Από τότε που έπαψαν να πιστεύουν στα είδωλα και στα πνεύματα, τα ενοικούντα σε διάφορα φυσικά φαινόμενα, οι άνθρωποι κοιτάνε τον ουρανό όταν ζητάνε επαφή με τον Θεό.
Έχει εντυπωθεί στο νου μας ως "ΑΝΩ".
Το άνω όμως, που για την υλική μας σκέψη μετατρέπεται σε ψηλότερα, είναι ένα ανώτερο ψυχοπνευματικό επίπεδο, χωρίς χωροϋλική υπόσταση.
Αν και το "θείον" κατά την ταπεινή μου γνώμη διαρρέει τα πάντα, εν τούτοις, αν έπρεπε να το τοποθετήσουμε νοητικά κάπου στο χώρο ως σημείο κατεύθυνσης της επίκλησης-προσευχής μας, (μια και είναι αδύνατο να συγκεντρωθούμε εσωτερικά χωρίς συγκεκριμένο σημείο ενατένισης), ίσως καταλληλότερο θα ήταν το έσω μας, λόγω της ψυχής που είναι άμεσα συνδεδεμένη με το "ΑΝΩ".
Αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο, ιδίως για τα κατώτερα πνευματικά επίπεδα.
Ο άνθρωπος θα γινόταν υπεροπτικά εγωκεντρικός, αν θα κατάφερνε τελικά να ξεπεράσει την ανάγκη του για μεγαλύτερο (ισχυρότερο) στήριγμα πέρα από τον εαυτό του.
Η πρωταρχική του ανάγκη του να βρει στήριγμα έξω από το είναι του, ίσως να μετατρεπόταν σε άκρατο εγωκεντρισμό...
.(κάποιες σκέψεις που είχα καταγράψει το 2005)
Όμως... αν αυτό είναι τελικά το μυστικό;
Αν αυτό είναι το Big Bang; (όρα προηγούμενο ποστ μου)Αν αυτό είναι το τέλος και η αρχή;
.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 σχόλια:
Έχω άδικο εγώ τώρα να μιλάω περί θείας? Με αμφότερες τις έννοιες :-Ρ
Γνώστης της ετυμολογίας, μου πρότεινε τους εξής ορισμούς-προβληματισμούς:
-Πότε η ψυχή μας θέει άνω?
-Στον θάνατο, απελευθερωμένη από το σώμα...
-Και αντιστρόφως η γέννηση, περιλαμβάνει τη γαία.
------------------------------
Στέλιε, .........
Θα 'θελα να προσθέσω και το ακόλουθο από τον Πυθαγόρα, που ταιριάζει και με τα σχόλια σε προηγούμενα ποστ:
"Εφ’ όσον είσαι δεσμευμένος με το σώμα σου, με την ύλη, το δε πνεύμα σου δεν δύναται να εγκαταλείψει αυτήν, μη επιδιώκεις να καταστείς κάτοικος ανωτέρων περιοχών και να γνωρίσεις άλλους κόσμους πνευματικότερους. Υπάρχει κίνδυνος να συντριβείς από τους νόμους που αγνοείς, αφού ακόμη δεν κατόρθωσες να κυριαρχήσεις επί του ορατού και του συγκεκριμένου"
Εξαρτάται από τη δύναμη του καθενός. Οι αδύνατοι κοιτάνε έξω απ' αυτούς, άνω. Βασικά προσπαθούν να πιαστούν από ένα άυλο κι ανύπαρκτο χέρι. Οι λιγότερο αδύνατοι κοιτάνε μέσα. Υπάρχουν κι αυτοί που κοιτάνε τα γεγονότα, τα σταθμίζουν και παίρνουν τις αποφάσεις.
Σωστή η σκέψη. Ο άνθρωπος που κινείται σε χαμηλό πνευματικό επίπεδο και δεν γνωρίζει ότι είναι ΕΝΑ με το Ολο, που δεν έχει επίγνωση πως αυτός δημιούργησε τον Θεό και όχι ο Θεός αυτόν, πιθανότατα να γινόταν ύπερόπτης...βασικά νομίζω θάχανε τα αυγά και τα πασχάλια!
