Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Μπερδευοπρογραμματοκατιτίξ (και ξερός!)

Μια και είχα ένα στρωμένο πρόγραμμα για φέτος, σκέφτηκα να ετοιμάσω το "Μπερδευομαντίξ" σα μια νέα δραστηριότητα.
Έλα όμως που δεν αποφασίζω μόνο εγώ αλλά και οι… περιστάσεις.
Μέσα στο καλοκαίρι μού κάνουν μια επαγγελματική πρόταση να ασχοληθώ με κάτι άλλο και μια και το "Μπερδευομαντίξ" ανήκε στη σφαίρα της εθελοντικής εργασίας-προσφοράς, προτίμησα την κουρτίνα νούμερο δύο και ρίχτηκα με τα μούτρα στη δουλειά να ετοιμάσω το νέο υλικό. Μιλάμε για πολύ ψάξιμο (συνήθως θέλω να κατέχω όσο το δυνατόν πιο πληρέστερα το αντικείμενό μου) και για ώρες διαβάσματος και προετοιμασίας.
Κι εκεί που ήμουν στα όρια να προλάβω - να μην προλάβω να ετοιμάσω το απαραίτητο υλικό, αρχίζουν οι καθυστερήσεις για την έναρξη κι όλο να εκμεταλλεύομαι τον έξτρα χρόνο.
Τελικά, να μην τα πολυλογώ, για προσωρινούς λόγους υγείας αναβλήθηκε για του χρόνου η κουρτίνα δύο. Εδώ είναι που λες: "ξαναπιάσε το Μπερδευοματνίξ". Ε, όχι. Είπαμε δεν αποφασίζω μόνη μου.
Για να ασχοληθώ με την κουρτίνα δύο άφησα να ατονήσει το παλιό στρωμένο μου πρόγραμμα. Τώρα; Ούτε το παλιό πρόγραμμα, ούτε το Μπερδευομαντίξ, ούτε η κουρτίνα δύο.
Δεν τα βάφω μαύρα όμως. Προσπαθώ να βρίσκω ευκαιρίες ακομη και μέσα από τα αρνητικά, γιατί ποιος μου λέει ότι τα αρνητικά δεν είναι οι πόρτες που κλείνουν για να ανοίξουν κάποιες άλλες καλύτερες;
Αφήνω τις λίγες συμμετοχές για το (πρώην) "στρωμένο πρόγραμμα" να γκρινιάζουν και να τηλεφωνούν επίμονα (μπορώ να πω και επιθετικά) να τους δώσω μια ευκαιρία (δεν πειράζει, η ζήτηση αυξάνει την αξία), αφήνω και το στρωμένο πρόγραμμα τελείως στην άκρη και αποφασίσω να ξεκινήσω δεύτερο κύκλο προγράμματος.
Το δεύτερο κύκλο μου τον ζητούσαν επιτακτικά, αλλά λόγω του ότι έχει πάρα - μα πάρα πολύ δουλειά και προετοιμασία, δεν είχα πάρει απόφαση να τον ξεκινήσω.
Κι όχι μόνο αυτό. Κάτι ευφημιστικά άρθρα σε εφημερίδα για τον πρώτο κύκλο και για ένα ειδικό πρόγραμμα που είχα σκεφτεί, μου δίνουν την ιδέα να επεκταθώ επιπλέον και σε ένα νέο κύκλο δραστηριοτήτων σχετικά με αυτό το πρόγραμμα. Μια και οι "δραστηριότητές μου" έχουν αποκτήσει ένα πολύ καλό όνομα, μου παραχωρούν ευχαρίστως νέο χώρο, γίνεται η σχετική διαφήμιση και σύντομα μαζεύονται και οι συμμετέχοντες.
Έτσι σε λίγες μέρες ξεκινά παράλληλα με τον δεύτερο κύκλο κι αυτό το επιπλέον πρόγραμμα.
Αποτέλεσμα; Αν γινόταν να ασχολούμαι 24 ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα με το σχετικό διάβασμα, την ανάλυση, τη διήθηση και την προετοιμασία όλων αυτών που έχω να κάνω, μπορεί και να τελείωνα (ίσως) μέχρι το καλοκαίρι.
(Και μόλις τελείωνα θα ξανάπιανα πάλι την κουρτίνα δύο που την άφησα σε αναμονή γιατί δεν πρόλαβε να τελειώσει κι έχει αρκετή δουλειά ακόμη...)

Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Αρχές φθινοπώρου γνωρίζομαι με κάποια κοπέλα και μου λέει ότι ξέρει καλά έναν… ονομαστό "Κάποιον" κι όποτε έρθει στη Θεσσαλονίκη να πάμε να μου τον συστήσει και να του δώσω κάτι δικό μου, μια και ασχολούμαι με το αντικείμενό του. Αμέ! Γιατί όχι; Τι έχω να χάσω;
Έχω ένα "κάτι" παρατημένο εδώ και κάτι χρόνια. Ας το ξεθάψω λοιπόν να του το δείξω (μια και ήρθε τελικά ο "Κάποιος" στην πόλη μας).
Το ξεθάβω, το ξεσκονίζω, το περιποιούμαι με την εμπειρία που απέκτησα τόσα χρόνια που το 'χα θαμμένο, του προσθέτω και μερικά νέα στοιχεία. Ωραία, έτοιμο! Α, αυτό εκεί δίπλα του τι είναι;
Μετά από τόσα χρόνια ,πού να θυμάμαι ότι είχα ξαναπιάσει κάποια φορά στα χέρια μου αυτό το "κάτι" και του είχα κάνει διάφορες ενδιαφέρουσες μετατροπές, αλλά (ως συνήθως) τις είχα αφήσει στη μέση. Τώρα τι κάνουμε; Έχω δύο "κάτια" με το ίδιο κεντρικό θέμα, αλλά με διαφορετικές παραλλαγές που μου φαίνονται το ίδιο καλές. Να τις ενώσω σε μία; Λίγο δύσκολο, δεν πολυταιριάζουν. Να συνεχίσω την παλιά παραλλαγή και να δώσω και τις δύο διαφορετικές εκδοχές κι ας διαλέξει ο "Κάποιος" αν του αρέσει ...κάποια; Μμμμ… ίσως να ακούγεται καλή λύση κι αυτή. Πώς να συνεχίσω όμως την παλιά εκδοχή που θέλει αρκετή δουλειά για να ξαναπιάσω το χαμένο νήμα της κι την έχω ξεχάσει παντελώς; (εδώ δε θυμόμουν καν ότι υπήρχε!) Α, ναι, μην το ξεχάσω κι αυτό: και δεν έχω και ιδιαίτερα ελεύθερο χρόνο γι όλη αυτή τη δουλειά.
Ε... είναι και το άλλο…
Ξεκινώντας την κουρτίνα δύο ήθελα να παρουσιάσω παράλληλα κι ένα άλλο νέο "κάτι" και αφού το τελείωσα μου 'ρθε φαεινή ιδέα να το προεκτείνω και σε μέρος β'.
Ε, μου 'μεινε κι αυτό το μέρος β' του νέου..κατιτιού μισοτελειωμένο που περιμένει (άλλο ένα ακόμη) υπομονετικά κι αδιαμαρτύρητα την επεξεργασία του για να πάρει τον τελικό του δρόμο…
Ουφ… κουράστηκα και μόνο που τα 'γραψα. Τα 'πα τουλάχιστον και ξέσκασα.
(κι όχι μόνο αυτά, υπάρχουν και κάτι άλλα κάτια-ξεκάτια μισοαρχινισμένα ή μισοτελειωμένα που περιμένουν με ιώβεια υπομονή, χαμένα σε διάφορες γωνιές κι αρχεία, να ξανασχοληθώ κάποτε μαζί τους….)
Τέρμα το διάλειμμα όμως και η γκρίνια. Τα κεφάλια ξανά μέσα...

(Μπα όχι, δεν είναι γκρίνια, μια και η χαρά της δημιουργικότητας ξεπερνάει πάντα την όποια κούραση ή τρέξιμο χρειάζεται και σου δίνει φτερά, μόνο ένα απλό μοίρασμα για να ξεσκάσω γιατί μου 'πέσαν, όντως, πολλά και μαζεμένα όλα αυτά και καμιά φορά τα παρατάω τελείως όλα τους για να μην εκραγώ... )





… φλαπ-φλουπ, φλαπ-φλουπ φλαπ-φλουπ, φλαπ-φλιπ φλαπ-φλουπ, φλαπ-φλουπ φλουπ-φλουπ, φλαπ-φλουπ φλαπ-φλαπ, φλαπ-φλοπ φλαπ-φλουπ, φλαπ-φλιπ φλουπ-φλουπ, φλαπ-φλουπ …



"Λαϊκή Συσκότιση"


Τη δεύτερη εκλογική Κυριακή, είχαμε μαζευτεί μια παρέα και μεταξύ τυριού και αχλαδιού, αποφασίσαμε να κάνουμε κι εμείς ένα νέο κόμμα με το πιασιάρικο όνομα: 

"Λαϊκή Συσκότιση"


Τουλάχιστον θα 'χε τιμιότερο όνομα και με πιο εμφανείς σκοπούς από κάτι άλλα νεοϊδρυθέντα, διακαών πόθων, με τίτλους περί Συμμαχίας και... πράσινα άλογα...
 (ή να 'λεγα "γαλάζια άλογα", έτσι, απλά και μόνο για να σπάσω τη μονοτονία της γνωστής παράφρασης της αρχαίας ρήσης: "πράσσειν άλογα").


