Θνητότητα-Θεός

Σήμερα προβληματίστηκα πάνω σε μια σκέψη.

Λέμε ότι οι άνθρωποι είναι θνητοί.
Αν είναι έτσι, τότε, υπάρχει κάτι που το έχουν οι άνθρωποι και δεν το έχουν οι Θεοί.
Την θνητότητα.

Είναι όμως έτσι;
- Εφόσον δεν την έχουν οι Θεοί, δεν είναι παντοδύναμοι, κύριοι του όλου, άρα δεν είναι Θεοί.
- Αν την έχουν, είναι θνητοί, άρα και πάλι…δεν είναι Θεοί.

Επομένως ή δεν υπάρχουν Θεοί, ή δεν υπάρχει θνητότητα.

Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν Θεοί (Θεός);
Να μην υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που δημιούργησε και κυβερνά την νομοτέλεια και την αρμονία του σύμπαντος;
Υπήρξαμε ξαφνικά από το μηδέν κι εκεί θα καταλήξουμε πάλι με χρόνους και καιρούς;
Είμαστε ένα δημιουργικό καπρίτσιο του τίποτα;
Είναι δυνατόν, τόση νόηση να μην έχει κάποιο σκοπό, αλλά να ακολουθεί μια τυχαία εξελικτική πορεία;

Μήπως αυτό που δεν υπάρχει δεν είναι η ανώτερη δύναμη, αλλά η θνητότητα;
Μήπως θνητότητα είναι ό,τι παύουν να αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας;
Μήπως θνητότητα είναι τα όρια της αντίληψής μας;
Μήπως θνητότητα είναι η ενεργειακή μας αλλαγή που δεν αντιλαμβανόμαστε πλέον σαν παρατηρητές από τη θέση της γήϊνης ζωής;

Ένας τρίτος δρόμος σκέψης είναι ο εξής:
Ναι, θνητότητα είναι ό,τι παύουμε να αντιλαμβανόμαστε, αλλά δεν σημαίνει ότι μετά από αυτό το επίπεδο βρίσκεται το θείο.
Συνεχίζουμε με άλλη μορφή, ενσωματωμένοι στην εξελικτική πορεία του σύμπαντος, από το μηδέν προς την επερχόμενη κορύφωση και μετά επιστροφή στο μηδέν.

Το άπειρο και το παντοδύναμο ποτέ δεν υπήρξαν.
Είναι νοητικά τεχνάσματα για να χωρέσει στο μυαλό μας το ασύλληπτο.

Δεν ξέρω αν κάποιοι φιλόσοφοι έχουν προβληματιστεί και έχουν γράψει κάτι γύρω από αυτά τα ερωτήματα, που μάλλον θα το έχουν κάνει.
Ίσως πέσουν στα χέρια μου εκ των υστέρων.

Προσωπικά διαλέγω την ύπαρξη του θείου.
Του ανώτερου από αυτήν την μορφή ύπαρξης που βρίσκομαι τώρα.
Ακόμα κι αν αυτό το ανώτερο πρέπει να το δημιουργήσω - να το γνωρίσω (από το: γη+νόηση) ή να το φτάσω εξελικτικά από το "εν δυνάμει" μέσα μου.

Αν αυτό το ανώτερο έχει κάποτε όρια που ορίζονται από θνητότητα και ανυπαρξία ή είναι ανώτερο εσαεί, είμαι πολύ-πολύ μικρή υπαρξιακά για να το κατα-νοήσω.
.