Το 'φερε η συζήτηση χθες...
-Οι περισσότεροι προτιμούν τη γνώση, είπα, ψάχνουν και εκδηλώνονται και επιβεβαιώνονται μέσα σ' αυτήν με διάφορους τρόπους. Ελάχιστοι ψάχνουν το γιατί και τι υπάρχει μετά από αυτό.
-Και τι υπάρχει μετά;
-Η αγάπη, απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η αγάπη, όχι μόνο όπως την εννοούμε συναισθηματικά οι άνθρωποι, αλλά σκέψου την σαν αρμονία, ενότητα, σαν το μυστικό σύνδεσης του σύμπαντος.
Δεν ξέρω αν κατάλαβε, γιατί συνέχισε τη συζήτηση για την πνιγηρή αγάπη και πήρα να του εξηγώ για τα ενδύματα με τα οποια ντύνουμε την αγάπη.Μπορεί αυτό που του είπα να το αποθήκευσε σαν πληροφορία όπως αυτές που μαζεύουμε από δω κι από κει. Ίσως κάποια μέρα να έρθει η ώρα της να ανθίσει και ίσως καταλάβει κάποτε. Όχι με το μυαλό όμως. Μ' αυτόν τον αλάθητο εσωτερικό τρόπο κατα-νόησης. Με τον αποκαλυπτικό τρόπο της εσωτερικής επίγνωσης.
Όμως, αν η αναζήτησή σου δεν σε οδηγήσει σε τέτοιο δρόμο, ό,τι και να σου πουν οι άλλοι απλώς εκφράζουν στιγμιότυπα από τον δικό τους διαφορετικό δρόμο. Ο δικός σου είναι άλλος κι έχει πολλά εμπόδια μέχρι να φτάσει σε κάποιο ξέφωτο.Κάποια άλλη στιγμή, σκεφτόμουν ότι αν βρισκόμουν, ποτέ, μπροστά στον πιο σοφό άνθρωπο, σ' αυτόν που θα ήξερε τις απαντήσεις σε όλα τα μυστήρια του κόσμου, δεν θα 'χα τίποτα να τον ρωτήσω. Θα καθόμουν δίπλα του και θα κοιτούσα χαμογελαστή μέσα στα μάτια του. Κι ίσως η μόνη μου επιθυμία θα ήταν να αγγίξω το χέρι του, να αισθανθώ και με την αφή...
Σήμερα άνοιξα ένα από τα βιβλία μου κι έτυχε να ανοίξω στο απόσπασμά του για την αγάπη ως το τέλος του δρόμου της αυτογνωσίας κι ήταν σα να έγραφε, ως επιβεβαίωση, τις δικές μου σκέψεις.
Μα, όμως, σχεδόν όλες οι θρησκείες για αγάπη δεν μιλούν; Σιγά το μεγάλο μυστικό!
Νομίζω ότι όλοι (ή τουλάχιστον προχωρούμε στον δρόμο της, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε, μέχρι να μεταμορφωθεί ο λόγος όχι απλώς σε πράξη αλλά σε είναι, σε υπόσταση.
