Ισοπέδωση

Πάει, η σκέψη μου νεκρώθηκε τελείως το τελευταίο διάστημα!
Παραμένει συνεχώς στα συνηθισμένα, στα καθημερινά, αυτά τα βιαστικά, τα ορμητικά που σου τρώνε όλο το χρόνο σου και που δεν παίρνουν αναβολή, που πρέπει τόσο να τρέξεις για να τα φροντίσεις που δε σου μένει χρόνος για άλλα νοητικά ταξίδια.

Και αισθάνομαι αυτήν την πεζότητα σαν μια ξηρασία μέσα μου, σαν ένα είδος ενοχλητικής ισοπέδωσης.
Κι είπα να γράψω λίγο εδώ να ξεδώσω...


Τώρα που γράφω αυτά, το ψαρόνι στο μπαλκόνι μού έχει πάρει τα αυτιά, καθώς τριγυρίζει στα φυτά μου.
Δεν ξεχνώ την τεράστια έκπληξη που ένοιωσα όταν έφερα κάτι λουλουδάκια από την Ανθοέκθεση.
Το βραδάκι τα μεταφύτευσα, πρωί-πρωί ήρθε το ψαρόνι και τριγυρνούσε στη γλάστρα για αρκετή ώρα. Ε, φρέσκο χώμα είναι, σκέφτηκα, θα βρίσκει να τσιμπολογάει...
Και μετά έλειπαν όλα τα άνθη! Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Τα είχε καταβροχθίσει όλα με τη μία, λες και του 'χα αγοράσει κάποια λιχουδιά κι είχε αφήσει μόνο τα κοτσάνια και τα φύλλα!

[Χάπι μπέρθντει ψαρόνι, του χρόνου θα σου κάνω και πάρτι με την λουλουδοτούρτα σου!]

Digital drawings by Marcel Caram