.
Μετέωρη μεταξύ ουρανού και γης, η εποχή της ερημιάς του ανθρώπου δεν είναι ούτε αυτή της τραγωδίας –δεν εκδηλώνεται εδώ κανένα ιερό νόημα- ούτε αυτή της καταστροφής – μιας ριζικής στροφής του χρόνου.
Χωρίς να είναι ειλικρινά κωμική, η εποχή που μας πειθαναγκάζει είναι εκείνη της κωμωδίας του κόσμου. Είμαστε επίπεδα και παγκόσμια η εποχή των δεινών.
Τα δεινά αυτά είναι, βέβαια, τακτοποιημένα και διευθετημένα, διοικούνται και είναι υπό διαχείριση: προσφέρονται ως θέαμα και είναι διακανονισμένα μέχρι, και περιλαμβανομένων, τα μύχια τους τα πιο κρυφά και τις προσεγγίσεις τους των κορυφών.
Στερούμαστε άστρου και προσανατολισμού.
Οι διάττοντες αστέρες που διασχίζουν αυτά τα δεινά παραμένουν συνήθως αθέατοι, τόσο στον γυμνό οφθαλμό όσο και στα μικροσκόπια και στα τηλεσκόπια της πειθαναγκαστικής και ακόμα περισσότερο πειθαναγκασμένης λογικής.
Μάτι θεωρητικό και χέρι εμπειρικό έχουν οδηγήσει, όχι ανώδυνα, στα δεινά της μυθο-τεχνο-λογικής περιόδου
(Κ. Αξελός: "Από τη Μυθολογία στην Τεχνολογία")
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Καλά, ο άνθρωπος είναι τεχνοφοβικός, είναι όμως και σχιζοειδής, γιατί αξιοποιεί την τεχνολογία (γράφει, ντύνεται, τηλαφωνάει, ταξιδεύει) για να την καταγγείλει.
Και για να μην μείνω στο θεωρητικό αφορισμό, πώς ξέρει ο ποιητής ότι υπάρχουν "διάττοντες αστέρες" αφού "παραμένουν αθέατοι και στο γυμνό οφθαλμό και στα μικροσκόπια και στα τηλεσκόπια"? Έχει επιφοίτηση ή κάποια διαίσθηση?
Αν τον ενοχλεί η τεχνολογία και διαπιστώνει "ερημιά του ανθρώπου" εξ αιτίας της τεχνολογίας, γιατί δεν πάει σε μια σπηλιά να ζήσει, χωρίς νερό, ηλεκτρικό και τηλέφωνο, να χαρεί τη λίθινη εποχή, όπου δεν υπήρχε ερημιά, αφού η αρκούδα και ο λύκος θα τον φάνε για πρωινό?
Με το συμπάθειο, αλλά από παλαιότερα είχα τη βεβαιότητα ότι ο Αξελός είναι αρλουμπολόγος και ανακόλουθος... με άλλη ευκαιρία θα θυμηθώ και άλλα αποφθέγματά του.
'Αν με πιέσεις πολύ, μπορεί να σου παίξω ο ίδιος το μουσικό κομμάτι που αφιέρωσα σε προηγούμενο θέμα και ελπίζω να το άκουσες... :-*
"Στερούμαστε άστρου και προσανατολισμού."
Μήπως επειδή δεν το αναζητούμε;
Μήπως επειδή είναι μπροστά μας και δεν το βλέπουμε;
Μήπως επειδή είναι μέσα μας και δεν το βλέπουμε;
Από πού προκύπτει ότι στερούμαστε? Αν μιλάει ο ποιητής στον πληθυντικό για τον εαυτό του, αλλάζει βέβαια...
Αν είχα χρόνο Στελάκη θα σου απαντούσα με το απόσπασμα του Γιουγκ που έλεγε ότι, όταν απογύμνωνε μέσω της ψυχολογικής ανάλυσης τους ανθρώπους από τους προσωπικούς τους μύθους, έπαυαν να έχουν κίνητρα και ενδιαφέρον για τη ζωή, θα σου αντέγραφα απόσπασμα του Τζ. Κάμπελ (που έχει ασχοληθεί όσο λίγοι με τη παγκόσμια μυθολογία) και εξηγεί γιατί οι άνθρωποι κάθε εποχής χρειάζονται τους μύθους τους και μετά θα τα συνέδεα με τη σημερινή απογύμνωση από μύθους και οράματα και την αντικατάστασή τους με την επιστημονική ανάλυση και το μικροσκόπιο, με την παγκοσμιοποίηση και την κατάρρευση των παλιών αξιών, της ηθικής κλπ κλπ.
Αλλά δεν έχω καθόλου μα καθόλου χρόνο για κάτι τέτοια. Ίσως θα 'πρεπε, αν ήθελες να εμβαθύνεις (πριν απορρίψεις ξανά), να τα βρεις μόνος σου!
Μοντρεσοράκι, ο Αξελός δεν μιλάει για προσωπικά άστρα και προσανατολισμούς, αλλά γενικά για την πορεία όλης της ανθρωπότητας...
(κατάλαβα ότι μάλλον θα αναφέρεσαι στους "διάττοντες αστέρες")
Μπορεί οι άνθρωποι "κάθε εποχής" να χρειάζονται μύθους, αλλά ξέρω πάρα πολλούς Ικι εγώ ανάμεσά τους) που δεν χρειάζονται... πειράζει? Εγώ, από αυτή τη σκοπιά γράφω...
Κι εφόσον ξέρεις εσύ ότι πρόκειται περί μύθων, γιατί τους αναπαράγεις? Τους χρειάζεσαι? Σου δημιουργούν κάποιο κίνητρο?
Βλέπε επίσης εδώ
Χα,χα! Πού το βρήκες το φυλλάδιο;
Δεν έχω χρόνο σου λέωωωωωω........
(αλλιώς όλο και κάτι θα καταλάβαινες!!!)
!!! ...............
Καλά, είμαι θύμα της πολυπραγμοσύνης σου... σνιφ!
άπειρό μου,κανείς δεν στερείται άστρου...άστρων αν θες
Απλόχερα σε όλους χαρίστηκαν
Ιδίως στη σημερινή εποχή, κατά κόρον, τα άστρα και οι προσανατολισμοί του φαίνεσθαι και καταναλώνειν...
"από τους δύο δρόμους διάλεξα τον λιγότερο περπατημένο...και αυτό έκανε τη διαφορά..."
Καλημέρα σου
("Ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος", Σκοτ Πεκ
Ακουστά το 'χω το βιβλίο, αλλά δεν το διάβασα...)
Επώδυνος αυτός ο δρόμος, αλλά αξίζει τον κόπο, ε;
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου