Τα ανόητα μυρμήγκια και το αύριο

Κοιτάξτε γύρω σας τον κόσμο και μη βλέπετε ανθρώπους, αλλά απλώς όντα, όπως θα βλέπατε μια αποικία μυρμηγκιών. Γιατί ακριβώς έτσι μας βλέπουν. Σα μυρμήγκια.
Πόλεις: Τσιμεντένιες συσκευασίες ανθρώπων, καλύτερα ελεγχόμενων.
Τι να τους δώσουμε για να τους κρατάμε απασχολημένους; Διασκέδαση και θέαμα και κατανάλωση και προβλήματα, κυρίως προβλήματα. Επιβίωσης. Ναι, αυτά είναι ό,τι καλύτερο για να τους κρατάνε μόνιμα απασχολημένους.
Και φόβο. Τους απομονώνει ο φόβος, τους αποξενώνει. Η ασφάλειά τους να βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί. Μερικοί θάνατοι θα τους πείσουν καλύτερα. Και η τηλεόραση το ίδιο. Μπόλικη πλούσια τηλεόραση. Εκτός από αποξένωση είναι το καλύτερο μέσον για να τους προσαρμόζει κάθε φορά στα επίπεδα που θέλουμε και να προωθεί τον εγωκεντρισμό.
Και θρησκείες. Να τους αποκοιμίζουν στην αδράνεια του σήμερα περιμένοντας ανταμοιβή σε άλλη ζωή.

Και διαφορές. Οι παντός είδους διαφορές κοινωνικές, εθνικές, πολιτικές, ιδεολογικές τους κρατούν απασχολημένους με το να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Μμμμ.. και πολέμους γιατί όχι, πρέπει να αραιώνουμε σιγά-σιγά. Παραγίναμε πολλοί εδώ. Να σας πω… όλα εντάξει με τα μεταλλαγμένα και τη σταδιακή αντικατάσταση των υγιεινών τροφίμων; Οκ, οκ… μπράβο, συνεχίστε έτσι!

Εντάξει. Τα μυρμηγκάκια μας είναι απασχολημένα πια...
Ωπ, τι έχουμε σε εκείνον τον τομέα; Κάποια παράπονα; Αντιδράσεις; Να εφαρμοστεί το γνωστό σχέδιο. Άμεσο ενδιαφέρον, νοιαζόμαστε, αρκετές συζητήσεις και μακροσκελής προβολή του θέματος με μηδενική δραστηριοποίηση. Ωραία, πείστηκαν. Ξανακοιμήθηκαν. Τι; Εκείνο το πολιτικό πιόνι τόλμησε να σηκώσει κεφάλι; Ε, καλά, ας περάσει ο επόμενος στη σειρά, αυτός κάηκε. Να βγει, αμέσως, από τη μέση.

Όλα καλά. Μπορούμε να συνεχίζουμε να ετοιμάζουμε το αύριο γι αυτά χωρίς αυτά (τα ανόητα μυρμήγκια).

(Για όσους απορούν γιατί ο ονομαζόμενος "πολιτισμός" είναι αντιστρόφως ανάλογος με την πραγματική εξέλιξη του ανθρώπου.)