Ένα μπρούτζινο γουρουνάκι με γαλάζιες χάντρες για μάτια, κάτι κεραμικά πουλιά που τραγουδούν με λίγο νερό, μια χήνα με κασκόλ, μια μικρή λατέρνα, ένα μικρό βότσαλο ζωγραφισμένο…
Μαζί με κάποια άλλα "ομοειδή" πράγματα βρισκόταν στο πατάρι ξεχασμένα για αρκετά χρόνια. Μόνο όταν τα είδα (ανοίγοντας από περιέργεια την ξεχασμένη σακούλα που τα περιείχε) ξαναθυμήθηκα ότι υπήρχαν κάποτε. Πόση ενέργεια κουβαλούσαν! Ακόμη παλλόμενη. Τα ξαναέβαλα δεξιά κι αριστερά σε διάφορα μέρη στο δωμάτιό μου.
Μαζί τους υπήρχε κι ένα CD του Λουδοβίκου των ανωγείων: "Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα"
"Ιέρεια" - Πολυχρονίδη Μαριάννα
Μουσική/Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
CD: "Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Νόστιμο! Μου θύμισε την Ανελί και την αξέχαστη ταινία της.
Μήπως εννοείς την Αμελί;
Αν υπάρχει ταινία και για κάποια Ανελί, λυπάμαι αλλά δεν την ξέρω για να καταλάβω το σχόλιό σου.
Ναι την Αμελί εννοώ, αλλά από τη στιγμή που είδα την ταινία, μου κόλλησε το νι στο όνομά της, επειδή θεώρησα ότι το Ανελί ανταποκρινόταν περισσότερο στην αθωότητα και την τρυφερότητα του κοριτσιού που έπαιζε το ρόλο. Έτσι το όνομά της για μένα ήταν Ανελί κόντρα στην πραγματικότητα βέβαια΄αλλά και τη λογική. Μου αρέσει να αλλάζω τα πράγματα, ανάλογα με την επίδραση που έχουν μέσα μου. Δεν είχα όμως την πρόθεση να σε μπερδέψω. Είχα πιστέψει τόσο δυνατά ότι αυτό έπρεπε να ήταν όνομα, που δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι παραβιάζω την πραγματικότητα.
Δημοσίευση σχολίου