Αυτός ο αχανής ουρανός δεν έχει αυτιά. Αυτός ο απέραντος ουρανός θα είναι μαζί μας, αν εμείς είμαστε μαζί του.
ΆΛλος τρόπος προσευχής δεν υπάρχει!
*ευχαριστώ που με έβαλες στην "σειρά" σου! είσαι η πρώτη που το κάνει και τόσο πολύ μου αρέσεις που δεν με νοιάζει και αν θα μείνεις η μόνη! :)
Προσπαθώ να θυμηθώ πως λέγονταν αυτοι οι μοναχοί που όταν προσεύχονταν συγκέντρωναν όλοι τους την προσοχη στον αφαλό τους! Με την έννοια οτι το σημεία αυτό είναι που μας συνδέει με το μέσα κι έξω κόσμο όπως ο ομφάλιος λώρος όταν γεννιόμαστε!
@Κυκλοδίωκτον Εφ’ όσον είσαι δεσμευμένος με το σώμα σου, με την ύλη, το δε πνεύμα σου δεν δύναται να εγκαταλείψει αυτήν, μη επιδιώκεις να καταστείς κάτοικος ανωτέρων περιοχών και να γνωρίσεις άλλους κόσμους πνευματικότερους.
Δηλαδή μόνο μετά θάνατον θα καταστείς κάτοικος ανωτέρων περιοχών και να γνωρίσεις άλλους κόσμους πνευματικότερους? Αλλιώς πώς θα εγκαταλείψεις οικειοθελώς το σώμα σου? Κανένα χόρτο, καμιά σύριγγα μήπως?
Καλά, εγώ έχω την πεποίθηση ότι μόνο μετά θάνατον να ενσωματωθείς/θούμε στο σύμπαν, είτε μέσω της γης (ταφή), είτε μέσω του αέρα (καύση) και τα περί "ανώτερων περιοχών" αποτελούν θρησκευτικές παρηγοριές...
@homelessMontresor Προσπαθώ να θυμηθώ πως λέγονταν αυτοι οι μοναχοί...
Σίγουρα ξέρεις ότι λέγονταν Ησυχαστές και ήταν μοναχοί που προέρχονταν από το 'Αγιο Όρος. Είχαν στραφεί την εποχή εκείνη στο μυστικισμό και τη θεουργία και υποστήριζαν ότι με τη συνεχή και αδιάλειπτη προσευχή τους, ξαπλωμένοι, με το πηγούνι κολλημένο στο στήθος και παρατηρώντας συνεχώς τον ομφαλό τους, έφταναν σε έκσταση, έβλεπαν οράματα και κυρίως έβλεπαν το «άκτιστον και θείον φώς!»
Με τις σημερινές βιο-ιατρικές γνώσεις μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι η πολύωρη ακινησία μεσηλίκων και υπερηλίκων σ' αυτή την ασυνήθη σωματική στάση οδηγούσε σε περιορισμό της αιμάτωσης του εγκεφάλου και στην πρόκληση παραισθήσεων και ψευδαισθήσεων.
Οι αντίπαλοί τους χαρακτήριζαν τις απόψεις των Ησυχαστών «ανόητες θρησκοληψίες» και τους αποκαλούσαν ειρωνικά «ομφαλοσκόπους», κάτι που έχει μείνει, ως χαρακτηρισμός, μέχρι των ημερών μας για τους αδρανείς και μοιρολάτρες ανθρώπους.
Στα πρόσφατα χρόνια βρήκαν, σε μια εποχή που αποκαλύπτονται τα μεσαιωνικά καραγκιοζιλίκια των θεόπληκτων, να ανακηρύξουν σε πνευματικό τους ηγέτη τον επικεφαλής των Ησυχαστών, μοναχό Γρηγόριο Παλαμά, οι λεγόμενοι νεο-ορθόδοξοι μπουρδολόγοι τύπου Ζουράρι.
Λαμιώτη, σύμφωνα με τον Ου. Έκο, όλοι έχουν την ανάγκη κάποιου στηρίγματος έξω από αυτούς. Αν δεν είναι ο Θεός κάποιας θρησκείας, αντικαθίσταται πχ. με την ομάδα, το κόμμα... ένα κάτι που να αισθάνονται ότι ανήκουν.
