Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2006

Στη γη γεννιέται και πεθαίνει!

.
.
Η ΓΝΩΣΗ
.
Είταν σα νάνοιγαν τα σύννεφα σγουρά.
Από μπαμπάκι άσπροι σβώλοι κι' ασημένιοι.
.
Και από κει μέσα να πετιούνται με χαρά
Ακτίδες. Η γνώση, είταν πούμενε κρυμμένη.
.
Είδα το φως. Μα, πόσα μένουν σκιερά!
Τι κι' αν ο νους πετά; Στη γη γεννιέται και πεθαίνει.

(Ίωνος Μυστρά)
(*η ορθογραφία είναι της εποχής του ποιητή)
.
.
Πόσο με εξέπληξε η κρυμμένη σοφία αυτού του παλιού ποιήματος που βρήκα "τυχαία" και μάλιστα από έναν άγνωστο ποιητή...
(Σε παλιότερο ποστ είχαμε συνδέσει το νου με το χρόνο...)
.

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Στη γη γεννιέται και πεθαίνει

Πολύ πολύ όμορφο

αυτή η κρυμμένη σοφία αξίζει
αρκεί να την ανακαλύπτουμε !

καλό πρωινό

GhostHunter είπε...

Πίσω από τα συννεφιασμένες ψυχές μερικές φορές βρίσκεις πολύ περισσότερο φως από αυτές που φαίνονται να λάμπουν...

Ο Καλος Λυκος είπε...

και ανάμεσα στο "γεννιέται" και "πεθαίνει"; Τι;

(μην ενοχλείστε - μαυρίλα με έπιασε πάλι)

kaita7katsikakia είπε...

"Στη γή γεννιέται και πεθαίνει"? Εχμ...είναι πολύ σίγουρος γι αυτό ο κύριος Ιων?
Εκτός και αν όταν λέει "νούς" εννοεί το σύνολο των σκέψεων..

γειά του κυκλοδίωκτο! :)

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

Με τόσα τρεξίματα που έχω δεν προλαβαίνω να επεκταθώ.

Ό,τι καταλάβει ο καθένας...