Ελεεινή Ποταπότητα

Είχα υποσχεθεί να φτάσω στα άκρα την Ποιότητα της φύσης μου.
Να είμαι και να πράττω οικειοθελώς και δια βίου το Ωραίον, το Αγαθόν και το Αληθινόν…

Σήμερα έπεσα τόσο χαμηλά όσο ποτέ!
Έφτασα στα άκρα την Ποταπότητα της φύσης μου.
Έπραξα οικειοθελώς το Χαμερπές, το Άθλιον και το Ελεεινόν.
Με μικροπρεπείς εκβιαστικές πράξεις και με ευτελή, σκληρά και άκρως υποτιμητικά λόγια, που δεν τα πίστευα κατά βάθος.
Πώς με άφησα να συρθώ τόσο, μα τόσο απίστευτα χαμηλά;
Πώς με άφησα να συμπεριφερθώ έτσι αδιανόητα σε άνθρωπο που του χρωστώ εγνωμοσύνη με σοβαρό κίνδυνο να τον βλάψω;

Αχ, τι έκανα η άθλια! Πώς μπόρεσα!
(Πώς γυρίζει πίσω ο χρόνος και πώς παίρνονται πίσω όλα αυτά;)
Τώρα είναι πια αργά.


(Σας παρακαλώ μη μου αφήσετε κανένα σχόλιο-θα σβηστεί-δεν χρειάζομαι κανενός είδους παρηγοριά, συμπαράσταση, μομφή ή ό,τι άλλο-μόνο εγώ ξέρω το μέγεθος της αθλιότητας αυτού που έκανα-η δημοσιοποίησή του είναι ένα είδος ελάχιστης εξιλέωσης στις τύψεις μου)