(το α στο άλογα, είναι το γνωστό στερητικό)

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Περί Κουτσομπολιού


Α' Μέρος

Όταν είσαι απασχολημένος να χαράζεις το δικό σου δρόμο, δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς με το τι κάνουν οι άλλοι.

Κουτσομπολεύω: Ασχολούμαι με τους άλλους για να αποφεύγω τον εαυτό μου.

Κουτσομπολεύω: Μειώνω τους άλλους για να φαίνομαι ψηλότερος.

Κουτσομπολεύω: Όταν καθιστώ τους άλλους χειρότερους τότε, αυτόματα, φαίνομαι καλύτερος.


Β' Μέρος 

Όποιος γνωρίζει δεν κρίνει κι όποιος κρίνει δεν γνωρίζει. (Παράφραση)

Κουτσομπολεύω: Η μεγάλη ιδέα που έχω για τον εαυτό μου τοποθετεί αυτόματα τους άλλους σε κατώτερο επίπεδο και τους καθιστά υποκείμενα άξια κριτικής.

Κουτσομπολεύω:  Η μικρή ιδέα που έχω για τον εαυτό μου και που κρύβω υποσυνείδητα τόσο βαθιά μέσα μου, επιβάλλει να τους φέρω όλους στο επίπεδό μου για να αισθάνομαι καλά.

Κουτσομπολεύω: Κρίνω τα λάθη του άλλου, άρα ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι τα προσωπικά μαθήματα που παίρνουμε από τη ζωή.

Κουτσομπολεύω: Τονίζω τα στραβά των άλλων και τα δικά μου χάνουν τη σημασία τους.



Γ' Μέρος

Όταν δεν έχω δική μου ζωή ζω μέσα από τη ζωή των άλλων.

Κουτσομπολεύω: Κρίνω τη ζωή των άλλων, αμέτοχος θεατής της ζωής και των λαθών που δεν τολμώ να ζήσω.

Κουτσομπολεύω: Κατακρίνω τη ζωή των άλλων γιατί κάνουν όσα θα 'θελα να κάνω κι εγώ αλλά διάφοροι κώδικες μου το απαγορεύουν (όρα: απώθηση-ψυχολογία).

Κουτσομπολεύω: Ασχολούμαι με τους άλλους για να ταυτιστώ υποσυνείδητα και να βιώσω καταστάσεις που δεν έχω ποτέ τη δυνατότητα να ζήσω. 
(γι αυτό προτιμώ να ενημερώνομαι από τις ειδήσεις του STAR για τα… σελέμπριτις)

Κουτσομπολεύω: Δεν έχω πια (ή δεν μου έχει μείνει) τίποτε άλλο καλύτερο και πιο ενδιαφέρον να κάνω στη ρηχή, άχαρη και μονότονη ζωή μου.





Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Παιδικές Απορίες



-Γιατί καλέ μαμά γιορτάζουμε το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου τόσο πανηγυρικά με παρελάσεις και όλα αυτά;
-Γιατί παιδάκι μου, από τότε λέμε μόνο ΝΑΙ!


-Μαμά-μαμά, αυτή η Βίκυ Χατζηβασιλείου είναι τρομοκράτισσα;
-Όχι παιδάκι μου, πώς σου 'ρθε;
-Πάντως μαμά, άμα σου στείλουν πακέτο αυτές τις μέρες, καλού-κακού, μην το παραλάβεις!


-Μαμά-μαμά, ξέρω γιατί δεν βρέθηκε ούτε ΕΝΑΣ πολιτικός ένοχος για όλα αυτά τα χαμένα λεφτά που συζητάνε τόσο καιρό.
-Γιατί παιδάκι μου;
-Γιατί είναι ένοχοι ΟΛΟΙ μαζί!



.

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Αλόγιστα

'Ηταν ανείπωτα ρομαντική



κι όμως τόσο φλύαρη!