Τοπίο στην Ομίχλη

Ήταν μια εικόνα. Σαν από ταινία.
Αυτός ακίνητος και γύρω του τα πάντα να τρέχουν, να περνάνε ιλιγγιωδώς δίπλα του, αφήνοντας κάτι παράξενες κλωστές γραμμές της παρουσίας τους.

Έτρεχαν τόσο πολύ που μετατράπηκαν σε ομίχλη.

"Τοπίο στην ομίχλη¨ σκέφτηκε, έτσι να εμπνεύστηκε και ο Αγγελόπουλος;

Μπα, τι να την κάνεις την ομίχλη στη γη άμα δεν είσαι σύννεφο στον ουρανό;

-Να, κάτι τέτοια της έλεγες και εξαφανίστηκε,
σε σκούντηξε με κακεντρέχεια μέσα σου η άλλη φωνή, αυτή που έβρισκε κενά για να τρυπώνει και να σου λέει όσα δεν ήθελες να ακούς.

Ας πάει κι αυτή στο καλό, απάντησες άτονα γιατί άλλο σε απασχολούσε.

Μα, πού πήγαν όλοι; Πώς έγιναν ομίχλη;
Τι σόι όνειρο είναι αυτό και πότε θα ξυπνήσεις; Το βαρέθηκες.
Και η ομίχλη να πυκνώνει ασφυκτικά.


.