Σάββατο 31 Αυγούστου 2019

Μικρά Κεράσια






Όπου ακούς μεγάλα
'Εγώ' και 'Είμαι'
κράτα και μεγάλη
απόσταση.

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

Καλοκαιρινή Κατάδυση (Ήλιος Πλάγιος Δεύτερος)

Joan Miro - The Red Sun


Νυχτώνει πιο νωρίς στα μέρη μας.

Ορμάει ο ήλιος πλάγια το πρωί
και μας πνίγει
και το βράδυ βιάζεται να φύγει,
γεμάτος ενοχές,
που τον κλείσαμε απέξω
με κατεβασμένα στόρια και κλιματιστικά.

-Για πόσο ακόμα;
Ρωτάει παραπονεμένος
κι όλο χάνεται από πιο νωρίς,
στα βάθη του ορίζοντα,
μαραζώνοντας που τον αποφεύγουμε
κρυμμένοι κάτω από ομπρέλες κι αντηλιακά.




Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019

Ανάγκες



Και σάμπως, τι χρειαζόμαστε;
Όχι πολλά.
Κάποιου είδους επαφή
με ένα φυσικό τοπίο
να ξεκουράζεται το βλέμμα
για να ξεχνιόμαστε
και να ονειρευόμαστε.
Κι όταν ονειρευόμαστε,
ξαναγινόμαστε παιδιά και μεγάλοι ταυτόχρονα.
Γιατί το ονείρεμα δεν έχει χρόνο.
Σε πιάνει στις φτερούγες του
και είναι μαζί το σήμερα το χθες και το αύριο.
Κι εσύ αφηνεσαι και ταξιδεύεις...
ταξιδεύεις ...
Και το τοπίο που βλέπουν τα μάτια σου,
αναμιγνείεται μ' αυτό που δημιουργείς μέσα σου
και ξεχνιέσαι και απογειώνεσαι
και κάποια στιγμή που θυμάσαι
να επιστρέψεις στο τώρα,

ρουφάς όσο μπορείς
από πράσινο, γαλάζιο.
κίτρινο, πορτοκαλί, καφετί
κι όλα της γης τα χρώματα
και ξανακοιτάς γαληνεμένα γύρω σου.


Art by Μαλέας Κωνσταντίνος





Σάββατο 17 Αυγούστου 2019

Κλουβιά





Κι αυτά και τα άλλα που περνάμε
και τα σκοτεινά και τα μαύρα
δεν είναι τίποτα άλλο
από το κουκούλι του Αύριο.



 Hu Yongkai - 'Dream Birds'

Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

Όταν ή επί τας




Τελικά,
μόνο όταν
Δημιουργούμε
γινόμαστε
κάτι περισσότερο
από
Άνθρωποι






[Εξαιρείται
η αγάπη
γιατί
Όταν
Αγαπάμε
δεν είμαστε
πλέον
Θνητοί]



Art by George Underwood, (UK)



Σάββατο 10 Αυγούστου 2019

Υπόνοια

 


Παράφραση:

Κάποιοι άνθρωποι 
είναι τόσο φτωχοί!
Το μόνο που πιστεύουν
είναι η Λογική τους.

 

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019

Ανοιχτό Παράθυρο





Άκουγα μουσική στο δωμάτιό μου, όταν στάθηκε στο ανοιγμένο παράθυρο μια τεράστια Κουκουβάγια.

-Έλα, μου είπε, ανέβα στην πλάτη μου. Θα σε πάω εκεί που δεν ήξερες ότι θέλεις να πας.

Κι εγώ, ανύποπτη όπως πάντα, ανέβηκα.

Κι όταν σιγουρεύτηκε ότι κρατήθηκα γερά από τα φτερά της, άρχισε να πετάει προς τον προορισμό.


-Ε, αυτή είναι η γνώση, είπα σε μια στιγμή, καθώς κοίταξα πίσω.

-Ξέχνα την, μου είπε η κουκουβάγια, στην αρχή είναι δρόμος μετά όμως γίνεται λαβύρινθος, γι αυτό την αφήνουμε πίσω μας.

-Και τις αισθήσεις;

-Κι αυτές τις πλανεύτρες. Άφησέ τες, δεν μας χρησιμεύουν εκεί που πάμε.

-Και τον νου;

-Κι αυτόν, έλα μην τον φοβάσαι, είσαι μαζί μου, δε θα σου στήσει παγίδες. Το κάνει μόνο στους αδύναμους, αυτούς που προσποιούνται ότι κρατάνε στο χέρι το αντίτιμο για το κατώφλι του.

-Και τον χρόνο;

-Ιδίως αυτόν!

-Και τις δια...

-Σσσσ... φτάνουμε... ... ...

-Είμαι, είπα κι η Κουκουβάγια με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια για να δει αν το εννοώ.

Και μετά, με ξαναπήρε στα φτερά της και με επέστρεψε πίσω.

-Τώρα, μπορείς να διακρίνεις τι είναι σοφία, μου είπε. Πορέψου ήρεμα και γαλήνια στον δρόμο που σου αναλογεί. Κι όποτε δεν αντέχεις και χρειαστείς βοήθεια, άσε τους εγωισμούς. Γνωρίζεις πια!


Πριν προλάβω να της εκφράσω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου, το πιο μεγάλο μου ευχαριστώ, εξαφανίστηκε μέσα στη νυχτιά αφήνοντάς με άφωνη, να προσπαθώ να συνέλθω.

Ίσως και να 'ταν όνειρο όμως...