Για να πάρετε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται, σήμερα ανήμερα του θανάτου του, περιγράφω ένα ιστορικό στιγμιότυπο από τον αγώνα του.
Δίστομο
Στις 17 Ιανουαρίου του 1827, άρχισε η μάχη του Διστόμου και κράτησε μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου.
Μετά την περίφημη νίκη του στην Αράχωβα, όπου κατατρόπωσε ένα μεγάλο μέρος του Τουρκικού στρατού, ο Καραϊσκάκης, στέλνει διάφορους οπλαρχηγούς του σε θέσεις κλειδιά, ώστε να αποκλείσουν όλα τα περάσματα για να σταματήσουν τα στρατεύματα του Κιουταχή που κατευθυνόταν από την Θεσσαλία προς την Αττική.
Στο Δίστομο τοποθετεί τον Γιάννη Μπαϊρακτάρη που διοικούσε το στρατιωτικό απόσπασμα του Νότη Μπότσαρη.
Γίνεται γνωστό στους Έλληνες, ότι ο Κιουταχής στέλνει από την Εύβοια τον Ομέρ πασά για να βοηθήσει τους Τούρκους που είχαν μπλοκαριστεί στα Σάλωνα.
Ο Καραϊσκάκης βρίσκεται στο Μαυρολιθάρι, όταν μαθαίνει ότι ο Ομέρ πασάς έρχεται προς εκείνα τα μέρη με 4.000 στρατό. Φεύγει από κει και πηγαίνει με τα παλικάρια του στη Βελίτσα για να τον συναντήσει αλλά μαθαίνει ότι ο Ομέρ έχει κατασκηνώσει στο Τουρκοχώρι. Ξεκινάει για το Τουρκοχώρι, όπου νομίζει πως θα τον βρει, αλλά του λένε πως έχουν φύγει από κι από κει. Επιστρέφει στην Βελίτσα και μαθαίνει στα σίγουρα, πως, στις 17 Ιανουαρίου του 1827, κατευθύνθηκε στο Δίστομο όπου έχει αποκλείσει τους λιγοστούς Έλληνες υπερασπιστές του που υπήρχαν εκεί. Στο Δίστομο υπήρχαν μόνο τριακόσιοι Σουλιώτες με αρχηγούς τον Νότη Μπότσαρη, τον Γιάννη Μπαϊραχτάρη και τον Νίκο Κάσκαρη. Το σούρουπο την πρώτης μέρας, έφτασε εκεί και ο Γ. Δράκος από τα Σάλωνα για βοήθεια.
Οι στρατιώτες του Καραϊσκάκη είναι κατάκοποι μετά από τόσες οδοιπορίες. Ο ίδιος όμως, φοβάται ότι και η παραμικρή καθυστέρηση για βοήθεια προς το Δίστομο μπορεί να αποβεί μοιραία. Διαλέγει 400 εκλεκτά παλικάρια, τους λέει να μην πάρουν βαριά ρούχα και άλλα πράγματα που θα τους δυσκολέψουν στην πορεία παρά μόνο τα όπλα τους, πετάει πρώτος την κάπα του, αψηφώντας το ταλαιπωρημένο άρρωστο και ασθενικό κορμί του (λόγω προχωρημένης φυματίωσης) και ξεκινάνε πεζή χωρίς άλογα, για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους σκοπούς.
Στη μέση του καταχείμωνου και τα βουνά είναι γεμάτα χιόνια. Τα παλικάρια του, βλέποντας πόσο άρρωστος και εξαντλημένος είναι, τον παρακαλούν να κάνει μια εξαίρεση για τον εαυτό του και να ντυθεί καλύτερα, μα δεν το δέχεται. Πάντα, πρώτα φρόντιζε τους στρατιώτες του και τελευταίο τον εαυτό του, γι' αυτό και τον υπεραγαπούσαν όλοι. Δεν ήθελε να έχει κανένα προνόμιο περισσότερο από ό,τι τα παλικάρια του.
"Τότε είχε ψωμί και αυτός όταν είχον και οι αγαπητοί του Έλληνες... η κλίνη του ήτo κλίνη απλού στρατιώτου" – (Σπ. Τρικούπης, στον επιτάφιο λόγο του)
Στέλνει αγγελιοφόρο στο Δίστομο ότι θα καταφτάσει την ίδια νύχτα και πως όταν ακουστούν πυροβολισμοί από τις πλάτες των εχθρών τότε να ξέρουν να επιτεθούν κι αυτοί στους Τούρκους.
Ξεκινάει στις 3 το απόγευμα από τη Βελίτσα για το Δίστομο. "Αμίλητες σκιές με ελαφροπάτημα, σα νάτανε αγρίμια" προχωράνε μέσα από κακοτράχαλα βουνά. Πρώτα ο οδηγός, μετά ο καταπονημένος Καραϊσκάκης και ακολουθούν τα 400 παλικάρια του.
Περπατάνε 13 ώρες συνέχεια, χωρίς να σταματήσουν πουθενά ούτε για ανάσα. Χωρίς να τους καταλάβουν οι σκοπιές, φτάνουν τελικά μπροστά από τις σκηνές του στρατοπέδου των στρατιωτών του Ομέρ πασά. Σε δύο ώρες θα ξημέρωνε. Δεν είχαν χρόνο στη διάθεσή τους και τα περάσματα προς το Δίστομο ήταν κλεισμένα.
Ο Καραϊσκάκης, εκτιμώντας την κατάσταση, παίρνει την τολμηρή απόφαση να περάσουν ανάμεσα από τις σκηνές του τούρκικου στρατοπέδου. Για να μην ακουστούν, προστάζει να ψιθυρίσει ο καθένας στο αυτί του διπλανού του το τι θα κάνουν και ότι θα πρέπει να προσέξουν πολύ να μην μπερδευτούν στα σκοινιά που συγκρατούν τις σκηνές.
Αφού μπήκαν για τα καλά στο στρατόπεδο, αρχίζουν τους ντουφεκισμούς προς τις σκηνές. Οι Τούρκοι σα να δέχτηκαν αστροπελέκι. Ούτε που τολμούσαν να βγουν να δουν τι συμβαίνει. Δεν έγινε γνωστό πόση ήταν η μεγάλη ζημιά που έκαναν στον εχθρό. Από τα 400 παλικάρια όμως χάθηκαν τρία. Ο ένας από αυτούς ειδικότερα ήταν...
