Μ᾿ ἕνα τίποτα ἔζησα
Μονάχα οἱ λέξεις δὲ μοῦ ἀρκούσανε
Σ᾿ ἑνὸς περάσματος ἀέρα
ξεγνέθοντας ἀπόκοσμη φωνὴ τ᾿ αὐτιά μου
φχιὰ
φχιοὺ φχιού
ἐσκαρφίστηκα τὰ μύρια ὅσα
Τί γυαλόπετρες φοῦχτες
τί καλάθια φρέσκες μέλισσες καὶ σταμνιὰ φουσκωτὰ ὅπουἄκουγες βββ νὰ σοῦ βροντάει ὁ αἰχμάλωτος ἀέρας.
Κάτι
Κάτι δαιμονικὸ μὰ ποὺ νὰ πιάνεται σὰν σὲ δίχτυ στὸ σχῆμα τοῦ Ἀρχαγγέλου
Παραλαλοῦσα κι ἔτρεχα
Ἔφτασα κι ἀποτύπωνα τὰ κύματα στὴν ἀκοὴ ἀπ᾿ τὴ γλώσσα
- Ἔ καβάκια μαῦρα, φώναζα, κι ἐσεῖς γαλάζια δέντρα τί ξέρετε ἀπὸ μένα;- Θόη θόη θμός
- Ἔ; Τί;
- Ἀρίηω ἠθύμως θμὸς
- Δὲν ἄκουσα τί πράγμα;
- Θμὸς θμὸς ἄδυσος
Ὥσπου τέλος ἔνιωσα
κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ
πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος.
(Ο. Ελύτης)
(Οι φωτογραφίες είναι από το κινητό μου)
4 σχόλια:
Αχ τι μου θύμισες......
Τις καλησπέρες μου! :)
(καλέ, έχω σχολιάσει και δεν εμφανίζεται, τι γίνεται;)
Υ.Γ. Καλώς σε βρήκα/ καλώς με βρήκες και πάλι, Κυκλοδίωκτον :))
Η Achernar είμαι. Σου στελνω σήμερα ως ανώνυμη γιατί δεν μπορώ να μπω εύκολα στο λογαριασμό μου
Καλώς όρισες! Τι να σου θύμησα άραγε;
Πάντως εγώ δεν θυμήθηκα να μπω στο μπλογκ εδώ και καιρό...
:)
Oύτε κι εγώ μπαίνω στο μπλογκ, στη χάση και στη φέξη...Μα και πάλι, κάπως, κάπου συναντιόμαστε :)
Όσο για το τι μου θύμισες με το ποίημα, δε μπορώ να το βάλω σε λέξεις...Ας πούμε ότι για μένα σχετίζεται με τη μυστηριακή μαγεία των πραγμάτων,που δεν την προσέχουμε κάθε μέρα και χρειάζεται να στήσουμε προσεχτικά "αυτί"... Και ο Ελύτης εδώ το΄βαλε σε λέξεις. :)
Δημοσίευση σχολίου