Εφτακατσικούσα, η απάντηση είναι στο παραθυράκι της υπέρβασης που "ξέχασε" να σχολιάσει ο Στέλιος: "...αφού ακόμη δεν κατόρθωσες να κυριαρχήσεις επί του ορατού και του συγκεκριμένου".
"Ακόμη"! άρα υπάρχει δυνατότητα. Και μετά μπορείς να επεκταθείς και σε άλλα πεδία.
Πάντως ένας "άνθρωπος-θεός" χωρίς γνώση, νομίζω θα εκπροσωπούσε την έπαρση που έφερε-φέρνει και την πτώση.
Στέλιε: "Αλλιώς πώς θα εγκαταλείψεις οικειοθελώς το σώμα σου? Κανένα χόρτο, καμιά σύριγγα μήπως?"...
Κανένα τεχνητό μέσον δεν μπορεί να σε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο. Θεωρείται "ύβρις" που επιφέρει τη "νέμεση" και ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Υπάρχει και μια σχετική αναφορά στο βιβλίο "Το τέλος του Εφιάλτη", αλλά δεν το χω αυτή τη στιγμή για να το αντιγράψω.
Σοφό Μοντρεσοράκι, Στέλιε, δεν ξέρω τίποτε για τους ομφαλοσκόπους. Βρείτε τα μεταξύ σας.
Ξέρω όμως για τον διαλογισμό με την προσοχή συγκεντρωμένη στο "τρίτο μάτι" μέχρι να δεις 'το φως' ή να ακούσεις 'τον ήχο', που δε νομίζω να απέχει και πολύ.
Κάποτε είχα δει ένα ντοκιμαντέρ για διάφορα έθιμα θρησκειών.
Όταν τα δεις μαζεμένα, καταλαβαίνεις πόσες προσπάθειες -ακόμη καμιά φορά και φαινομενικά ανόητες- κάνουμε οι άνθρωποι να καλύψουμε αυτήν την εσωτερική μας ανάγκη για σύνδεση με "την μήτρα" μας.
Οι περισσότεροι κολλάνε μόνο στο τυπολατρικό ή ίσα-ίσα που αναπαύουν την συνείδησή τους...
Διαλογισμός είναι η τέχνη τού να είσαι με τον εαυτό σου.
Εγώ αντιλαμβάνομαι ότι είναι η "τέχνη" για να επιτύχεις το τίποτα. Αν καταφέρνεις μετά από πολύωρη ομφαλοσόπηση να δεις το "άκτιστον φως" ή μετά από διαλογισμό να δεις "το φως" και να ακούσεις "τον ήχο", έχεις επιτύχει πράγματι το τίποτα. Δεδομένου ότι αυτό που βλέπεις και ακούς είναι μια προσωπική ψευδαίσθηση, η οποία σε παρασύρει στην εντύπωση ότι βλέπεις και ακούς κάτι υπαρκτό! Μάλλον απασχόληση για χασομέρηδες είναι και δεν πρέπει να αδικώ κανέναν, δεδομένου ότι τόσο οι Αγιορείτες ομφαλοσκόποι και οι Ινδοί διαλογιστές, αν υπάρχουν ακόμα, χασομέρηδες ήταν και είναι.
Αλλά ας αφήσουμε τους θόπληκτους και σαλταρισμένους και ας δούμε το big bang, το οποίο βλέπω ότι διαρκώς σε απασχολεί: Στο σημερινό ΒΗΜΑ, 27/8/2006 δημοσιεύτηκε τρισέλιδο άρθρο, μετάφραση από το περιοδικό New Scientist, στο οποίο γράφονται εισαγωγικά τα εξής:
Πώς να δημιουργήσετε ένα σύμπαν
Οι επιστήμονες αναρωτιόνταν επί αιώνες πώς έγινε αυτός ο κόσμος. Αφού, όπως πιστεύουν, βρήκαν την απάντηση, λένε τώρα πως έχουν τα μέσα για να προχωρήσουν σε νέα κοσμογονία. Επόμενο βήμα η πρόκληση ενός νέου Μπιγκ Μπανγκ...
Τα υπόλοιπα στην εφημερίδα! Κάνε κι εσύ ένα big bang στη μπανιέρα σου, μπορείς... :-)
Παίρνω για παράδειγμα τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας με τα οποία ασχολούμαι.Το οργανωμένο πρόγραμμα σε ένα Νηπιαγωγείο στοχεύει στην αποκέντρωση των νηπίων από τον εγωκεντρισμό τους.Ο εγωκεντρισμός υπάρχει και δεν είμαι σίγουρος πως παρακμάζει με το πέρασμα του χρόνου.Πολλοί ενήλικες είναι εγωκεντρικά πλάσματα και αυτό φαίνεται να τους συνοδεύει μέχρι το βιολογικό τους τέλος.
Επίσης στο ΕΓΚΟΛΠΙΟ ΑΝΑΣΚΟΛΟΠΙΣΜΟΥ του Σιοράν(μετάφραση Κωστή Παπαγιώργη) υπάρχει ένα κείμενο για όλους αυτούς που προσεύχονται.Ο Σιοράν τους αποκαλεί αλαζόνες που δήθεν επικοινωνούν με τον θεό.Επίσης λέει πως όλοι αυτοί που λένε πως συνομιλούν με τον θεό είναι ψυχοπαθείς που ευτυχώς καλύπτονται κάτω από την θρησκεία.Φαντάσου έναν άνθρωπο να να διατυμπανίζει πως μιλάει με τον θεό.Στα σίγουρα θα τον χαρακτηρίζαμε τρελό!
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Ινδός με δύο μέτρα μούσι ή κάποιος που κάθεται με το κεφάλι κάτω, για να είναι διαλογιστής.
Ο διαλογισμός είναι η συγκέντωση του νού σε κάτι. Οταν στρώνεις το κρεβάτι σου και είσαι απόλυτα εκεί, σε αυτό που κάνεις, και η σκέψη δεν γυρίζει αλλού, τότε αυτό είναι πράξη διαλογισμού.
Ο διαλογισμός είναι η σιωπή του νού.
Μόνο μέσα σε αυτή την ανόθευτη σιωπή υπάρχει αυτό που είναι η ζωή.
Ο διαλογισμός δεν είναι φυγή. Δεν είναι κάτι το μυστηριώδες. Είναι η αίσθηση της απόλυτης κατανόησης της ζωής(που εμφανίζεται στη μη σκέψη) και απ' αυτή αναβλύζει η σωστή δράση.
Ούτε βλέπεις τίποτα , ούτε ακούς τίποτα όταν διαλογίζεσαι.
Οταν όμως ακούς και βλέπεις κάποιον να χαρακτηρίζει αυτά που δεν γνωρίζει, τότε την ακούς!!
Οπως όταν ακούω τον κύριο sfrang, να κρίνει και να χαρακτηρίζει την εμπειρία του διαλογισμού και τους διαλογιζόμενους!
"Ζητήσετε και δοθήσεται"
"Κρούετε και ανοιγήσεται υμίν"
Στον κόσμο μας, κυρίαρχος νόμος η διατήρηση της ενέργειας.
Στον κόσμο του πνεύματος κυρίαρχη η ενότητα.
Αυτό είναι η αγάπη. Αποβολή κάθε ατομισμού.
Δεν εννοούσα να γίνουμε εγωκεντρικοί αλλά ίσα-ίσα να το αποβάλλουμε.
Να καταλάβουμε ότι μέσα μας βρίσκονται τα πάντα.
Να προχωρήσουμε με αληθινή Πίστη αποβάλλοντας (με όλη τη δυσκολία που περιλαμβάνει μια τέτοια ένδον στροφή κι όχι εξωτερική αναζήτηση του ανώτερου) κάθε πειρασμό του ότι από μας απορρέει η κάθε υπέρβαση.
Όχι από μας.
Από την "ένωση".
Σκέφτομαι πολλές φορές, ότι θα υπάρχει πλήθος βιβλιογραφίας -που αγνοώ- για θεωρίες και προβληματισμούς από διάφορους κατά καιρούς φιλοσόφους, εσωτεριστές, αναζητητές, για όλα αυτά που προσπαθώ να ψάξω και να κατανοήσω μόνη.
