Αντιρρησίες επίγνωσης Περιθ-ωραίου!

.
.
"Αντιρρησίες επίγνωσης Περιθωραίου"

Γεμάτοι απ' όλες τις δυνατές διανοητικές αδυνατότητες
Με άγονο ρίγος από ριπές έντασης
Ύποπτα θύματα δυσλεξίας
Ταξιδευτές προς το ασύμμαχο φως
Για την πλήρωση της πλησμονής
Στων κραδασμών το στερέωμα

Η αυτόνομη λύση της επιθανάτιας αυτοκέντρωσης
Κόρης της μήτρας
Πληγή του όντος
σε μια άστικτη ανατροπή

Η αλχημεία του εγωισμού
Να μετατρέπει τα μεγάλα σε μικρά
Και τα μικρά σε μεγάλα
Ίσα-ίσα
Στο μέγεθος μιας κάσας!


-Γράψε κάτι. Ακόπαστη η επιτακτική προσταγή μέσα μου…
-Μα, δεν έχω, δεν ξέρω
-Γράψε….
Είναι φορές που με πιάνει έντονα.
Από χθες το βράδυ με τυραννάει. Και χθες δεν έβρισκα τίποτε…
Κάτι τέτοιες φορές βουτάω σε φιλοσοφικά αναγνώσματα γυρεύοντας νοητική ικανοποίηση.
Στα χέρια μου ήρθε σήμερα το "Στοχαστικά σχήματα αισθητικής"
(κάποια άλλη φορά θα σας αντιγράψω ένα υπέροχο κομμάτι του για την τέχνη)
Μέσα από την ανάγνωση ξεπηδούσαν λέξεις που τις έγραφα πρόχειρα και μπερδεμένα σε κάτι ήδη χρησιμοποιημένες σελίδες από άλλες "εμπνεύσεις".
Μόνο και μόνο για να ταίσω το "γράψε" που γρα..τσούναγε στο μυαλό μου…

Κι έτσι βγήκε το παραπάνω προσπαθώντας να τα βάλω περίπου σε κάποια λογική έκφρασης...

(ή ίσως να υπήρχε και κάτι άλλο καλύτερο που δεν στάθηκα ικανή να το 'φτάσω')



Και κάτι άλλο:
Τι θα γινόταν αν κλίναμε το όνομα του θεού Πάνα: Ο Παν, του Παντός;

Ο ενόδιος Θεός του εμπορίου, ο αγγελιοφόρος Ερμής που κρατάει το κυρήκειο (σύμβολο ειρήνης ή σύμφωνα με άλλες απόψεις, του DNA), έσμιξε με την κόρη ενός ποιμένα, την Δυόπη (Δις+οπή - αρχ. οπή<όπωπα, παρακείμενος του οράω-ώ)
Το αποτέλεσμα ήταν η γέννηση ενός πλάσματος με οπλές και κέρατα κάτι σαν αυτό που λέμε διάβολο…
Επειδή γελούσαν όλοι οι Θεοί μαζί του (οι πάντες), ο Διόνυσος το ονόμασε Παν…
Κι αυτό το πλάσμα, πότε μάγευε τους βοσκούς, πότε τους τρομοκρατούσε με διάφορες φάρσες που τους έκανε, ακόλουθος του Διόνυσου και των μαινάδων…

Να τα πάρουμε από τη αρχή;

Αυτός που προστατεύει τους δρόμους των ανθρώπων, που έχει σχέση με τις συναλλαγές και το εμπόριο (πα να πει με το συμφέρον), που κρατάει σαν σύμβολο το ανθρώπινο γονίδιο επιδιώκοντας την ειρήνη (ή κάπως έτσι), σμίγει με μια γήινη κόρη (θηλυκή φύση) και μάλιστα με πατέρα τσέλιγκα που έχει μεγάλο "ποίμνιο" και γεννιέται ένα αλλόκοτο πλάσμα που το όνομά του είπαμε ότι ίσως να κλίνεται: ο Παν-του Παντός…

Γιατί μου θυμίζει κάτι από τα θρησκευτικά που κάναμε στο σχολείο;
Κάτι για άνοιγμα "των ματιών" στη γνώση,
κάτι για δερμάτινο ένδυμα φτιαγμένο από DNA,
κάτι για πτώση,
κάτι για πεπτωκότες άγγελους (ή αγγελιοφόρους; θα σας γελάσω) ,
κάτι για ποιμένες που χάνουν τα πρόβατά τους,
κάτι για τον σατανά που του ανήκουν τα πάντα στον κόσμο (όρα πειρασμούς στην έρημο)...

Ως εδώ προς το παρόν.
Για την μουσική αρμονία το τρομοκράτημα, τον Διόνυσο κλπ, ίσως καμιά άλλη φορά...
Χόρτασε και για σήμερα το προσωπικό μου τέρας της αναζήτησης και της υποτιθέμενης αποδικωποίησης…

Καλή σας μέρα!

---------------------------------

*Επίδειξη εαυτού;
Μπα!
(Μήπως τα αισθάνομαι και για δικά μου;)