Τω φίλω!

.
"Τον πρώτο καιρό στη Γερμανία τα πόδια του φαίνεται να λυγίζουν, τα χέρια του τρέμουν. Τα γόνατά του ακουμπούν κάτω. Ματώνουν.
Μα, πού να πάει ο χριστιανός; Θεοί, βοηθήστε τον, μην τον αφήνετε μόνο."(Δ. Αλικάκος για τον Λιαντίνη)
Μου 'λαχαν στη ζωή πολλά μεγάλα λόγια και υποσχέσεις.
Κι όσο μεγάλα ήταν άλλο τόσο λίγο κράτησαν.

Α, ρε Τάσο!
Με στήριξες ακόμη κι όταν μου γύρισαν την πλάτη οι δικοί μου άνθρωποι.
Και συνεχίζεις! Ακούραστα κι αδιαμαρτύρητα!
Τι να εκφράσουν πια τα συγκινημένα μου "ευχαριστώ"…
Τι να μετρηθεί με τη βοήθειά σου;
Πού, πώς και πόσο αξιοπρεπής θα 'μουνα χωρίς εσένα;
Αυτοί που ξέρουν, απορούν που υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι!
.
.

Θνητότητα-Θεός

Σήμερα προβληματίστηκα πάνω σε μια σκέψη.

Λέμε ότι οι άνθρωποι είναι θνητοί.
Αν είναι έτσι, τότε, υπάρχει κάτι που το έχουν οι άνθρωποι και δεν το έχουν οι Θεοί.
Την θνητότητα.

Είναι όμως έτσι;
- Εφόσον δεν την έχουν οι Θεοί, δεν είναι παντοδύναμοι, κύριοι του όλου, άρα δεν είναι Θεοί.
- Αν την έχουν, είναι θνητοί, άρα και πάλι…δεν είναι Θεοί.

Επομένως ή δεν υπάρχουν Θεοί, ή δεν υπάρχει θνητότητα.

Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν Θεοί (Θεός);
Να μην υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που δημιούργησε και κυβερνά την νομοτέλεια και την αρμονία του σύμπαντος;
Υπήρξαμε ξαφνικά από το μηδέν κι εκεί θα καταλήξουμε πάλι με χρόνους και καιρούς;
Είμαστε ένα δημιουργικό καπρίτσιο του τίποτα;
Είναι δυνατόν, τόση νόηση να μην έχει κάποιο σκοπό, αλλά να ακολουθεί μια τυχαία εξελικτική πορεία;

Μήπως αυτό που δεν υπάρχει δεν είναι η ανώτερη δύναμη, αλλά η θνητότητα;
Μήπως θνητότητα είναι ό,τι παύουν να αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας;
Μήπως θνητότητα είναι τα όρια της αντίληψής μας;
Μήπως θνητότητα είναι η ενεργειακή μας αλλαγή που δεν αντιλαμβανόμαστε πλέον σαν παρατηρητές από τη θέση της γήϊνης ζωής;

Ένας τρίτος δρόμος σκέψης είναι ο εξής:
Ναι, θνητότητα είναι ό,τι παύουμε να αντιλαμβανόμαστε, αλλά δεν σημαίνει ότι μετά από αυτό το επίπεδο βρίσκεται το θείο.
Συνεχίζουμε με άλλη μορφή, ενσωματωμένοι στην εξελικτική πορεία του σύμπαντος, από το μηδέν προς την επερχόμενη κορύφωση και μετά επιστροφή στο μηδέν.

Το άπειρο και το παντοδύναμο ποτέ δεν υπήρξαν.
Είναι νοητικά τεχνάσματα για να χωρέσει στο μυαλό μας το ασύλληπτο.

Δεν ξέρω αν κάποιοι φιλόσοφοι έχουν προβληματιστεί και έχουν γράψει κάτι γύρω από αυτά τα ερωτήματα, που μάλλον θα το έχουν κάνει.
Ίσως πέσουν στα χέρια μου εκ των υστέρων.

Προσωπικά διαλέγω την ύπαρξη του θείου.
Του ανώτερου από αυτήν την μορφή ύπαρξης που βρίσκομαι τώρα.
Ακόμα κι αν αυτό το ανώτερο πρέπει να το δημιουργήσω - να το γνωρίσω (από το: γη+νόηση) ή να το φτάσω εξελικτικά από το "εν δυνάμει" μέσα μου.