Οι Διστομίτες, που δεν ήξεραν καθόλου για τον ερχομό του Καραϊσκάκη (επειδή είχε φοβηθεί να περάσει ο αγγελιοφόρος και να τους ειδοποιήσει-τόσο ασφυκτικά ήταν αποκλεισμένο το χωριό), ξαφνιάστηκαν όταν τον είδαν να βγαίνει μέσα από το τουρκικό στρατόπεδο. Γεμάτοι θαυμασμό για το καινούργιο του κατόρθωμα (και είναι πολλά και άξιοθαύμαστα τα κατορθώματά του), πήραν θάρρος, έτοιμοι για νέα αντίσταση.
Ο άρρωστος Καραϊσκάκης, ξεκουράζεται μόνο μια ώρα και μετά ξυπνάει και γυρίζει σε όλα τα πόστα των στρατιωτών για να τους εγκαρδιώσει. Παρατηρώντας τις κινήσεις των Τούρκων, βλέπει πως ετοιμάζουν οχύρωμα σε έναν κοντινό μικρό λόφο. Το κοφτερό στρατιωτικό του μυαλό αντιλαμβάνεται αμέσως τον κίνδυνο. Το ίδιο βράδυ κάνει έφοδο και το καταλαμβάνει πρώτος, μόνο σαράντα βήματα απόσταση από το Τουρκικό στρατόπεδο.
Ένα τυχαίο γεγονός γίνεται η αφορμή για να καταλάβουν οι Έλληνες κι άλλο ένα πόστο κάπως μακρύτερα από το χωριό, μέσα στον κάμπο. Για να μην το κυκλώσουν οι Τούρκοι και το αποκόψουν, πιάνει ο ίδιος με κάποια από τα παλικάρια του κάτι βράχους ανάμεσα στο μικρό αυτό οχύρωμα και το χωριό, ώστε να υπάρχει άμεση σύνδεση με τους υπόλοιπους μαχητές.
Αρχίζει η μάχη. Μετά από 5 ώρες αγώνα, ο Ομέρ πασάς δέχεται τη βοήθεια ενός τάγματος 500 αντρών τακτικού στρατού. Εκπαιδευμένοι στην Ευρώπη, πήγαιναν να βοηθήσουν τον Κιουταχή στην Αθήνα, αλλά λοξοδρόμησαν για να βοηθήσουν πρώτα την πολιορκία του Διστόμου.
Οι Έλληνες πρώτη φορά βλέπουν τουρκικό σώμα τακτικού στρατού. Τα χάνουν και οπισθοχωρούν. Υπάρχει όμως κίνδυνος με την οπισθοχώρηση να αποκοπεί το απομακρυσμένο πόστο στον κάμπο και να χαθούν άδικα οι υπερασπιστές του.
Και πάλι ο Καραϊσκάκης βάζει πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό του. Όταν όλοι γύρω του φεύγουν, αυτός μένει και προσπαθεί, μάταια, να τους σταματήσει. Αρνείται να υποχωρήσει αν δεν σωθούν πρώτα κι εκείνοι που βρίσκονται στο απομακρυσμένο πόστο. Τελικά, μένει μόνος, μονάχα με 20 γενναία παλικάρια και υπερασπίζεται τη θέση τους, μέχρι να καταφέρουν να υποχωρήσουν όλοι. Γίνεται θυσία για τους άλλους και τελικά πληγώνεται βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή του για να μην αφήσει πίσω του αποκομμένους τους πολεμιστές που θα χανόταν στα σίγουρα αν δεν επέμενε.
Ήταν η μόνη φορά που υποχώρησαν οι Έλληνες σε ολόκληρη την εκστρατεία του Καραϊσκάκη στη Ρούμελη.
Οι Έλληνες πολεμιστές οχυρώνονται ξανά μέσα στο Δίστομο. Ο τουρκικός τακτικός στρατός, φουσκωμένος από τη νίκη του αναλαμβάνει τα ηνία της επίθεσης. Τρεις μέρες βομβαρδίζουν από μακριά με απανωτές κανονιές το χωριό. Νομίζουν πως τώρα πια είναι δικό τους το Δίστομο. Ορμούν για δεύτερη νικητήρια μάχη αλλά αυτή τη φορά βρίσκουν σθεναρή αντίσταση από τρεις πλευρές. Η στρατηγική ευφυΐα του Καραϊσκάκη έχει βάλει τους καλύτερους σκοπευτές μπροστά και διατάζει τους υπόλοιπους να τους βοηθούν γεμίζοντας τους τα τουφέκια ώστε να μην σταματήσουν ούτε στιγμή τους πυροβολισμούς. Το τουρκικό τακτικό τάγμα οπισθοχωρεί ντροπιασμένο. Ακόμη και οι άντρες του Ομέρ τους γιουχάρουν για την αρχική τους έπαρση και την τελική αποτυχία τους.
Το βράδυ πιάνει κρύο. Οι Τούρκοι θυμούνται την Αράχωβα και φοβούμενοι μην πάθουν τα ίδια, το βάζουν κρυφά στα πόδια. Φεύγουν, αφήνοντας στημένες τις σκηνές και τα βαριά πράγματά τους, τρόφιμα, όπλα, ακόμα και το κανόνι, μην τυχόν και κάνουν θόρυβο και τους αντιληφθεί ο Καραϊσκάκης. Ο Ομέρ επιστρέφει ντροπιασμένος πίσω στην Κάρυστο της Εύβοιας.
Ο Καραϊσκάκης, για άλλη μια φορά, κερδίζει τον θαυμασμό για την στρατηγική και την παλικαριά του. Γίνεται ήρωας για τους Έλληνες και φόβος και τρόμος για τους Τούρκους.
Όταν ξεκίνησε, στις 25 Οκτωβρίου 1826, από την Ελευσίνα, όλη η Στερεά Ελλάδα στέναζε κάτω από τη σκλαβιά. Στις αρχές Φεβρουαρίου 1927, σε λιγότερο από 4 μήνες, την είχε ελευθερώσει ολόκληρη από τον Αμβρακικό κόλπο ως την Αθήνα.
Μόνο τρία θαλασσινά κάστρα είχαν ακόμα οι Τούρκοι. Το Μεσολόγγι, τη Βόνιστα και τη Ναύπαχτο.