Σκέφτομαι πως ίσως καμιά φορά να ανακαλύψω κάτι που δε πρέπει και να "τυφλωθώ", να κολλήσω και να μην μπορώ να προχωρήσω παραπέρα. Όμως και τότε θα στηριχτώ στο μπαστούνι και θα συνεχίσω. Κι αν πέσω θα σέρνομαι προσπαθώντας...
Μέχρι που να γίνει κάτι όπως στην παραβολή της χήρας που ζητούσε χάρη από έναν αξιωματούχο που δεν ήθελε να την εξυπηρετήσει.
Για να γλιτώσει από την επιμονή της και για να μην τον ενοχλεί άλλο, αναγκάστηκε τελικά να της κάνει την χάρη.
Έτσι λεω κι εγώ. Έστω και άγνους, χωρίς ούτε τις βασικές φιλοσοφικές γνώσεις, θα επιμένω μέχρι να ανοίξει η πόρτα αυτού που ζητώ να κατα-νοήσω. Έστω και λόγω χάριτος!
Προχθές βρήκα και ένα σχετικό ρηθέν από τον Πυθαγόρα που επικροτεί την προσπάθειά μου:
"Μην πορεύεσαι επί της πεπατημένης. Μην συμπεριφέρεσαι δίκην σπόγγου, απορροφών ή αρυόμενος τας διδασκαλίας των άλλων, αποστηθίζων αυτάς χωρίς αφομοίωσιν και προσωπικήν επεξεργασίαν. Μόνον τα δύσβατα μονοπάτια οδηγούν εις τας κορυφάς. Αι λεωφόροι που είναι κατασκευασμέναι από άλλους, είναι άγονοι, δεν είναι οι δρόμοι σου. Χάραξε το δικό σου μονοπάτι και έσο βέβαιος ότι τούτον εστί πολύ συντελεστικώτερον εις την προαγωγήν της προσωπικότητός σου. Μη αγνοείς την πείραν των άλλων και μη περιφρονείς την σοφίαν των αιώνων. Άρχισε να βαδίζεις επί του ομαλού δρόμου, αλλά σύντομα εγκατέλειψε αυτόν, δια να χαράξεις δικό σου δρόμο. Μη τρομάζεις από την καταβολήν προσπαθείας."
Ανέφερα την "ένωση" πριν.
Δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα επιτευχθεί απ΄τον καθένα.
Δεν ξέρω αν θα 'ναι πραγματική ή παραίσθηση (και αν η παραίσθηση είναι κάποιο άλλο μονοπάτι που απομακρύνει ή κάτι σαν πρόγευση).
Δεν ξέρω αν θα γίνει με διαλογισμό ή με προσευχή, με φρενώδη βακχικό χορό ή με ο,τιδήποτε άλλο μέσον.
Ο καθένας νομίζω πως βρίσκει τον δικό του τρόπο.
Όταν γίνει όμως θα την αισθανθούμε.
Όσο για τον Στέλιο που αμφισβητεί τους μοναχούς ησυχαστές, ας κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει τις υπερβατικές τους πράξεις και τα θαύματά τους, με το δικό του σκεπτικό.
Για τον Σιοράν που αναφέρει ο Ιωάννης δεν ξέρω. Ούτε γιατί πρέπει να θεωρήσουμε τα λεγόμενά του σωστά.
Αυτός που διατυμπανίζει ότι μιλάει με τον Θεό, μάλλον δεν θα μιλάει, γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι με κάποιου είδους επικοινωνία, αλλά δεν το διατυμπανίζουν...
Ουφ, τι μεγάλο θέμα! Τι να πρωτογράψω...
Μια στάση προς το παρόν :)
"ζητήσετε και δοθήσεται".
Ετσι, στα σίγουρα θα ανοίξει η πόρτα που ζητάς.
"Η διάνοια έχει ελκτική δύναμη και αναλόγως της διαθέσεώς της αντλεί και φέρει σε εμάς τα αντίστοιχα".
