Μικρό βιβλίο

Συμβουλές από το "Μικρό Βιβλίο της Χαράς":


-Αλλάξτε το "Ποτέ" και το "Πάντα" σε "Όχι αυτήν την φορά" ή "Μερικές φορές".

-Αλλάξτε τη λέξη "Έπρεπε" με την πολύ πιο θετική "Καλό θα ήταν" ή "Μπορώ"...

-Αναζητήστε δρόμους για να παρακάμψετε τα μεγάλα εμπόδια. Οι μικρές αλλαγές είναι αυτές που θα κάνουν τη μεγάλη διαφορά.

-Ό,τι καιρό κι αν κάνει, ανοίξτε το παράθυρο και αφήστε τον φρέσκο αέρα να σας χτυπήσει στο πρόσωπο.

-Ποτέ δεν είναι αργά για να νιώσετε καλύτερα, ανεξάρτητα από το τι σας έχει συμβεί.


Αυτά τα σκόρπια και πολλά άλλα, μαζί με στρατηγικές για την επίτευξη της "χαράς".
Μου το 'κανε δώρο η φίλη μου για τη χθεσινή γιορτή μου.

Ίσως να της έκανε καλό της ίδιας, ίσως να εκφράζουν τα πιστεύω της και να περιέχει ακριβώς όλα όσα προσπαθεί να μου πει (και μου λέει κάθε φορά), αλλά κάτι τέτοια βιβλία 'επιφανειακής ψυχολογίας' όπως τα χαρακτηρίζω, δεν με αγγίζουν και με αφήνουν αδιάφορη.
Ιδίως στην αμερικάνικη κουλτούρα, τέτοιου είδους σελιδοποιημένες ψυχολογικές προσεγγίσεις, γράφονται και πουλιούνται με το κιλό.



Αλλά τώρα που τέθηκε έτσι και το σκέφτομαι...
Ανέκαθεν είχα πρόβλημα με τα δώρα. Τα δέχομαι ως ένδειξη χειρονομίας και προσφοράς, αλλά είναι σπάνιες οι φορές που πραγματικά μου αρέσουν ή μου ταιριάζουν.

Αυτό μου γεννά το εξής ερώτημα:
Τόσο δύσκολος άνθρωπος είμαι πια; Τόσο λίγο με ξέρουν ή τόσο λίγο αφήνω τους άλλους να με γνωρίσουν;

Εικόνες: Toni Demuro