Παροιμιώδεις έμειναν οι φράσεις που έλεγαν αναμεταξύ τους οι Τούρκοι:
"Πού φεύγεις μωρέ, σαν να σε κυνηγά ο Καραϊσκάκης;"ή "Στάσου- στάσου να ιδείς μια φορά ντουφέκι του Καραϊσκάκη".Οι Τούρκοι, και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του έτρεμαν και τρέπονταν σε φυγή.
Βιβλιογραφία:
Δημητρίου Αινιάν: "Η βιογραφία του στρατηγού Γ. Καραϊσκάκη"
Δημήτρη Φωτιάδη: "Καραϊσκάκης"
Κώστα Δέτσικα: "Καραϊσκάκης ο στρατάρχης"
.
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Τρίτη 22 Απριλίου 2008
Αφιερώματα-Καραϊσκάκης, Πρώτο Μέρος
Σαν σήμερα, στις 22 Απριλίου πληγώθηκε και στις 23 Απριλίου 1827, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, πέθανε ο μεγαλύτερος ήρωας, ο πιο γνήσιος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Πολλές οι περιηγητικές σελίδες για τον Καραϊσκάκη στο διαδίκτυο.
Με μια καλή αναζήτηση -αν ενδιαφέρεσετε- θα βρείτε πολλά γενικά στοιχεία.
Κάποια σχετική αναφορά για την στημένη δίκη του βρίσκεται σ' αυτόν τον λόγο.
Μια άλλη για την αθυρόστομη γλώσσα που χρησιμοποιούσε σε αυτό το μπλογκ.
Όμως αν θέλετε την αλήθεια για τον θάνατό του, πρέπει να ψάξετε πιο πολύ.
Aυθεντικός ήρωας, που ακόμη και την στιγμή του θανάτου του, την λευτεριά σκεφτόταν κι όχι τα συμφέροντα και τα αρχηγιλίκια όπως οι άλλοι.
Θα μπορούσε να κατονομάσει τον δολοφόνο του, αλλά δεν το 'κανε.
Αν ζούσε, θα το κανόνιζε ο ίδιος.
Αν πέθαινε όμως, το όνομά του προδότη θα 'φερνε την διχόνοια στο Ελληνικό στρατόπεδο και δεν το 'θελε.
Η τελευταία κουβέντα που είπε στον στρατηγό Μακρυγιάννη, όταν ο τελευταίος πήγε να τον επισκεφτεί, ήταν: "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα".
Ο Δημήτρης Σταμέλος στο βιβλίο του: "Ο Θάνατος του Καραϊσκάκη, Συμπτωματικό γεγονός ή οργανωμένη δολοφονία;" (Εκδ. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου & Σια Α.Ε., Αθήνα 2000), γράφει ότι το κανε:
.. για να μη δημιουργηθούν περιπλοκές που και ο ίδιος ο Καραϊσκάκης τις απέτρεψε, μέσα στη μεγαλοψυχία του και την πίστη του στο καλό της πατρίδας και τη διασφάλιση της ενότητας και της ομόνοιας, πεθαίνοντας χωρίς να κατονομάσει τον άνθρωπο που είδε να τον πυροβολεί και σε προέκταση εκείνον που τον εξουσιοδότησε γι' αυτό.
Ο Κύπριος, Ιωάννης Σταυριανός (συμπολεμιστής του Καραϊσκάκη στην αποφράδα μάχη που πληγώθηκε θανάσιμα ο ήρωας), γράφει ότι συνάντησε έναν ιερέα που του εμπιστεύτηκε πως εξομολόγησε τον ...Έλληνα (παράλυτο στα τελευταία του πια) που πληρώθηκε με 70... για να πυροβολήσει τον Καραϊσκάκη και καταλήγει:
"Όσα παραπάνω καταγράψαμε οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Καραϊσκάκης δολοφονήθηκε… Οι Άγγλοι είχαν πετύχει τον ολέθριο στόχο τους…"
Και ο Τριαντάφυλλος Μπάρτας:
"Μόνον ο ένδοξος ούτος ανήρ Καραϊσκάκης ηδυνήθη να συγκεντρώση στρατόν εις μέγα σώμα. Κι αν η μοχθηρία και ο φθόνος δεν εφόνευε τον άνδρα τούτον, τα όρια της Ελλάδος ήθελαν είναι σήμερα πολύ μακράν!"
Πολύ μακράν;
Οι Άγγλοι δεν επιθυμούσαν να ξεπεράσει την Πελοπόννησο η ελεύθερη Ελλάδα, θα άφηναν να πάει πολύ μακράν;
Κυρίως ο Κόχραν και μαζί του ο Τσορτς, με τον Μαυροκορδάτο αντάμα…
Αχ, τι πικρή που είναι η ιστορία μας!
Ψάξτε, θα βρείτε πολλά...
Της Καλογριάς ο Γιός
(Κωστή Παλαμά)Πόλεμος θ' άρχιζε. Στα ξάγναντα, μπροστά μου,
κορφή, γκρεμός το βουνό μαύρο. Ξαφνικά
το βουνό αστράφτει μέσ' στην υπνοφαντασιά μου
σαν από φάσγανα γυμνά για φονικά.
Όσο κι αν έγερν' εμέ δείλια προς τα χάμου,
με μάτια πρόσμενα υψωμένα εκστατικά
τα πρώτα βόλια να σφυρίξουνε στ' αυτιά μου
κ' ένιωθα κάτι σα φτερά στα σωθικά.
Και νά! Από τού βουνού την κορωμένη ράχη
δε χύμησε μουγγρίζοντας η αντάρα η μάχη.
Το βουνό χρυσή σκάλα, κλέφτες και κουρσάροι
την κατεβαίνανε, και σ' όλους μέσα ποιός;
Ένας ξεχώριζε, του Γένους το καμάρι,
της Καλογριάς ο Γιός!
(συνεχίζεται...)
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Πολλές οι περιηγητικές σελίδες για τον Καραϊσκάκη στο διαδίκτυο.
Με μια καλή αναζήτηση -αν ενδιαφέρεσετε- θα βρείτε πολλά γενικά στοιχεία.
Κάποια σχετική αναφορά για την στημένη δίκη του βρίσκεται σ' αυτόν τον λόγο.
Μια άλλη για την αθυρόστομη γλώσσα που χρησιμοποιούσε σε αυτό το μπλογκ.
Όμως αν θέλετε την αλήθεια για τον θάνατό του, πρέπει να ψάξετε πιο πολύ.
Aυθεντικός ήρωας, που ακόμη και την στιγμή του θανάτου του, την λευτεριά σκεφτόταν κι όχι τα συμφέροντα και τα αρχηγιλίκια όπως οι άλλοι.
