Φθινόπωρο

Κι αν φοβήθηκα, ποτέ, κάτι περισσότερο από την Πτώση
είναι η Έπαρση.
Αυτή που τρυπώνει κρυφά και δεν την αναγνωρίζεις
Αυτή που σε ξεγελάει ότι δεν υπάρχει
όσο κι αν ψάχνεις τα σημάδια της
Αυτή που ανυπομονεί να διατυμπανίσει τα κεκτημένα
για να τα χάσεις.
Αδύναμοι οι άνθρωποι, θέλουμε να μοιραζόμαστε.
Πόσο καταλαβαίνω τους απαραίτητους όρκους Σιωπής
κάποιων ταγμάτων/οδηγών.
Δεν είναι για να μη διαρρεύσουν τα μυστικά.
Είναι για να εμποδίσουν την άγουρη εκδήλωση,
την άσκοπη ταπείνωση πριν το στέριωμα.
Ούτως ή αλλως όλα γνωστά είναι!
Οι άνθρωποι είναι που δεν τα αναγνωρίζουν
και δεν τα καταλαβαίνουν,
-όσες φορές κι αν τα βρουν μπροστά τους-
μέχρι που να κατορθώσουν να φτάσουν στην αποκάλυψή τους.
Δεν είναι απλή φιλολογία, λέξεις να αραδιάσουμε,
ιδέες να 'χαμε να αναλύουμε να απασχολούν το μυαλό...

Σκύβω αδύναμα το κεφάλι
και ξαναπαίρνω τον δρόμο μου...

Τα αφηρημένα σύννεφα
τα προσγειώνει η βροχή.

Art by Tina Berning