Κατάθλιψη

Κατάθλιψη

Καταχωνιασμένο και ξεχασμένο βρήκα κι αυτό!
Μόλις πέρυσι το χειμώνα τα 'χα σημειώσει όλα αυτά.
Τότε κατάλαβα πόσο σοβαρά είχα πέσει στην κατάθλιψη.

Στο τέλος του χειμώνα, μου ήρθε πρόταση για δουλειά.
"Εσύ να μη δουλεύεις;" ρώτησε έκπληκτος πρώην συνεργάτης που με θυμήθηκε -ως υπεύθυνος- για ένα μουσικό σχήμα σε καλοκαιρινό μαγαζί.
"Θα τραγουδάς ρεμπέτικα!".
Με εμπιστευόταν τόσο πολύ κι ας ήμουνα κυρίως της μπαλάντας, μη έχοντας ξανατραγουδήσει ποτέ αυτό το είδος.
"Θα προσπαθήσω", του είπα. Και ρίχτηκα ατέλειωτες ώρες στη δουλειά.
Να ηχογραφώ και να σβήνω συνέχεια, μέχρι να με ικανοποιήσει το αποτέλεσμα.
Να δουλεύω ξανά και ξανά τη φωνή πάνω στο ίδιο διάστημα μέχρι να μη φαλτσάρει.
Δύσκολο το ρεμπέτικο. Πολύ!
(Οι μπαλάντες μετά έγιναν παιχνιδάκι. Δεν θα σας πω αν τα κατάφερα ή όχι γιατί είμαι τελειομανής. Οι κριτικές και τα σχόλια του κόσμου πάντως ήταν όλα καλά.)

Καλοκαίρι. Χαλκιδική. Κοντά στη θάλασσα το μαγαζί. Είχα ένα μικρό φασαριόζικο δωμάτιο αλλά δεν πειράζει. Χόρτασα θάλασσα, ποδαρόδρομο, σύννεφα, φύση και ..φωτογραφίες.
Οι περισσότερες με σύννεφα (η αδυναμία μου), ηλιοβασιλέματα ή χαράματα και το αγαπημένο μου λιοχώραφο. Μου 'φερνε στο νου αναγνώσματα από εκδόσεις τις Εστίας. Κάτι σαν από τον Καραβέλα του Θεοτόκη.

Κι έτσι, σιγά-σιγά, πήρα την ανιούσα.
Όμως κουραζόμουνα από την εξωτερικότητα των γύρω.
Στις βόλτες μου κοιτούσα μέσα στις βίλες μπας και δω κάποιον να διαβάζει κάτι. Ίσως και να του μίλαγα με την απελπισμένη μου ανάγκη για επικοινωνία… Δεν πέτυχα κανέναν όμως… Μια κυρία μόνο διάβαζε, αλλά ήταν ένα αισθηματικό βίπερ…

Με το να είναι χαλασμένα τα ηχεία του στερεοφωνικού στο μαγαζί, βρήκα δουλειά για το χειμώνα που μου ταίριαζε περισσότερο. Επειδή, όταν άρχιζε να έρχεται ο κόσμος από νωρίς, μέχρι να έρθει η καθορισμένη ώρα που θα ανεβαίναμε και τα 5 άτομα της ορχήστρας, ανέβαινα μόνη και προετοίμαζα το έδαφος. Κουραζόμουν παραπάνω μεν αλλά μου βγήκε σε καλό. Έτσι με άκουσε ο νέος μου εργοδότης.

"Πρέπει να σε εκτιμά πάρα πολύ, μας έχει πει τα καλύτερα λόγια για σένα", μου 'παν μόλις απόψε κάποιες κυρίες που έχουν σχέση με το επάγγελμα μας και ήρθαν να μας ακούσουν…
Το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ γι αυτόν. Ο καλύτερος που 'χω γνωρίσει ως τώρα.
Τον συμπάθησα από την αρχή και προτίμησα το δικό του μαγαζί από μια παράλληλη πρόταση για ένα άλλο όπου συχνάζουν διασημότητες, ηθοποιοί, πολιτικοί κλπ ως πελάτες.
Δε μ' αρέσουν αυτά. Τα 'χω βιώσει στο παρελθόν. Προτιμώ ό,τι πιο απλό.
Καμιά φορά θα σας πω για το πώς βλέπω τις κατηγορίες κοινού…

Όμως με όλα αυτά, έχασα την προθεσμία του εκδότη να του παραδώσω κάποια κείμενα.
Ααα, ή όλα μαζί θα 'ρχονται ή τίποτε…
Κάποια άλλη φορά θα εξηγήσω περισσότερο τον όρο publishing που μοστράρισα στο προφίλ.
Πάντως, ναι, έχω πιάσει βιβλία μου που έχουν εκδοθεί στα χέρια μου και δεν αισθάνθηκα τίποτε ιδιαίτερο. Πλήρης απαξίωση. Απογοήτευση θα 'λεγα. Το νόμιζα κάτι το συναρπαστικό ως συναίσθημα και ήταν ένα τίποτα…
Πιο πολύ χαίρομαι με τα ποστάκια μου!

Μετά, ήρθε μια λαμπερή αστραπή γεγονότων και μετά ξανά μια μαύρη τρύπα που έπεσα.
Αχ, αυτή η ζωή που μοιάζει με τεθλασμένη καρδιογραφήματος...
Εκεί που σου χαμογελά, γυρίζει χωρίς "γιατί" την πλάτη και απομακρύνεται. Και πρέπει πια εσύ να την κυνηγήσεις.
Σήμερα, μετά από μερικούς μήνες, έχω πιαστεί από το στόμιο της τρύπας (της μαύρης ντε) και κοιτώ έξω με αισιοδοξία. Μέχρι και χορδή έσπασα από "τσαχπινιά" με το έντονο παίξιμο. Καιρό είχα να παίξω με τόσο κέφι (κιθάρα-ξέχασα να το αναφέρω). Καιρό είχα να πω αστεία, να γίνω πειραχτήρι, να γελάσω εγκάρδια…

Ένα μεγάλο ΟΥΦ!
Τα κατάφερα να μην πισωγυρίσω στην κατάθλιψη.
Τώρα μένει να συνεχίσω από κει που 'χα σταματήσει (pro trypas)…

Πάω να βγάλω τους "σοβάδες" (όρα μακιγιάζ) και να διαβάσω κάτι ενδιαφέρον πριν κοιμηθώ.
Απόψε μπορεί να ήταν και το τελευταίο βράδυ μας σ' αυτή τη δουλειά.
Καλοκαίριασε κι ο κόσμος δύσκολα κλείνεται πια μέσα.
Έρχεται και η γιουροβίζιον…
Από τώρα μας ανακοίνωσαν ότι εκείνο το βράδυ θα 'χουμε ρεπό, εκτός αν οι κρατήσεις τραπεζιών υπέρ ημών διαψεύσουν την προβλέψιμη θεαματικότητα…
Καληνύχτα σας ή μάλλον θα πω την ατάκα απ' τη δουλειά (με ευγενική φωνή παρακαλώ):

"Ευχαριστούμε πολύ, Καλημέρα σας!"

14/Μαΐου/2006