Εικονογράφοι

Karen Cajelot Pinceau Enchanté

Μέρα με την ημέρα βυθίζομαι όλο και πιο πολύ σ' αυτόν τον μαγευτικό κόσμο των εικονογράφων.

Pascal Campion

Eléonore Thuillie

Pascal Campion

Ο κόσμος μέσα από τα μάτια τους είναι τόσο διαφορετικός, τόσο όμορφος τόσο μαγευτικός.

Ιδίως τώρα που πρέπει να ετοιμάσω την έκθεση των εργασιών των μαθητών μου και χρειάζονται επεξεργασία με το Ρhotoshop (άλλο φανταστικό εργαλείο δημιουργίας και αυτό) και ανακαλύπτω πόσο δύσκολο είναι να δημιουργήσεις όχι μια απλή εικόνα ή ένα σκίτσο, αλλά μια εικόνα που να έχει πραγματική έκφραση και ψυχική ευαισθησία, εκτιμώ ακόμη περισσότερο τη δουλειά τους.



Κάποιοι εικονογράφοι σε ταξιδεύουν πραγματικά στο δικό τους μοναδικό τρόπο θέασης του κόσμου.
Ποιος είπε ότι η εικονογράφηση είναι μόνο για παιδιά;

Lucie Georger

Τελευταία, ένας τρόπος χαλάρωσης για μένα έχει γίνει το σερφάρισμα στα blog των εικονογράφων και στις σελίδες τους στο facebook.
Κάποιοι από αυτούς είναι πολύ αξιόλογοι και τα έργα τους πολύ δυνατοί κώδικες.
Σαν την Αλίκη βυθίζομαι μέσα στον κόσμο τους και ταξιδεύω με τα δικά τους μάτια.

Carla Nazareth

Υπάρχουν ξωτικά;

Ένα χειμωνιάτικο τοπίο στο χρώμα του γκρίζου. 

Σαν στιγμές της πολυκύμαντης ζωής μας.

Και ξαφνικά ένα ξωτικό εμφανίζεται. Ένα κόκκινο ξωτικό που διαταράσσει τη μονοχρωμία και ξεσηκώνει την αίσθηση της όρασης για να δούμε (αν μάθουμε να κοιτάμε) πως δεν υπάρχουν μόνο τα βασικά χρώματα που μάθαμε ή θέλουμε να βλέπουμε γενικά σε μια εικόνα, αλλά πολλά περισσότερα.

Ένα ξωτικό, ελπίδα αλλαγής του γκρίζου;

Να, όμως, που υπάρχει ακόμη ένα πιο πίσω -  σχεδόν αδιόρατα. Φταίει το μέγεθος της εικόνας. Χρειάζεται ίσως λίγη μεγέθυνση για να τα δούμε καλύτερα και τα δύο. 

Μα, να, ακόμη ένα τρίτο πίσω από το δέντρο… ή μήπως υπάρχουν περισσότερα;

Αλήθεια, πόσες φορές πρέπει να μεγεθύνουμε την εικόνα της ζωής μας για να ανακαλύψουμε τις χαμένες ελπιδοφόρες έγχρωμες λεπτομέρειες μέσα στο γκρίζο τοπίο του μυαλού μας που προσπαθούν εντατικά να μας προβάλουν με όλους αυτούς τους βομβαρδισμούς δυσοίωνων ψυχολογικών εκπομπών φόβου, ανασφάλειας και απελπισίας;

Αισιοδοξία και όλα θα πάνε καλά!

Εξ άλλου οι δυσκολίες είναι για να μας ενεργοποιούν, να μας βγάζουν από ένα ατέρμονο βόλεμα είτε νοητικό, ψυχολογικό ή ό,τι άλλο και να μας κάνουν να βλέπουμε τη ζωή αλλιώς, να ανοίγουμε νέες προοπτικές και να δραστηριοποιούμαστε σε βήματα εξέλιξης.

Για όποιον μπορεί και βλέπει τα πολύχρωμα ξωτικά στο γκρίζο ξέρει και πώς να διαχειριστεί τη χιλιομηρυκασμένη "κρίση" και τα όποια προβλήματα, διαλέγοντας να κρατήσει τη θετική πλευρά τους.

Λαμπιόνια και Περιβάλλον

Στο απέναντι σπίτι τα εξωτερικά χριστουγεννιάτικα φωτάκια ακόμα αναβοσβήνουν.
Ή δεν ξύπνησαν ακόμα από το πρωτοχρονιάτικο γλέντι ή τα ξέχασαν.

Αυτό με κάνει να σκεφτώ το εξής: Άραγε πόση επιπλέον επιβάρυνση έχει στο περιβάλλον ο πρόωρος εορτασμός των Χριστουγέννων; 

Σίγουρα υπάρχει κοινωνική επιθυμία και (περισσότερο) ανάγκη για διαφορετικότητα από την καθημερινή ρουτίνα μέσω των γιορτών (για μηνύματα και πνευματικότητα ούτε λόγος,) που επιβαρύνει, ούτως ή άλλως, την κατανάλωση ενεργειακών πόρων και αυτό το θεωρώ χρήσιμο ως ένα μέρος, μια και έχει συνδεθεί με την ψυχολογία του μέσου ατόμου ως αποδέκτη του γιορτινού κλίματος και κυρίως των παιδιών.

Αυτή η ανάγκη όμως έχει καταντήσει αηδιαστικά εκμεταλλεύσιμη!
Για εμπορικούς λόγους, αρχίζουν οι στολισμοί και οι φωταψίες από τα τέλη Οκτωβρίου και -εξαιρώντας τελείως το καταναλωτικό κομμάτι της αγοράς παντοειδών "δώρων" και εορταστικών "αγαθών" που τονώνει την αγορά και θέλω να ελπίζω και την προσφορά εργασίας-  δε μένει πια περιορισμένη στις μέρες των γιορτών, αλλά επεκτείνεται και σε μια εκτεταμένη, υπέρ του δέοντος, προεορταστική περίοδο.

(Σιγά-σιγά στα σχολεία θα γίνεται κοινή γιορτή για την 28η Οκτωβρίου την 17η Νοεμβρίου και τα Χριστούγεννα...)



Θα 'θελα να 'ξερα αν έχει γίνει κάποια μελέτη για την ενεργειακή επιβάρυνση όλων αυτών των επιπλέον ημερών και αν έχουν βρεθεί ποσοστά και συμπεράσματα για τη βλάβη που προκαλεί στο περιβάλλον...