Θα μπορούσε να κατονομάσει τον δολοφόνο του, αλλά δεν το 'κανε.
Αν ζούσε, θα το κανόνιζε ο ίδιος.
Αν πέθαινε όμως, το όνομά του προδότη θα 'φερνε την διχόνοια στο Ελληνικό στρατόπεδο και δεν το 'θελε.
Η τελευταία κουβέντα που είπε στον στρατηγό Μακρυγιάννη, όταν ο τελευταίος πήγε να τον επισκεφτεί, ήταν: "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα".
Ο Δημήτρης Σταμέλος στο βιβλίο του: "Ο Θάνατος του Καραϊσκάκη, Συμπτωματικό γεγονός ή οργανωμένη δολοφονία;" (Εκδ. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου & Σια Α.Ε., Αθήνα 2000), γράφει ότι το κανε:
.. για να μη δημιουργηθούν περιπλοκές που και ο ίδιος ο Καραϊσκάκης τις απέτρεψε, μέσα στη μεγαλοψυχία του και την πίστη του στο καλό της πατρίδας και τη διασφάλιση της ενότητας και της ομόνοιας, πεθαίνοντας χωρίς να κατονομάσει τον άνθρωπο που είδε να τον πυροβολεί και σε προέκταση εκείνον που τον εξουσιοδότησε γι' αυτό.
Ο Κύπριος, Ιωάννης Σταυριανός (συμπολεμιστής του Καραϊσκάκη στην αποφράδα μάχη που πληγώθηκε θανάσιμα ο ήρωας), γράφει ότι συνάντησε έναν ιερέα που του εμπιστεύτηκε πως εξομολόγησε τον ...Έλληνα (παράλυτο στα τελευταία του πια) που πληρώθηκε με 70... για να πυροβολήσει τον Καραϊσκάκη και καταλήγει:
"Όσα παραπάνω καταγράψαμε οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Καραϊσκάκης δολοφονήθηκε… Οι Άγγλοι είχαν πετύχει τον ολέθριο στόχο τους…"
Και ο Τριαντάφυλλος Μπάρτας:
"Μόνον ο ένδοξος ούτος ανήρ Καραϊσκάκης ηδυνήθη να συγκεντρώση στρατόν εις μέγα σώμα. Κι αν η μοχθηρία και ο φθόνος δεν εφόνευε τον άνδρα τούτον, τα όρια της Ελλάδος ήθελαν είναι σήμερα πολύ μακράν!"
Πολύ μακράν;
Οι Άγγλοι δεν επιθυμούσαν να ξεπεράσει την Πελοπόννησο η ελεύθερη Ελλάδα, θα άφηναν να πάει πολύ μακράν;
Κυρίως ο Κόχραν και μαζί του ο Τσορτς, με τον Μαυροκορδάτο αντάμα…
Αχ, τι πικρή που είναι η ιστορία μας!
Ψάξτε, θα βρείτε πολλά...
Της Καλογριάς ο Γιός
(Κωστή Παλαμά)Πόλεμος θ' άρχιζε. Στα ξάγναντα, μπροστά μου,
κορφή, γκρεμός το βουνό μαύρο. Ξαφνικά
το βουνό αστράφτει μέσ' στην υπνοφαντασιά μου
σαν από φάσγανα γυμνά για φονικά.
Όσο κι αν έγερν' εμέ δείλια προς τα χάμου,
με μάτια πρόσμενα υψωμένα εκστατικά
τα πρώτα βόλια να σφυρίξουνε στ' αυτιά μου
κ' ένιωθα κάτι σα φτερά στα σωθικά.
Και νά! Από τού βουνού την κορωμένη ράχη
δε χύμησε μουγγρίζοντας η αντάρα η μάχη.
Το βουνό χρυσή σκάλα, κλέφτες και κουρσάροι
την κατεβαίνανε, και σ' όλους μέσα ποιός;
Ένας ξεχώριζε, του Γένους το καμάρι,
της Καλογριάς ο Γιός!
(συνεχίζεται...)
Κυριακή 13 Απριλίου 2008
Ανα βολικά
.
Η παλίμψηστη παρεμβολή της γνώσης στο σώμα της ποίησης
“Πιάνω γραφή να γράψω και ξεγράφεται” του δημοτικού τραγουδιού
Υιοθεσία ελλειποβαρών λέξεων
“Πιάνω γραφή να γράψω και ξεγράφεται” του δημοτικού τραγουδιού
Υιοθεσία ελλειποβαρών λέξεων
Μητρική στοργή στο αδύναμο της μετρικής σοφίας
Αναβολικό ντοπάρισμα εφήμερης επικοινωνίας
.
.
Σάββατο 12 Απριλίου 2008
Παρασκευή 11 Απριλίου 2008
ΠΚΝ?
Γιατί άραγε να προβάλλονται καθημερινά τόσα σκουπίδια (στην κυριολεξία) στα ιδιωτικά κυρίως κανάλια;
Άτομα ανάξια λόγου, πολλές φορές στα όρια της γελοιότητας, που δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν να εμφανίζονται συνεχώς παντού, ανόητα κουτσομπολιά, δακρύβρεχτες ειδήσεις με "παροιμιώδεις" πια εκφράσεις για τις τραγικές φιγούρες ή, ακόμα χειρότερα, ειδήσεις που μας ενημερώνουν τι φόρεμα φόρεσε η τάδε αοιδός...
Διαβάστε κάποια εξήγηση.
Πόσο αληθοφανή σας φαίνονται τα παρακάτω αποσπάσματα;
Στην ενημέρωση από τα ΜΜΕ στην πλειονότητα γίνεται ΠΚΝ με το να μην παρουσιάζονται τα σημαντικά και ουσιώδη γεγονότα, υπό την έννοια των θετικών και ανθρωπιστικών επιστημών, αλλά με το να παρουσιάζονται σε μακρύτατο χρονικό διάστημα ασήμαντες λεπτομέρειες, με πολλάκις κρυμμένη την ουσία των γεγονότων, με συνέπεια το κοινό να παρακολουθεί την «ενημέρωση» επί μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να καταλαβαίνει τι πραγματικά έχει συμβεί, αλλά να υφίσταται μόνο συναισθηματική επιρροή υπό την μορφή θεατρινισμών, με αποτέλεσμα να αδρανοποιείται η κριτική σκέψη και η νοημοσύνη του τηλεθεατή, ακροατή και αναγνώστη.
