Σούρουπο με ροδί χρώματα

Fauve - Martine Dechavanne Roannaise

Καθώς διάβαζα στο μπαλκόνι, αναπαριστώντας στη φαντασία μου τις ατέλειωτες λεπτομέρειες στις μοναδικές περιγραφές του Φλομπέρ που με άρπαζαν και με παράσερναν σε άλλες εποχές, το σούρουπο που έπεφτε γέμισε τον ουρανό με ρόδινα σύννεφα.
Σαν το κερασένιο χρώμα που 'χε το χλιαρό τσάι στο διάφανο γυάλινο ποτήρι δίπλα μου. Δικής μου παρασκευής που το παγώνω για να το 'χουμε για δροσιστικό όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει.

Σταμάτησα το διάβασμα και κοιτώντας τα χρώματα του ουρανού ρουφούσα αργά τις γλυκόστυφες λαμπερές γουλιές του, αστειευόμενη με τον εαυτό μου ότι ήταν τα σύννεφα που έπινα κι όχι το τσάι.

Κι ύστερα σιγά-σιγά, καθώς το πινέλο του ήλιου έδυε, τα σύννεφα ξανάγιναν γαλαζωπά κι ένα φεγγάρι νύχι άρχισε να ξεχωρίζει ανάμεσά τους φωτεινότερο στο μπλε-μαβί σκοτάδι που έπεφτε.

Η γλυκιά κούραση όλης της μέρας άπλωσε μια νωχέλεια πάνω μου, μια λύση των μελών και δεν ήθελα πια να διαβάσω. Κράτησα το κάδρο του ουρανού στο μυαλό μου και μαζεύτηκα μέσα, θεωρώντας κι αυτήν την ημέρα, ήδη, τελειωμένη κι ας είναι μόλις εννιά το βράδυ...