Αν αυτό το ανώτερο έχει κάποτε όρια που ορίζονται από θνητότητα και ανυπαρξία ή είναι ανώτερο εσαεί, είμαι πολύ-πολύ μικρή υπαρξιακά για να το κατα-νοήσω.
.

Crash Test ψυχής

.
.
Σήμερα έδωσα crash-test για τους 300 και απέτυχα.
Στα χέρια μου ήρθε μια παλιά ταινία (σινεμασκόπ, παρακαλώ!) των G.George, R. Mate, από το 1966 με τον R.Egan και την Άννα Συνοδινού με τίτλο "THE 300 SPARTANS".
Δεν ξέρω πώς είναι η άλλη, αλλά αυτή πλησίαζε αρκετά στην πραγματικότητα από ιστορική άποψη.
Πώς απέτυχα; (Ευτυχώς που την είδα μόνη)
Βαλάντωσα στο κλάμα!
Όχι για την τρομερή ταινία ή την καταπληκτική σκηνοθεσία ή ερμηνεία των ηθοποιών.
Πήγαινα νοερά σ' εκείνη την στιγμή προσπαθώντας να βιώσω ό,τι και Εκείνοι.
Και πού να το χωρέσω χωρίς ποτάμια δακρύων…
Απαπα-θα περιμένω να βγει σε DVD. Δεν πάω να τη δω.
Θα κλαίω συνέχεια με λυγμούς μέσα στην αίθουσα…

Τι άτυχοι που είμαστε! Σε τι σαθρή εποχή έχουμε γεννηθεί!
Τα ήθη και οι αξίες έχουν γίνει είδος εξαγοράς για τις ψηλότερες οικονομικά τάξεις.
Όσο για τις χαμηλότερες, η αξιοπρέπεια και η τιμή των ανθρώπων απέναντι (vs) στην ανάγκη επιβίωσης.
Ή ακολουθείς τις κομπίνες του αφεντικού ή απολύεσαι.
Ή συνεργείς ή πεινάς.
Για να προωθηθείς περνάς ή από κρεβάτι ή από κόμμα.
Το να είσαι διάσημος σήμερα και να 'παίζεις' στα κανάλια, κρύβει άμεσα μέσα του το οποιοδήποτε μέσον και έμμεσα την ύβρη για την προσωπικότητα της "διασημότητας".
Να μη μιλήσω για ξεπούλημα πολιτικών, κυβερνήσεων και ολόκληρων χωρών σε πολυεθνικές οικονομικά τραστ και πάσης φύσεως ξένα συμφέροντα.
Δεν θα πω τίποτε άλλο. Όλοι τα ξέρουμε. Όλοι τα ζούμε καθημερινά.

Κι αν ο Διογένης έψαχνε κάποτε άνθρωπο με το λυχνάρι, σήμερα δεν ξέρω κι εγώ τι επιστημονική ανακάλυψη υπερφωτός πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βρούμε κάποιον.

Και να σκεφτείς ότι αυτόν τον κόσμο τον 'καλό' άλλοι τον καρτεράνε…

Δεν ξέρω. Έχω απελπιστεί εδώ και καιρό από την σημερινή πραγματικότητα και από την καταστροφική ταχύτητά μας προς το μέλλον.
Μην διαμαρτύρεστε για τις τρελές αλλαγές του καιρού.
Έκανε κανείς σας το πιο απλό;
Μάζεψε υλικά για την ανακύκλωση αντί να τα πετάξει στα σκουπίδια;
Στο σπίτι μου μαζεύω μέχρι και το τελευταίο χαρτάκι στον ειδικό κάδο για χαρτιά, (όπως επίσης και τα μπουκάλια, τα αλουμίνια, τις πλαστικές συσκευασίες) και το κατάστημα από κάτω πετάει κάθε μέρα δεκάδες χάρτινες κούτες στα σκουπίδια…
Ναι, να του κάνω σύσταση θα μου πείτε. Το χα κάνει παλιότερα σε άλλο κατάστημα της γειτονιάς μου. Μηδέν το αποτέλεσμα.
Σχεδόν δίπλα-δίπλα οι κάδοι ανακύκλωσης και σκουπιδιών και όλα τα χαρτόκουτα συνεχίζουν να τα πετούν στων σκουπιδιών.
Και μόνο αυτό το κατάστημα είναι;

Συνήθως δεν μιλώ για τέτοια.
Προτιμώ άλλου είδους θεματολογία.
Μ' έπιασε το παράπονο όμως σήμερα.
Ήταν και κάτι άλλα μαζεμένα…