντιλαμβανομαστε (οχι κατανοουμε) δεν ειναι κατι που δεν εμπεριεχει εμας. Ποσοι απο εμας αντιλαμβανομαστε το ιδιο αντικειμενο με τον ιδιο τροπο? Κανεις. Αυτο συμβαινει γιατι παντα προβαλουμε τον εαυτο μας πανω στην εμπειρια μας. Αυτο απο μονο του συνηγορει στη μερικοτητα της αντιληψης μας. Η συνθεση των επι μερους οδηγει σε μια προσεγγιση της "αληθειας". Αμφισβητω ομως οτι και αυτη ειναι αρκετη για αυτο που ονομαζεις "αντικειμενικο" και "ολικο".

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Η αλήθεια έτσι όπως προσπαθεί να οριστεί από τα εδώ λεγόμενα έχει κάτι από την φύση του θείου, του αεί απορούμενου, κατά τον Αριστοτέλη.

Γι αυτό ίσως και η αιώνια αγωνία του ανθρώπου για το μέρος και το όλον της αντίληψής του.

Πάντως ούτε η αντανάκλαση ούτε η μερικότητα είναι απαραίτητα ψευδαισθήσεις, θα συμφωνήσω Κυκλοδίωκτον.
Μπορεί να είναι αισθήσεις και μάλιστα πολύ αληθινές.

Ψευδαίσθηση είναι η πρόσληψη της αντανάκλασης και της μερικότητας ως πραγματικής εικόνας και όλου. Νομίζω ότι το επίπεδο συνειδητότητας μας, η παραδοχή μας ότι είμαστε συνήθως ελάχιστοι απέναντι στο όλον, είναι παράγοντες που καθορίζουν αν αυτό το οποίο θεωρούμε είναι αληθές ή ψευδές.

Όσο για τον Περσέα, μήπως ο συγκεκριμένος μύθος έχει περισσότερα να μας πει από την χρήση του καθρέφτη; Μήπως είναι ο τρόπος που ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζει την αυταπάτη και την χθόνια «μαγεία»;

Το λαμπρό και καθαρό, στον μύθο, νικά το σκοτάδι της δεισιδαιμονίας – που είναι μια μορφή ψευδαίσθησης – κοιτώντας το όχι κατάματα αλλά «δι εσόπτρου», γιατί δεν θέλει να το γνωρίσει – πώς να γνωρίσεις το αναληθές άραγε; – αλλά να το εξοντώσει.

Κυκλοδίωκτον είπε...

@e_digonis,
περνάς στον ορισμό της αλήθειας και ειλικρινά ούτε που ξέρω αν είναι κάτι μερικότερο ή ολικότερο, αν πράγματι υπάρχει ή είναι κι αυτή μια μεγαλύτερη αυταπάτη που περικλείει όλα τα υπόλοιπα που αντιλαμβανόμαστε.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι βιώνω και αντιλαμβάνομαι καθημερινά ενοχλητικά αυτήν την απατηλότητα και επειδή επικοινωνούμε με λέξεις, κάπως πρέπει να ονομάσω αυτό που νομίζω ότι βρίσκεται στον αντίποδα (αν είναι αντίποδας ή απλώς μια διαφορετική σύλληψη και θεώρηση των ίδιων δεδομένων)
Όπως βλέπεις είμαι αρκετά μπερδεμένη για να προσπαθήσω να επιβάλω κάποια θεωρία μου που τείνω να υιοθετήσω και να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με όσα λες.

@Ελένη,
πριν απαντήσω στο κατά τ' άλλα άψογο νοηματικά κείμενό σου, θα ήθελα να ρωτήσω ποιου είδους άνεμος σε φέρνει αυτήν την περίοδο απ' τα μέρη μου, μια και εδώ και πολύ καιρό αυτό το μπλογκ έχει φάει τη σκόνη της ζάχαρης άχνης.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Κυκλοδίωκτον,

Δεν είναι αυτονόητο ποιοι άνεμοι μας πάνε στα ιστολόγια;
Το περιεχόμενο των αναρτήσεών τους και ο μικρός ή μεγάλος βαθμός δυνατοτήτων επικοινωνίας.

