... Έρημη και Ισχυρή;

.
Έχει μέρες τώρα που «έπεσε» στα χέρια μου το βιβλίο «Έζησα έρημος και ισχυρός» του Δ. Αλικάκου για τον Λιαντίνη.
Είχα διαβάσει παλιά την Γκέμμα, αλλά άλλο είναι οι προσωπικές στιγμές κάποιου.
Σχεδόν κάθε του σελίδα του και δάκρυα, για το ανάστημα του ανθρώπου.
(Είμαι ευσυγκίνητη, ναι - ιδίως όταν κάτι φτάνει στη βαθειά δίψα της ψυχής μου για το απλό και το καθάριο).Επόμενο ήταν, σχεδόν κάθε βράδυ από τότε, να υπάρχουν «αναφορές» στον ύπνο μου για τον Λιαντίνη ή να ξεπετάγεται αόριστα κάπου το όνομα Λου.
[Η προσωπικότητα της Λου και σε σχέση με το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» που πάλι διάβασα πρόσφατα. - Λου, ήταν η μοιραία γυναίκα που είχε σχέσεις με τον Φρόιντ, τον Ρίλκε και απέρριψε την πρόταση γάμου του Νίτσε. Λου, έλεγε κι ο Λιαντίνης τη σύ-ζυγό του (το ‘σύζυγος’ δεν το διάλεξα τυχαία σαν προσδιορισμό ιδιότητας.]
Δεν σας κρύβω ότι θαυμάζω και ζηλεύω ταυτόχρονα την πρώιμη ωριμότητά του.
Συνέχεια κάνω συγκρίσεις με το χαμένο ασχημάτιστο και μπερδεμένο μου εαυτό στα δικά του χρόνια.
Αχ, γιατί να μην ήμουν έτσι κι εγώ;
Γιατί να χάσω τόσα χρόνια συνειδητοποίησης;
Άμα ξαναγινόμουν μικρή και με ρωτούσαν τι θέλεις να γίνεις άμα μεγαλώσεις, «Λιαντίνης» θα ‘λεγα.
Μα, μήπως και τώρα μικρή δεν είμαι;
Όχι με εξωτερικά μεγέθη όμως. Με μέτρο το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής.
Κι αν δεν ήμουν έτσι, γιατί να μην προσπαθήσω τώρα να μοιάσω -έστω και λίγο- σ’ αυτό το λεβέντικο πνεύμα, που η ανάγνωση της ζωής του μου δίνει κουράγιο για τον δύσκολο δρόμο που τράβηξα;

Πολλές οι φράσεις του που θα ‘θελα να κρατήσω στη θύμησή μου.
Μια από αυτές -που ίσως προσπεράσει κάποιος- όταν έγραφε στον αδερφό του γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα και του ‘λεγε ότι το φεγγάρι ασημώνει τα φύλλα της μουριάς τους.
Το μεγαλείο της απλότητας. Μια σκηνή που μπορείς να την ανασάνεις σα να είναι μπροστά σου. Η ποίηση σαν βίωμα κι όχι νεκρές λέξεις για προβολή.

Α, ρε Λιαντίνη!
Μπορεί να μη σε γνώρισα όσο ζούσες, αλλά με μάγεψαν τα βήματά σου σ’ αυτή τη ζωή.
Αν τυχόν και μ’ ακούς από κει που είσαι, ρίξε και προς τα εδώ καμιά λεβέντικη δέηση να μη χαθώ σε τούτο το φτηνιάρικο ξεπουλημένο κόσμο του φαίνεσθαι και του κατέχειν!
.
.