Όνειρο

Ήταν ένα μεγάλο όνειρο, αλλά αυτό το μέρος του ονείρου που είδα σήμερα μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση:

Περπατούσα στο δρόμο και είδα μισή φραντζόλα ψωμί κάτω. Την πήρα στα χέρια μου και δάγκωσα μια μπουκιά. Ήταν πολύ γλυκιά, με καραμελωμένη γεύση σα να 'χε κανέλα ή μοσχοκάρυδο που άφηνε ευωδιά στο στόμα και το χρώμα της ήταν σκούρο καφεκόκκινο και ήταν σιροπιασμένη σα να είχε ποτιστεί με κρασί ή μούστο.

Ήταν τόσο εύγεστη και μου άρεσε τόσο πολύ, αλλά ξαφνικά ξαναείδα καλά το κομμάτι που κρατούσα και ανακάλυψα έκπληκτη ότι ήταν ένα κομμάτι ξερό ψωμί, που είχε σκάσει κατά μήκος στη μέση, από αυτά που βρίσκονται πεταμένα στις άκρες του δρόμου και δεν τα τρώνε ούτε τα σκυλιά! Ένα μικρό ρυάκι από βρώμικα σκούρα νερά κυλούσε στο δρόμο κι ερχόταν από κάπου πλησιάζοντας στα πόδια μου και σκέφτηκα ότι μούσκεψε από αυτά τα βρομόνερα και γι αυτό έγινε μαλακή με τέτοια γεύση. Κι εγώ την έτρωγα;
Πώς ξεγελάστηκα και μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο και να σκύψω να πάρω ένα τέτοιο ξερό κομμάτι από την άκρη του δρόμου; Ποιος ξέρει πόσα μικρόβια θα είχε...
Όμως ήταν τόσο εύγεστη που με μεγάλη δυσκολία με έπεισα να φτύσω τη μπουκιά που είχα στο στόμα μου. Ήθελα να την καταπιώ και να φάω κι άλλο ψωμί, ενώ είχαν μείνει υπολείμματα από τα ψίχουλά της στο στόμα μου που συνέχιζα να μασάω.

Για να ησυχάσω τη μεγάλη επιθυμία, για τη γεύση της μπουκιάς που έχασα, μπήκα αμέσως σε ένα ζαχαροπλαστείο να αγοράσω κάτι παρόμοιο.

Ζήτησα ένα κέικ που να είναι σα σιροπιασμένο (από αυτά με επικάλυψη νομίζω) κι ενώ έβλεπα διάφορα, ο πωλητής και οι πωλήτριες μού είπαν ότι δεν είχαν κάτι σαν αυτό που ζητούσα.
"Αν θέλετε όμως να δοκιμάσετε την καρδιά μας", μου είπε ο πωλητής και μου 'δειξε ένα περίπου στρόγγυλο γλυκό με ξεροψημένη κρούστα από έξω σαν κέικ.

Πήρε ένα μεγάλο μαχαίρι και το 'κοψε σε τρία παράλληλα κομμάτια λίγο άνισα, ενώ σα να 'κοψε κι ένα μικρό κομμάτι για να δοκιμάσω (ή να δοκιμάσει;) που όμως δε μου έδωσε.

Μέσα είχε γέμιση καφέ και άσπρη, σε στρώσεις σαν τούρτα. Στη μια μεριά ήταν αρκετά πιο φουσκωμένο και αφράτο και διάλεξα εκείνο το κομμάτι, ενώ σκεφτόμουν μήπως δε μου φτάσει και θα 'πρεπε να πάρω και το μεσαίο.