Οι ειδήσεις των ΜΜΕ αναφέρονται σχεδόν πάντα (στατιστικά) σε τρομακτικά και δραματικά γεγονότα, με σχεδόν πλήρη έλλειψη ανακοινώσεως ευχάριστων γεγονότων ή ανακοινώσεων επιστημονικής προόδου (εκτός της ιατρικής), με συνέπεια η αντίληψη της πραγματικότητας του κοινού σημαντικά να παραμορφώνεται σχετικά με την πραγματική εικόνα της κοινωνίας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αδιαφορία και τεράστια ανοχή για μεγάλα κακουργήματα και εχθρότητα προς τον άγνωστο άνθρωπο με συνέπεια να συμβάλει στην κοινωνική απομόνωση του ανθρώπου και σε κοινωνικά προβλήματα που υποβαθμίζουν σημαντικά την αποδοτικότητα της χρήσεως της νοημοσύνης. ..
Μια άλλη μέθοδος ΠΚΝ που χρησιμοποιείται από τα ΜΜΕ είναι οι παραγωγές και οι διαφημίσεις σε μεγάλη συχνότητα να παρουσιάζουν αστρολόγους, μάγους και άλλους «τσαρλατάνους-απατεώνες» που αποβλακώνουν το κοινό, εκμεταλλευόμενοι ζωτικά συναισθηματικά προβλήματα κυρίως των γυναικών…
Μία άλλη μέθοδος ΠΚΝ είναι τα τηλεπαιχνίδια που τονίζουν υπέρμετρα την χρήση της απομνημόνευσης σε άχρηστες γνώσεις και αποκλείουν την χρήση της κριτικής και της νοημοσύνης και αμείβουν με βραβεία την άχρηστη γνώση.
Μια άλλη συνέπεια της τρομοκρατίας που προωθούν τα ΜΜΕ είναι ότι τρομοκρατούν τον πολίτη και έτσι τον κάνουν πιο επιρρεπή στον έλεγχο που τα ΜΜΕ επιβάλουν στατιστικά στην σκέψη (π.χ τι θέματα θα συζητά και τι θα ενδιαφέρεται το κοινό, κ.τ.λ) και στην συμπεριφορά του κοινού (άμεσες ή/και έμμεσες επιρροές από φίλους, διαφημίσεις και σαπουνόπερες classicalconditioning-IvanPavlov για το τι να πράξουν και το τι αμείψουν (;)(operantconditioning-Skinner), με αποτέλεσμα το κοινό, στατιστικά, να συμπεριφέρεται σαν «ρομποτάκι» «τηλεκατευθυνόμενο» από τα ΜΜΕ.
Με αυτή την μέθοδο του ΠΚΝ μειώνεται, στατιστικά, σημαντικότατα η νοημοσύνη και τα δημιουργικά ενδιαφέροντα του κοινού. Οι συνέπειες είναι σημαντικότατες μακροπρόθεσμα για τα Εθνικά συμφέροντα, διότι μελλοντικά δεν θα υπάρχουν ευρέως διαθέσιμοι άνθρωποι υψηλής νοημοσύνης και γνώσεων για να παίρνουν τις βέλτιστες αποφάσεις στα πολύ δύσκολα και περίπλοκα προβλήματα που θα δημιουργούνται με την ταχύτατη και ίσως ανεξέλεγκτη, σε κάποιες συνέπειες της, εξέλιξης των επιστημών, της τεχνολογίας, και των διεθνών σχέσεων.
Επιπλέον η συνήθης άρνηση στο να πληροφορήσουν το κοινό για σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις (εκτός της ιατρικής) καταστρέφει τις ευκαιρίες για την ανάπτυξη της διανόησης και της νοημοσύνης του κοινού, με το να στερεί στους πολίτες την δυνατότητα να αναπτύξουν ενδιαφέροντα και συζητήσεις σε επιστημονικά θέματα και σχετικούς νοήμονες προβληματισμούς, με συνέπεια η νοημοσύνη και η ποιότητα των γνώσεων του κοινού να κρατείται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Αντιθέτως τα ΜΜΕ έχουν διαμορφώσει πρότυπα για τα «όνειρα» της νεολαίας με σκοπό την μίμηση των ποδοσφαιριστών, τραγουδιστών σκυλάδικων τραγουδιών και ανήθικων ηθοποιών, αντί η νεολαία να ενθαρρύνεται και να θαυμάζει διακεκριμένους ανθρώπους της επιστήμης, της δημιουργικής νοημοσύνης & διανόησης και του δημιουργικού πολιτισμού.
Κι ακόμα:
Όταν σε ένα οργανισμό δεν υπάρχουν κίνητρα (π.χ. οικονομική διαφοροποίηση μισθών και bonus, προώθηση στην ιεραρχία και στην κατάλληλη θέση εργασίας των ανθρώπων με τα κατάλληλα προσόντα, δημιουργία ενδιαφέροντος για την εργασία, ηθικά βραβεία, κ.α.) τότε δεν δημιουργείται διάθεση για την χρήση της νοημοσύνης και για λύση προβλημάτων, αλλά προκαλείται η τάση για αδιαφορία και τεμπελιά…
Ιδιαίτερη προσοχή και μελέτη απαιτούν οι περιπτώσεις που όχι μόνο δεν δίνονται κίνητρα για την ανάπτυξη της νοημοσύνης, (αλλά αντιθέτως δίνονται αντικίνητρα με αποτέλεσμα την καταστροφή της νοημοσύνης (ΠΚΝ).
Για παράδειγμα, σε ένα Κράτος είναι δυνατόν να μεγιστοποιούνται τα εισοδήματα επαγγελμάτων «αποβλακώσεως» του κοινού π.χ των τραγουδιστών που χρησιμοποιούν τραγούδια αποβλακώσεως... των ποδοσφαιριστών… τα πολύ υψηλά ημερομίσθια εργατών με γνώσεις μίας ή δύο τάξεων Δημοτικού, κ.τ.λ., ενώ ταυτόχρονα ελαχιστοποιούνται τα εισοδήματα ανθρώπων και επαγγελμάτων «υψηλής νοημοσύνης» που δύνανται να ανυψώσουν την νοημοσύνη του κοινού {π.χ άριστοι επιστήμονες με μεταπτυχιακά και άλλων διανοητικά και δημιουργικά εργαζομένων ανθρώπων}, με συνέπεια να είναι σχεδόν αδύνατο άριστοι επιστήμονες να αγοράζουν τα πανάκριβα επιστημονικά συγγράμματα που απαιτούνται στην επιστημονική εργασία των και η ποιότητα της ζωής των και η αξιοπρέπεια της διαβίωσης των να είναι πολύ υποβαθμισμένη και να στερούνται κοινωνικής αναγνώρισης, λόγω των οικονομικών περιορισμών που υφίστανται, με συνέπεια η νοημοσύνη των, η διάθεση για πρωτοποριακή εργασία και η αποδοτικότητα στην εργασία των να είναι υπερβολικά μειωμένες συγκριτικά με τις ικανότητες των.
Για παράδειγμα ίσως στις Κρατικές υπηρεσίες και στις Ένοπλες δυνάμεις αριστούχοι επιστήμονες ή Καθηγητές Πανεπιστημίων ή αριστούχοι στην εκτέλεση εκπαιδευτικών ασκήσεων ή υψηλά διακρινόμενοι σε πραγματικά περιστατικά δεν αμείβονται, αλλά αγνοούνται ή το χειρότερο δεν προαγάγονται στους κατάλληλους βαθμούς και θέσεις εργασίας, διότι προωθούνται άλλοι που χρησιμοποιούν π.χ φιλικές ή πολιτικές διασυνδέσεις ή δολιοφθορά ή με τις έμμεσες επιρροές από ξένα κράτη και ξένα συμφέροντα, κ.τ.λ.
Η χρήση εντυπωσιακών λέξεων ψυχολογικής επιρροής με ταυτόχρονη καταστροφή της ακριβολογίας στην πληροφόρηση, η περιγραφή και ο τονισμός μη ουσιωδών πληροφοριών, η απόσπαση της προσοχής σε πλήθος ασχέτων πληροφοριών, ενώ ταυτόχρονα να αποκρύπτονται οι αρχές και τα «κλειδιά» πληροφορίες, η μερική πληροφόρηση και η απόκρυψη της συνολικής «εικόνας» του θέματος, η μονομερής πληροφόρηση και ο αποκλεισμός της γνώσεων των πολλών απόψεων…
Ακόμα το να υπάρχουν πλήθος βιβλίων για χρήσεις προϊόντων (π.χ πληροφορικής) ενώ ταυτόχρονα να υπάρχει σχεδόν ανυπαρξία βιβλίων για την κατανόηση αρχών και λεπτομερειών για την σχεδίαση νέων προϊόντων…
Επίσης με την μέθοδο ΠΚΝ που το ελεγχόμενο Κράτος προσφέρει ελάχιστες οικονομικές απολαβές και κοινωνική αναγνώριση σε πηγές «υψηλής νοημοσύνης και γνώσεων» (π.χ τον αριστούχο επιστήμονα, κ.α) σε συνδυασμό με τις υποτροφίες, και υψηλές οικονομικές και άλλες απολαβές που προσφέρουν ηγεμονικά Κράτη σε αρίστους επιστήμονες έχει ως συνέπεια το γνωστό φαινόμενο της «αποστέρησης εγκεφάλων (Braindrainage) »[28] από τα ελεγχόμενα Κράτη όπου οι κορυφαίοι επιστήμονες των Κρατών μεταναστεύουν για πάντα στο ηγεμονικό Κράτος (που στηρίζει την ηγεμονία του και στην αρχή «Η γνώση είναι ισχύς») όπου στο ηγεμονικό Κράτος αναγνωρίζονται, με αποτέλεσμα τα ελεγχόμενα Κράτη να μένουν πάντα υποτελή και απλοί πελάτες του ηγεμονικού Κράτους και ανίκανα να δημιουργήσουν πρωτοπορία στις επιστήμες και τεχνολογία...
Αυτά και ακόμα περισσότερα απίστευτα περί του τι είναι ο ΠΚΝ, στη σελίδα:
http://www.inout.gr/showthread.php?t=15555
Άτομα ανάξια λόγου, πολλές φορές στα όρια της γελοιότητας, που δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν να εμφανίζονται συνεχώς παντού, ανόητα κουτσομπολιά, δακρύβρεχτες ειδήσεις με "παροιμιώδεις" πια εκφράσεις για τις τραγικές φιγούρες ή, ακόμα χειρότερα, ειδήσεις που μας ενημερώνουν τι φόρεμα φόρεσε η τάδε αοιδός...
Διαβάστε κάποια εξήγηση.
Πόσο αληθοφανή σας φαίνονται τα παρακάτω αποσπάσματα;
Στην ενημέρωση από τα ΜΜΕ στην πλειονότητα γίνεται ΠΚΝ με το να μην παρουσιάζονται τα σημαντικά και ουσιώδη γεγονότα, υπό την έννοια των θετικών και ανθρωπιστικών επιστημών, αλλά με το να παρουσιάζονται σε μακρύτατο χρονικό διάστημα ασήμαντες λεπτομέρειες, με πολλάκις κρυμμένη την ουσία των γεγονότων, με συνέπεια το κοινό να παρακολουθεί την «ενημέρωση» επί μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να καταλαβαίνει τι πραγματικά έχει συμβεί, αλλά να υφίσταται μόνο συναισθηματική επιρροή υπό την μορφή θεατρινισμών, με αποτέλεσμα να αδρανοποιείται η κριτική σκέψη και η νοημοσύνη του τηλεθεατή, ακροατή και αναγνώστη.
Οι ειδήσεις των ΜΜΕ αναφέρονται σχεδόν πάντα (στατιστικά) σε τρομακτικά και δραματικά γεγονότα, με σχεδόν πλήρη έλλειψη ανακοινώσεως ευχάριστων γεγονότων ή ανακοινώσεων επιστημονικής προόδου (εκτός της ιατρικής), με συνέπεια η αντίληψη της πραγματικότητας του κοινού σημαντικά να παραμορφώνεται σχετικά με την πραγματική εικόνα της κοινωνίας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αδιαφορία και τεράστια ανοχή για μεγάλα κακουργήματα και εχθρότητα προς τον άγνωστο άνθρωπο με συνέπεια να συμβάλει στην κοινωνική απομόνωση του ανθρώπου και σε κοινωνικά προβλήματα που υποβαθμίζουν σημαντικά την αποδοτικότητα της χρήσεως της νοημοσύνης. ..
Μια άλλη μέθοδος ΠΚΝ που χρησιμοποιείται από τα ΜΜΕ είναι οι παραγωγές και οι διαφημίσεις σε μεγάλη συχνότητα να παρουσιάζουν αστρολόγους, μάγους και άλλους «τσαρλατάνους-απατεώνες» που αποβλακώνουν το κοινό, εκμεταλλευόμενοι ζωτικά συναισθηματικά προβλήματα κυρίως των γυναικών…
Μία άλλη μέθοδος ΠΚΝ είναι τα τηλεπαιχνίδια που τονίζουν υπέρμετρα την χρήση της απομνημόνευσης σε άχρηστες γνώσεις και αποκλείουν την χρήση της κριτικής και της νοημοσύνης και αμείβουν με βραβεία την άχρηστη γνώση.
Μια άλλη συνέπεια της τρομοκρατίας που προωθούν τα ΜΜΕ είναι ότι τρομοκρατούν τον πολίτη και έτσι τον κάνουν πιο επιρρεπή στον έλεγχο που τα ΜΜΕ επιβάλουν στατιστικά στην σκέψη (π.χ τι θέματα θα συζητά και τι θα ενδιαφέρεται το κοινό, κ.τ.λ) και στην συμπεριφορά του κοινού (άμεσες ή/και έμμεσες επιρροές από φίλους, διαφημίσεις και σαπουνόπερες classicalconditioning-IvanPavlov για το τι να πράξουν και το τι αμείψουν (;)(operantconditioning-Skinner), με αποτέλεσμα το κοινό, στατιστικά, να συμπεριφέρεται σαν «ρομποτάκι» «τηλεκατευθυνόμενο» από τα ΜΜΕ.
Με αυτή την μέθοδο του ΠΚΝ μειώνεται, στατιστικά, σημαντικότατα η νοημοσύνη και τα δημιουργικά ενδιαφέροντα του κοινού. Οι συνέπειες είναι σημαντικότατες μακροπρόθεσμα για τα Εθνικά συμφέροντα, διότι μελλοντικά δεν θα υπάρχουν ευρέως διαθέσιμοι άνθρωποι υψηλής νοημοσύνης και γνώσεων για να παίρνουν τις βέλτιστες αποφάσεις στα πολύ δύσκολα και περίπλοκα προβλήματα που θα δημιουργούνται με την ταχύτατη και ίσως ανεξέλεγκτη, σε κάποιες συνέπειες της, εξέλιξης των επιστημών, της τεχνολογίας, και των διεθνών σχέσεων.
Επιπλέον η συνήθης άρνηση στο να πληροφορήσουν το κοινό για σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις (εκτός της ιατρικής) καταστρέφει τις ευκαιρίες για την ανάπτυξη της διανόησης και της νοημοσύνης του κοινού, με το να στερεί στους πολίτες την δυνατότητα να αναπτύξουν ενδιαφέροντα και συζητήσεις σε επιστημονικά θέματα και σχετικούς νοήμονες προβληματισμούς, με συνέπεια η νοημοσύνη και η ποιότητα των γνώσεων του κοινού να κρατείται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Αντιθέτως τα ΜΜΕ έχουν διαμορφώσει πρότυπα για τα «όνειρα» της νεολαίας με σκοπό την μίμηση των ποδοσφαιριστών, τραγουδιστών σκυλάδικων τραγουδιών και ανήθικων ηθοποιών, αντί η νεολαία να ενθαρρύνεται και να θαυμάζει διακεκριμένους ανθρώπους της επιστήμης, της δημιουργικής νοημοσύνης & διανόησης και του δημιουργικού πολιτισμού.
Κι ακόμα:
Όταν σε ένα οργανισμό δεν υπάρχουν κίνητρα (π.χ. οικονομική διαφοροποίηση μισθών και bonus, προώθηση στην ιεραρχία και στην κατάλληλη θέση εργασίας των ανθρώπων με τα κατάλληλα προσόντα, δημιουργία ενδιαφέροντος για την εργασία, ηθικά βραβεία, κ.α.) τότε δεν δημιουργείται διάθεση για την χρήση της νοημοσύνης και για λύση προβλημάτων, αλλά προκαλείται η τάση για αδιαφορία και τεμπελιά…
Ιδιαίτερη προσοχή και μελέτη απαιτούν οι περιπτώσεις που όχι μόνο δεν δίνονται κίνητρα για την ανάπτυξη της νοημοσύνης, (αλλά αντιθέτως δίνονται αντικίνητρα με αποτέλεσμα την καταστροφή της νοημοσύνης (ΠΚΝ).
Για παράδειγμα, σε ένα Κράτος είναι δυνατόν να μεγιστοποιούνται τα εισοδήματα επαγγελμάτων «αποβλακώσεως» του κοινού π.χ των τραγουδιστών που χρησιμοποιούν τραγούδια αποβλακώσεως... των ποδοσφαιριστών… τα πολύ υψηλά ημερομίσθια εργατών με γνώσεις μίας ή δύο τάξεων Δημοτικού, κ.τ.λ., ενώ ταυτόχρονα ελαχιστοποιούνται τα εισοδήματα ανθρώπων και επαγγελμάτων «υψηλής νοημοσύνης» που δύνανται να ανυψώσουν την νοημοσύνη του κοινού {π.χ άριστοι επιστήμονες με μεταπτυχιακά και άλλων διανοητικά και δημιουργικά εργαζομένων ανθρώπων}, με συνέπεια να είναι σχεδόν αδύνατο άριστοι επιστήμονες να αγοράζουν τα πανάκριβα επιστημονικά συγγράμματα που απαιτούνται στην επιστημονική εργασία των και η ποιότητα της ζωής των και η αξιοπρέπεια της διαβίωσης των να είναι πολύ υποβαθμισμένη και να στερούνται κοινωνικής αναγνώρισης, λόγω των οικονομικών περιορισμών που υφίστανται, με συνέπεια η νοημοσύνη των, η διάθεση για πρωτοποριακή εργασία και η αποδοτικότητα στην εργασία των να είναι υπερβολικά μειωμένες συγκριτικά με τις ικανότητες των.
Για παράδειγμα ίσως στις Κρατικές υπηρεσίες και στις Ένοπλες δυνάμεις αριστούχοι επιστήμονες ή Καθηγητές Πανεπιστημίων ή αριστούχοι στην εκτέλεση εκπαιδευτικών ασκήσεων ή υψηλά διακρινόμενοι σε πραγματικά περιστατικά δεν αμείβονται, αλλά αγνοούνται ή το χειρότερο δεν προαγάγονται στους κατάλληλους βαθμούς και θέσεις εργασίας, διότι προωθούνται άλλοι που χρησιμοποιούν π.χ φιλικές ή πολιτικές διασυνδέσεις ή δολιοφθορά ή με τις έμμεσες επιρροές από ξένα κράτη και ξένα συμφέροντα, κ.τ.λ.
Η χρήση εντυπωσιακών λέξεων ψυχολογικής επιρροής με ταυτόχρονη καταστροφή της ακριβολογίας στην πληροφόρηση, η περιγραφή και ο τονισμός μη ουσιωδών πληροφοριών, η απόσπαση της προσοχής σε πλήθος ασχέτων πληροφοριών, ενώ ταυτόχρονα να αποκρύπτονται οι αρχές και τα «κλειδιά» πληροφορίες, η μερική πληροφόρηση και η απόκρυψη της συνολικής «εικόνας» του θέματος, η μονομερής πληροφόρηση και ο αποκλεισμός της γνώσεων των πολλών απόψεων…
Ακόμα το να υπάρχουν πλήθος βιβλίων για χρήσεις προϊόντων (π.χ πληροφορικής) ενώ ταυτόχρονα να υπάρχει σχεδόν ανυπαρξία βιβλίων για την κατανόηση αρχών και λεπτομερειών για την σχεδίαση νέων προϊόντων…
Επίσης με την μέθοδο ΠΚΝ που το ελεγχόμενο Κράτος προσφέρει ελάχιστες οικονομικές απολαβές και κοινωνική αναγνώριση σε πηγές «υψηλής νοημοσύνης και γνώσεων» (π.χ τον αριστούχο επιστήμονα, κ.α) σε συνδυασμό με τις υποτροφίες, και υψηλές οικονομικές και άλλες απολαβές που προσφέρουν ηγεμονικά Κράτη σε αρίστους επιστήμονες έχει ως συνέπεια το γνωστό φαινόμενο της «αποστέρησης εγκεφάλων (Braindrainage) »[28] από τα ελεγχόμενα Κράτη όπου οι κορυφαίοι επιστήμονες των Κρατών μεταναστεύουν για πάντα στο ηγεμονικό Κράτος (που στηρίζει την ηγεμονία του και στην αρχή «Η γνώση είναι ισχύς») όπου στο ηγεμονικό Κράτος αναγνωρίζονται, με αποτέλεσμα τα ελεγχόμενα Κράτη να μένουν πάντα υποτελή και απλοί πελάτες του ηγεμονικού Κράτους και ανίκανα να δημιουργήσουν πρωτοπορία στις επιστήμες και τεχνολογία...
Αυτά και ακόμα περισσότερα απίστευτα περί του τι είναι ο ΠΚΝ, στη σελίδα:
http://www.inout.gr/showthread.php?t=15555
Τρίτη 1 Απριλίου 2008
Πρωταπριλιά
Είδα στον ύπνο μου ότι δεν είχα κλειδώσει την εξώπορτα κι ότι κινδύνευα.Ξύπνησα τρομαγμένη.
Ε, καλά, τι κάνουμε σ' αυτές τις περιπτώσεις; σκέφτηκα, σηκωνόμαστε και κλειδώνουμε.
Σηκώθηκα για να κλειδώσω. Βάζω το κλειδί στην κλειδαριά αλλά δεν γυρίζει για να κλειδώσει. Τραντάζω λίγο την πόρτα και διαπιστώνω ότι για να κλειδώσει πρέπει να την ανασηκώσω λίγο.
Παράλληλα, διαπιστώνω ότι δεν μπορώ να την σηκώσω και επομένως ούτε να την κλειδώσω γιατί κάποιος απ' την άλλη μεριά την τραβάει προς τα κάτω προσπαθώντας να την διαρρήξει. Ανοιγοκλείνω τους διακόπτες δίπλα στην πόρτα να ανάψουν τα φώτα. Δεν ανάβουν…
Ξαναπροσπαθώ να ανασηκώσω την πόρτα για να καταφέρω να την κλειδώσω, πριν προλάβουν και μπουν μέσα, αλλά δεν τα καταφέρνω. Την κλωτσάω να ακουστεί θόρυβος να ξυπνήσουν οι από κάτω, θέλω να φωνάξω… όλα βουβά, δεν ακούγεται τίποτα...
Ξυπνάω (αυτή τη φορά στ' αλήθεια) έντρομη. Λέω να μην σηκωθώ και να με καθησυχάσω. Βλέπω το φωτιστικό δίπλα μου… Αυτό θα αρπάξω άμα μπει κανένας… Οι σκέψεις δε μ' αφήνουν... Αποφασίζω τελικά να σηκωθώ και να κλειδώσω επιτέλους την ρημάδα την πόρτα. Με το που βάζω τα κλειδιά, δεν γυρίζουν. Η πόρτα θέλει ένα ελαφρό σπρώξιμο για να κλείσει καλά και να κλειδώσει. Δεν είχε κλείσει καλά.
Άνετα ο οποιοσδήποτε την έσπρωχνε και έμπαινε…
Ανάβω τα φώτα. Λειτουργούν. Να τα αφήσω αναμμένα όλη νύχτα; Να 'ταν το όνειρο προειδοποίηση;
Από κει και μετά ο ύπνος μου έγινε σμπαράλια…
Πρωταπριλιά σήμερα και αντιγράφω ένα παλιό μου ποστ:
"Ό,τι είναι νά 'ρθει, θε να ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει"
Η γνωστή φράση που ξέρουμε σχεδόν όλοι, είναι από το ποίημα "Αγάπη" του Κώστα Ουράνη.
Το φιλολογικό ψευδώνυμο του Κώστα Νεάρχου.
Ένα ψευδώνυμο που έπλασε επίτηδες, για να σαρκάσει την αποσύνθεση που χαρακτηρίζει τη ζωή, όπως πίστευε ο ίδιος.
Τη ζωή που, κάτω από το γαλάζιο του ουρανού, κρύβει την αναγκαιότητα της γης.
Έτσι, έπαιξε μια ευφυέστατη φάρσα σε όλους μας, που δεν υποψιαζόμαστε τη μεγάλη αλήθεια.
Ότι η λέξη Ουράνης, δεν προέρχεται από τον ουρανό, αλλά από την αρχαία λέξη "ουράνη" που σημαίνει ...ουροδοχείο!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
