Θα, και θα, και θα, και θα…
Κι όλο αυτοί είναι διαφορετικοί από τους άλλους, έχουν κάτι μοναδικό και ξεχωριστό να μας προσφέρουν.
Μας πολιορκούν υπομονετικά και επίμονα με μεθόδους και τρόπους μέχρι να μας πείσουν να τους ψηφήσουμε.
ΘΑ μας οδηγήσουν σε νικητήριες μάχες κατά διαφόρων δεινών.
ΘΑ είμαστε μαζί στην πρώτη γραμμή του λόχου πολεμώντας για το καλύτερο.ΘΑ αλλάξει η ζωή μας με αυτούς.
Εξ άλλου έχουν τόσα να μας προσφέρουν.
Κι είναι τόσα τα θα, και θα, και θα, και θα, πουλέγονται και θα γίνουν...
Κι όταν τελικά πειστούμε να τους ψηφήσουμε και έρθει η ώρα η δύσκολη, μας γυρνούν την πλάτη -οι τρέσες και ριψασπεις- και μας αφήνουν μόνους σε καμένα δάση, πλημμυρισμένα χωριά και κατεστραμμένες σοδιές χωρίς ούτε μια κουβέντα.
Θα στείλουν από μακριά κανένα ψιλοεπίδομα για να ησυχάσουν την συνείδησή τους και θα γυρίσουν πίσω στην ασφάλεια της βολεμένης ζωής τους.
Σιγά μην έρθουν εκεί στην πρώτη γραμμή.
Αραγμένοι, θα σκέφτονται πως το παράκαναν με τις προεκλογικές υποσχέσεις και πως τελικά έχει μεγάλο κόστος και είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν, αλλά δε βαριέσαι, τώρα πάει, τους ψηφήσαμε.
Δε μας έχουν πια ανάγκη.
Η μόνη περηφάνια που τους μένει πια είναι στ' αυτιά όταν καλούμε για βοήθεια.
Κατεβάζουν το ακουστικό να μην τους ενοχλούμε για να απολαμβάνουν καλύτερα το βόλεμα τους.
Ξέρεις τι ενοχλητικό και εκνευριστικό είναι να κάθεσαι αναπαυτικά στο τραπέζι σου να φας μια βιολογική μπουκιά και να στο χαλάει ο άλλος παρακαλώντας:
"Καιγόμαστε! στείλτε βοήθεια...";
.