ή σύμφωνα με την κβαντική φυσική, ισχύει ο νόμος της έλξης.
Γι αυτό ας ζητήσουμε! Δεν είναι ντροπή! Ντροπή είναι να αγνοούμε τον νόμο αυτό του βίου μας!
:)
@Κυκλοδίωκτον: Όσο για τον Στέλιο που αμφισβητεί τους μοναχούς ησυχαστές, ας κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει τις υπερβατικές τους πράξεις και τα θαύματά τους, με το δικό του σκεπτικό.
Ποιές "πράξεις" και ποια "θαύματα" θεά μου? Επειδή δεν κάηκε το εκκλησάκι, έγινε θαύμα και επειδή γκρεμίστηκε από το σεισμό μόνο ο ναός του χωριού, πάλι θαύμα έγινε, γιατί πήρε ο 'Αγιος επάνω του το σεισμό...
Μα θαύμα θα ήταν να μην καεί τίποτα και να μη γίνει ποτέ σεισμός - ενάντια στη φύση! Αλλά καθείς βαφτίζει ό,τι βολεύει ως θαύμα και ανακαλύπτει και θαυματοποιούς, συνήθως χασομέρηδες που αναζητούν τη δόξα από αφελές ποίμνιο...
Εδώ ετοιμάζουμε το προσωπικό μας big bang με υλικά από το εμπόριο και συζητάμε για ιδεοληψίες και φαντασιοπληξίες ανασφαλών μοναχών?
Στέλιος
ΥΓ: Εγώ, προφανώς και δεν μιλάω με κανέναν θεό, αλλά μιλάω με τη θεά, πειράζει?
Εφτακατσικούσα, πέρυσι, γράφοντας κάποιες σκέψεις μου, είχα γράψει και το παρακάτω που ταιριάζει με όσα είπες:
"Στους συμπαντικούς νόμους, δεν υπάρχει ευσπλαχνία και αισθήματα. Μόνο αρμονία με την αρχή της διατηρήσεως της ενέργειας. Σαν γνήσια συμπαντικά τέκνα λοιπόν, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι συνειδητά να ενεργοποιούμε πεδία για να έχουμε τις επιθυμητές συνέπειες. Έτσι, ενεργοποιούμε κάτι σαν ατομικό κενό με ένα ισχυρό "θέλω" που θα πρέπει να πληρωθεί με συμπαντική ενέργεια που θα μας φέρει αυτό που ζητήσαμε. Και τι μας δίνει τέτοια δυνατότητα να ξεφεύγουμε από τους κανόνες του βίου και να δημιουργούμε ατομική εξέλιξη; Το πνεύμα που είναι πέρα από τέτοιους ενεργειακούς νόμους. Όπως το "αιτήσετε και δοθήσεται υμίν";"
Στέλιο, δεν εννοώ τέτοια υποθετικά θαύματα, που μπορούν να έχουν κι άλλη ερμηνεία.
Εννοώ θαύματα αποδεδειγμένα, όπου οι επιστήμονες αδυνατούν να εξηγήσουν τι συμβαίνει σύμφωνα με τις δικές τους γνώσεις. Και τέτοια υπάρχουν πάρα πολλά.
Ο πιο γνωστός, πλήρης χάριτος, ερημίτης, ήταν ο πατέρας Παΐσιος.
...όπου οι επιστήμονες αδυνατούν να εξηγήσουν τι συμβαίνει σύμφωνα με τις δικές τους γνώσεις.
Αν δεν πρόκειται για φυσικά φαινόμενα, τα οποία δεν είμαστε ακόμα σε θέση να ερμηνεύσουμε, δεν υπάρχουν θαύματα. Η τυχόν αδυναμία των επιστημόνων που αναφέρεις, έγκειται στην απουσία πληροφοριών για τις αρχικές συνθήκες, τι ήταν πριν και τι προέκυψε.