Ως εκ τούτου, σ' ευχαριστώ για την "θερμή" κάθε φορά υποδοχή, δεν την έχω ξανασυναντήσει πουθενά, αλήθεια στο λέω.

Μην μπεις στον κόπο να απαντήσεις. Αυτές οι συμπεριφορές μηδενίζουν την αξία της όποιας άποψης έχει εκφραστεί.

Να είσαι καλά.

Κυκλοδίωκτον είπε...

@Ελένη Λιντζαροπούλου,
όχι δεν είναι αυτονόητο ότι μας πάνε στα ιστολόγια οι άνεμοι που πνέουν από τις αναρτήσεις.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, καμια φορά πνέουν κι άλλων ειδών άνεμοι κι όταν τους αισθάνομαι να φυσούν δεν στρώνω κόκκινο χαλί.
(αυτό είναι ένα παράξενο ιστολόγιο, άλλοι κάνουν το παν για να μαζέψουν σχολιαστές εγώ, κατά όπως φαίνεται,τους διώχνω)

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Κυκλοδίωκτον

Χαίρομαι που εμπιστεύεσαι απόλυτα την διαίσθησή σου η οποία ως φαίνεται δεν θα σε έχει γελάσει ποτέ.

Εγώ προσωπικά δεν χωράω πίσω από το δάκτυλό μου και όπως βλέπεις γράφω με απόλυτο σεβασμό κάθε φορά τις απόψεις μου τις οποίες σε τιμώ καταθέτοντάς τες με το ονοματεπώνυμό μου.

Τα ιστολόγια με παραξενιές δεν με ενόχλησαν ποτέ, σε αντίθεση με τους ανθρώπους.

Κάποιοι απολαμβάνουν ηδονικά την αυταπάτη ότι διώχνουν τους ανθρώπους. Αυτό όμως καλή μου είναι απώθηση και όχι εκδίωξη και πάντως δεν τους αίρει πάνω από τους άλλους, τους προσιτούς, φιλικούς και ανθρώπινους.

Και πάλι να είσαι καλά.

Κυκλοδίωκτον είπε...

@Ελένη Λιντζαροπούλου,
δε θέλω να έχω αυταπάτες εκδίωξης και διάφορα τέτοια αρνητικά σύνδρομα για να αντικαταστήσουν την έλλειψη θετικών ή άλλα τέτοια ψυχολογικά, ούτε διώχνω τον κόσμο.
Μόνο που κρατώ όσους έχουν διαυγέστερες προθέσεις (από όσο μπορώ να κρίνω η φτωχή).
(Το "αισθάνομαι" δεν ήταν κυριολεκτικό - αλίμονο αν στηριζόμουν μόνο στη διαίσθησή μου για να φέρομαι έτσι)

Μπορώ να πω ότι είσαι ευγενέστατη και οξυδερκής και σε ευχαριστώ που πέρασες από το ιστολόγιό μου και μάλιστα επώνυμα.
Ας πούμε ότι είμαι στραβόξυλο σε αυτά τα θέματα.
Εύχομαι να είσαι κι εσύ καλά!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@

Κυκλοδίωκτον,

Δεν θα διαφωνήσω, είσαι στραβόξυλο.

Παρόλα αυτά καλή μου να ξέρεις ότι παρά τις όποιες υποθέσεις σου ή τις διαβεβαιώσεις που έχεις λάβει, ενίοτε μπορεί και να αξίζει τον κόπο να σε διαβάσει ή να σχολιάζει τις αναρτήσεις σου κανείς χωρίς να χρειάζεται ανεμόεσσες ή θολές προθέσεις.

Να είσαι κι εσύ καλά.