Τω φίλω!

.
"Τον πρώτο καιρό στη Γερμανία τα πόδια του φαίνεται να λυγίζουν, τα χέρια του τρέμουν. Τα γόνατά του ακουμπούν κάτω. Ματώνουν.
Μα, πού να πάει ο χριστιανός; Θεοί, βοηθήστε τον, μην τον αφήνετε μόνο."(Δ. Αλικάκος για τον Λιαντίνη)
Μου 'λαχαν στη ζωή πολλά μεγάλα λόγια και υποσχέσεις.
Κι όσο μεγάλα ήταν άλλο τόσο λίγο κράτησαν.

Α, ρε Τάσο!
Με στήριξες ακόμη κι όταν μου γύρισαν την πλάτη οι δικοί μου άνθρωποι.
Και συνεχίζεις! Ακούραστα κι αδιαμαρτύρητα!
Τι να εκφράσουν πια τα συγκινημένα μου "ευχαριστώ"…
Τι να μετρηθεί με τη βοήθειά σου;
Πού, πώς και πόσο αξιοπρεπής θα 'μουνα χωρίς εσένα;
Αυτοί που ξέρουν, απορούν που υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι!
.
.