Μόλις δοκίμασα την πρώτη μπουκιά ήταν το ίδιο απολαυστική με το ψωμί, ίσως μάλιστα και λίγο καλύτερη.
Τι υπέροχη γεύση ήταν αυτή! Μασούσα και απολάμβανα…
 

Mετά άλλαξε το όνειρο και συνέχισε αλλιώς…

Τόσα βασικά σύμβολα μαζεμένα: Ψωμί (πεταμένο!), Κρασί (μαζί με το ψωμί βασικά θρησκευτικά σύμβολα), Βρώμικα Νερά, Καρδιά, Τρία Κομμάτια…
Αν δε μου είχε πέσει το ζάχαρο και είχα υπογλυκαιμία στον ύπνο μου, δεν ξέρω, ίσως και να σημαίνουν κάτι…

Μια τέτοια νύχτα

Ποίηση του Μιχάλη Γκανά. Αφήγηση από τον Χάρη Κατσιμίχα με μουσική υπόκρουση το παραδοσιακό Ηπειρώτικο τραγούδι: "Πήγαινα το δρόμο-δρόμο".

Τα ανόητα μυρμήγκια και το αύριο

Κοιτάξτε γύρω σας τον κόσμο και μη βλέπετε ανθρώπους, αλλά απλώς όντα, όπως θα βλέπατε μια αποικία μυρμηγκιών. Γιατί ακριβώς έτσι μας βλέπουν. Σα μυρμήγκια.
Πόλεις: Τσιμεντένιες συσκευασίες ανθρώπων, καλύτερα ελεγχόμενων.
Τι να τους δώσουμε για να τους κρατάμε απασχολημένους; Διασκέδαση και θέαμα και κατανάλωση και προβλήματα, κυρίως προβλήματα. Επιβίωσης. Ναι, αυτά είναι ό,τι καλύτερο για να τους κρατάνε μόνιμα απασχολημένους.
Και φόβο. Τους απομονώνει ο φόβος, τους αποξενώνει. Η ασφάλειά τους να βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί. Μερικοί θάνατοι θα τους πείσουν καλύτερα. Και η τηλεόραση το ίδιο. Μπόλικη πλούσια τηλεόραση. Εκτός από αποξένωση είναι το καλύτερο μέσον για να τους προσαρμόζει κάθε φορά στα επίπεδα που θέλουμε και να προωθεί τον εγωκεντρισμό.
Και θρησκείες. Να τους αποκοιμίζουν στην αδράνεια του σήμερα περιμένοντας ανταμοιβή σε άλλη ζωή.

Και διαφορές. Οι παντός είδους διαφορές κοινωνικές, εθνικές, πολιτικές, ιδεολογικές τους κρατούν απασχολημένους με το να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Μμμμ.. και πολέμους γιατί όχι, πρέπει να αραιώνουμε σιγά-σιγά. Παραγίναμε πολλοί εδώ. Να σας πω… όλα εντάξει με τα μεταλλαγμένα και τη σταδιακή αντικατάσταση των υγιεινών τροφίμων; Οκ, οκ… μπράβο, συνεχίστε έτσι!

Εντάξει. Τα μυρμηγκάκια μας είναι απασχολημένα πια...
Ωπ, τι έχουμε σε εκείνον τον τομέα; Κάποια παράπονα; Αντιδράσεις; Να εφαρμοστεί το γνωστό σχέδιο. Άμεσο ενδιαφέρον, νοιαζόμαστε, αρκετές συζητήσεις και μακροσκελής προβολή του θέματος με μηδενική δραστηριοποίηση. Ωραία, πείστηκαν. Ξανακοιμήθηκαν. Τι; Εκείνο το πολιτικό πιόνι τόλμησε να σηκώσει κεφάλι; Ε, καλά, ας περάσει ο επόμενος στη σειρά, αυτός κάηκε. Να βγει, αμέσως, από τη μέση.

Όλα καλά. Μπορούμε να συνεχίζουμε να ετοιμάζουμε το αύριο γι αυτά χωρίς αυτά (τα ανόητα μυρμήγκια).

(Για όσους απορούν γιατί ο ονομαζόμενος "πολιτισμός" είναι αντιστρόφως ανάλογος με την πραγματική εξέλιξη του ανθρώπου.)