Αυτοί που προβάλλουν για ιδιοτελείς σκοπούς τα θαύματα ποτέ δεν κατάφεραν να δώσουν πειστικές απαντήσεις για το τί ίσχυε πριν από το θαύμα. Να θυμίσω ότι για να ανακηρυχθεί σε αγία η αδελφή Τερέζα στη Βομβάη, επινοήθηκε μια ιστορία ότι θεράπευσε ένα παιδί που έπασχε από καρκίνο. Τελείως τυχαία είδε κάτι σε ξένη τηλεόραση ένας Ινδός γιατρός του παιδιού και βγήκε δημόσια και είπε ότι το παιδί ποτέ δεν έπασχε από καρκίνο και, πολύ απλά, έγινε καλά από την τάδε ασθένεια με συγκεκριμένη γνωστή θεραπεία.
Όπως καταλαβαίνεις, διέδιδαν στην Ευρώπη ψευδείς ιστορίες που δήθεν συνέβησαν στις Ινδίες, όντας βέβαιοι ότι μηδενικός κίνδυνος υπήρχε να διαψευστούν. Παρ' ότι όμως διαψεύστηκαν οι θαυματολογίες, η Τερέζα αγιοποιήθηκε - σιγά μην δεχτούν τη διάψευση οι κομπογιανίτες.
'Αμα ψάξεις τις ιστορίες συστηματικά, θα δεις ότι από πίσω κρύβεται πάντα μια απάτη. Πριν 2-3 χρόνια έβγαλαν ντελάλη περί θαύματος σε μια αθηναϊκή εκκλησία, δήθεν έκλαιγε μια εικόνα Παναγίας με δάκρυα από αίμα. Όταν ανέλυσε ένας χημικός τα δάκρυα βρήκε ότι ήταν μαρμελάδα. Στη συνέχεια επιτιμήθηκε ο αγύρτης-παπάς από τον εκκλησιασιτκό μηχανισμό, όχι επειδή σκηνοθέτησε "θαύμα" -σιγά μην τους ένοιαζε- αλλά επειδή του ξέφυγε ο χημικός και πήρε δείγμα των "δακρύων". Αυτά για τις αναπαραγόμενες σύγχρονες ιστορίες, οι παλιές δεν ψάχνονται όμως πια κι έτσι διακινούνται μύθοι για ιδιοτελείς λόγους.
Και εν πάση περιπτώσει, όσοι πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει στην περίπτωσή τους ένα ιατρικό ή διατροφικό θαύμα (τέτοια θαύματα αναφέρονται στα ευαγγέλια, γιατί τέτοιες ήταν οι ανάγκες των ανθρώπων στη Μέση Ανατολή), ας περιοριστούν όταν αρρωστήσουν και πεινάσουν σε προσευχές και νηστείες και ας περιφρονήσουν γιατρούς και νοσοκομεία. Ξέρεις κανέναν να το έκανε?
Όλοι κρατάνε και την ελπίδα θαύματος ως "πισινή". Γίνονται συχνά βαρύτατες εγχειρήσεις και, άμα πεθάνει ο ασθενής, βγαίνουν δημόσια και βρίζουν τον γιατρό, άμα επιζήσει όμως ο δικός τους, δηλώνουν ότι η Παναγία τον έσωσε. Με τέτοια ζώα (και το γράφω συνειδητά αυτό) φυσικά και θα διαιωνίζεται η θαυματολαγνεία.
Για να κλείσω από πλευράς μου αυτή την κουβέντα, χρυσό μου, φρόντισε εσύ να καταργηθούν οριστικά και αμετάκλητα οι χρηματικές και άλλες εισφορές, κινητών και ακινήτων αξιών, που σχετίζονται με την επιδίωξη θαυμάτων και θα διαπιστώσεις πάραυτα ότι έχει στερέψει η θαυματουργός πηγή που αξιοποιείται από φιλοχρήματους αγύρτες και θεομπαίχτες.
Αχ, Στέλιε μου, ξεκαθάρισα ότι δεν εννοώ ΑΥΤΑ τα δήθεν θαύματα που περιγράφεις!
Δεν πειράζει-ας μην επεκταθούμε περισσότερο. Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Κράτα την θέση σου, μέχρι που ίσως να συναντήσεις κι εσύ κάτι που αντέχει σε όλες τις εξετάσεις περί απατεωνιάς και είναι "μη εξηγήσιμο".
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου