Κρίσεις και Κριτικές

 

"Όποιος γνωρίζει δε μιλά κι όποιος δεν ξέρει κρίνει".

Κάπως έτσι το 'χε πει, αν θυμάμαι καλά, ο Καστοριάδης.

Και κάποιος άλλος είχε πει: "Χειρότερη κι από την αμάθεια, είναι η ψευδαίσθηση της γνώσης" (ή αλλιώς η ημιμάθεια).

Όλοι έχουν άποψη, αλλά ελάχιστοι γνώμη ουσιαστική.

Η άποψη είναι ετυμολογικά εξ όψεως των πραγμάτων. Επιφανειακή.

Η γνώμη, προϋποθέτει γνώση. Πηγάζει από το βάθος.

Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι έχουν γνώμη, λόγω ψευδαίσθησης της γνώσης κι αυτοί είναι οι χειρότεροι.

 

Γιατί τα γράφω αυτά;

Για τα αποτελέσματα, εκ των υστέρων, των απόψεων που μοιάζουν με γνώμες.

Κάνεις κάτι δημιουργικό κι έρχονται ένα σωρό άνθρωποι να το επαινέσουν και να πουν διάφορα ευφημιστικά.

Αλλοίμονό σε αυτόν που γεμίζει ικανοποίηση ότι κάτι κατάφερε βάσει αυτών των ανθρώπων, όσοι και να 'ναι.

Πλάνες σειρήνες της μετριότητας που σε αποπροσανατολίζουν από τον στόχο που έχεις βάλει, εκτός αν στόχος είναι η δημαγωγική ικανοποίηση ενός άλφα πλήθους.

Τότε καλά κάνεις και εφησυχάζεις και θεωρείσαι επιτυχημένος.

Αν όμως, όντως κυνηγάς  το καλύτερο, αυτές οι απόψεις που εκφράζονται τόσο ενθουσιωδώς δεν είναι και ο καλύτερος γνώμονας επιτυχίας.

Οι άνθρωποι αρκούνται αρκετές φορές στο λίγο. Ή το λίγο σου τους φαίνεται πολύ.

 

Κι εσύ που ξέρεις όμως να μετράς; Η μήπως δεν ξέρεις;

Η διαφορά πολλές φορές δεν είναι αισθητή σε αυτό το επίπεδο αλλά στο επόμενο.

Όταν αγνοείς τις επευφημίες και συνεχίζεις τη δουλειά σε αυτό που ξεκίνησες ή έχεις στοχεύσει, για να το φτάσεις παραπέρα.

Τότε έρχεται η δεύτερη ανάγνωση και ακρόαση.

"Βελτιώθηκες" (α, και γιατί δεν μου το λέγατε νωρίτερα ότι χρειαζόμουν βελτίωση;)

Αναγνωρίζουν τη δουλειά σου άτομα που ανήκουν στον τομέα σου με υψηλότερο επίπεδο (α, και πού ήσαστε πριν μέσα στις τόσες επευφημίες του πλήθους;)

Σου γίνονται πιο σοβαρές προτάσεις κ.λπ. κ.λπ.

Πάντα εχθρός του καλού θα είναι το καλύτερο, του καλύτερου το άριστο και πάει λέγοντας.

Η τελειότητα δεν είναι για τα ανθρώπινα μέτρα. Μόνο το κυνήγι της.

Και τα επίπεδα δεν κρίνονται από το ποιοι σε κρίνουν, αλλά από το πού μπορείς να φτάσεις και τι μέτρα σύγκρισης βάζεις.

Γιατί ακόμα και μετά το επόμενο επίπεδο υπάρχει κι άλλο κι άλλο…

Αρκεί να θυμάσαι ότι τα όρια (ποιανών όρια και ποιος τα βάζει όμως;) είναι νοητικά κατασκευάσματα που μπαίνουν μόνο για να μπορούμε να τα φτάνουμε και να τα ξεπερνάμε ή τουλάχιστον να το προσπαθούμε χωρίς εφησυχασμούς.

Εικόνες:  Catherine Alexandre