Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο

Το 'δα χθες το βραδάκι. Ένα παιδί με το σκέιτμπόαρντ του πήρε φόρα και κατέβαινε τον άδειο κεντρικό δρόμο και θυμήθηκα:


Ήμουν πολύ μικρή με ένα πατίνι. Έπαιρνα φόρα και κατέβαινα τον κατηφορικό δρόμο μπροστά από το πατρικό μου. Αλλά δε μου έφτανε, ήθελα κι άλλη φόρα, πιο γρήγορη ταχύτητα. Κι όταν έβαλα το πόδι μου κάτω, ήδη έτρεχα πολύ δεν πρόλαβα να το σηκώσω, ήταν σα να πατούσα φρένο. Κι έφαγα τη μεγάλη τούμπα.

Μια τεράστια πληγή που κάλυπτε όλο μου το γόνατο άρχισε να αιμορραγεί. Οι γκρινιάρικες συμβουλές της μάνας μου να μην τρέχω, να μην χτυπήσω κι όλα αυτά άρχισαν να τσιρίζουν στο μυαλό μου. Τώρα, πώς να της το πω, πώς να δει αυτό το χάλι; Φοβόμουν και το έκρυψα.

Το περιποιήθηκα μόνη μου κι επειδή έτσουζε τρομερά το έβαζα μπροστά στον ανεμιστήρα να ανακουφιστώ. Η πληγή γεμάτη αίμα και υγρά, τη μπάλωνα τρομαγμένη όπως όπως κι όλο φορούσα μακριά παντελόνια στο κατακαλόκαιρο για να κρυφτώ μέχρι να γίνει καλά. Κι ας κολλούσαν πάνω της κι ας έτσουζε περισσότερο.

Αυτή η δύναμη να υποφέρω τόσο αλλά να τα καταφέρω μόνη μου έγινε απόδειξη που με συντρόφεψε και σε άλλες δύσκολες στιγμές εκείνη την εποχή.

Τα όσα νικάμε και ξεπερνάμε γίνονται τα προσωπικά μας τρόπαια που λάμπουν στα επόμενα σκοτάδια.

 
 
 
Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
Κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
Ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού
Αδερφάκι του σύννεφου!
...........................
Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
Χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο
Παντελονάκι αέρινο
Στήθος του βράχου κρίνο του νερού
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!

Ο. Ελύτης, Ήλιος ο πρώτος  (1943)

Φθινόπωρο

Rowan, by Lauren Liebowitz

Αυτά τα πεσμένα φύλλα
ήταν κάποτε δέντρο

                                (παράφραση)



















Φεστιβάλ Βερολίνου 2009-Βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους

Πρόοδος ή Οπισθοδρόμηση;

Ό,τι αποτελούσε παλαιότερα στην κοινωνία εξαίρεση τώρα μετατρέπεται σε κανόνα.

Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να είναι στάδιο που οδηγεί σε πρόοδο ή -στο όνομα του πολιτισμού και της δήθεν ελευθερίας/απελευθέρωσης- ακολουθούμε μια εξελικτική πορεία με βήματα προς τα πίσω, μια και άνθρωποι χωρίς όρια, χρειάζονται εσωτερικό γνώθι για να μην καταντήσουν έρμαια και αίολα πιόνια είτε εσωτερικών είτε εξωτερικών παραγόντων.

"wind of drums",  Chidi Okoye

Κουρσεμένη Ζωή

Και ξεπήδησαν από το καράβι Νεράιδες με μαγικά πέπλα, Ξωτικά που φύλαγαν θησαυρούς, μαγεμένοι Πρίγκιπες, Πεντάμορφες, άγριοι Πειρατές και παραμύθια, πολλά παραμύθια.

Κι ο κόσμος έμεινε άφωνος και κοίταζε. Κι όλοι ξεδιψούσαν την ψυχή τους μ' αυτά γιατί δεν τους είχε απομείνει πια άλλο κάτι παρά η φυγή στον αντικαθρεφτισμό της πραγματικότητας.

Μια φυγή σε έναν κόσμο όπου το καλό και το ηθικό πάντα νικά και το ευτυχισμένο τέλος είναι δεδομένο.

Και τους ονόμασαν "ρομαντικούς δραπέτες" γιατί τη ζωή τους την είχαν κουρσέψει σύγχρονοι κουρσάροι: τα δελτία ειδήσεων, οι οικονομικοί αναλυτές, οι μάνατζερ των πολυεθνικών, οι πολιτικές εξαγγελίες για ένα καλύτερο αύριο, οι περικοπές, οι φόροι, η ανέχεια και η ανοχή.

Η ανοχή πιο πολύ απ' όλα!