Παρασκευή 19 Ιουλίου 2019

Πλαντέισιον





Κι έχω καταλάβει και τούτο:

Έχουμε μια φωτιά μέσα μας, ένα φωτεινό σημείο, μια οδό διαφυγής... δεν ξέρω πώς το οπτικοποιεί σε εικόνα ο καθένας και πώς το ονομάζει.
Κι όταν το τρέφουμε, είναι σα να του δίνουμε μια ώθηση κι αυτό να μας παίρνει και μας σηκώνει ψηλά, πολύ ψηλά, ανάλογα με την τροφή που του δίνουμε.

Τι είδους τροφή;
Κατ' αρχάς, πρωταρχική εσωτερική τροφή: Ήθος, συνέπεια, αγάπη, καθαρότητα, ευσυνειδησία, αλτρουϊσμό...
Κατά δεύτερον εξωτερικά ερεθίσματα: Ποίηση, μουσική (τέχνη γενικότερα), φύση, όμορφα πράγματα/αναγνώσματα/ακούσματα που μας γαληνεύουν...

Κι αρχίζει να λεπταίνει το χονδροειδές και να αλλάζουν οι συχνότητες μέσα μας κι αρχίζει να ανεβαίνει το επίπεδο που λειτουργεί η συνείδησή μας.
Κάποιοι το ονομάζουν υπερσυνείδηση, κάποιοι υπέρβαση...

Το θέμα δεν είναι πώς θα το ονομάσουμε ή πώς θα το απεικονίσουμε, αλλά πώς θα το αισθανθούμε.
Γιατί, όταν δεν το τρέφουμε, όταν ξεχνιόμαστε, ατονεί και πέφτουμε και ξαναγυρίζουμε σιγά-σιγά σε πιο χονδροειδείς καταστάσεις συνειδητότητας.


Κάποιοι το πετυχαίνουν με διαλογισμό, άλλοι με προσευχή... ο καθένας βρίσκει τον δικό του προσωπικό δρόμο.



[[Πολύ πεζή η περιγραφή μου. Της λείπει τελείως ο οίστρος.
Τον τελευταίο καιρό έτρεχα τόσο να προλάβω τα της ζωής που ξεχάστηκα, φυτοποιήθηκα τελείως (το χω ξαναγράψει αυτό, όμως ακόμα διαρκεί η φυτοποίηση)]]





Δεν υπάρχουν σχόλια: