""Πρόσκαιρη συναισθηματική περιδίνηση,
που με εξοβέλιζε από την σφαιρικότητα των πραγμάτων
και με βουτούσε σε μια άκρατη υποκειμενικότητα.
Η αντικειμενικότητα και η γενικότερη (και επίσης αμφιθεατρικότερη)
θέαση εξ αποστάσεως έπαιραν τον δεύτερο ρόλο,
αφήνοντας κυρίαρχο το μερικότερο
σε βάρος του ολικότερου.
Λες και υφίστατο μία, ισχυρότερη της λογικής και ακούσια, πόλωση,
μια απομάκρυνση από τις αρχές και τα όρια που είχαν τεθεί εκ των προτέρων,
προς χάριν της μη ελέγξιμης (κατά τη στιγμή εκείνη) σύγχυσης.
Και όπως είναι φυσικό, με τέτοιες συνθήκες,
δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθούν λάθη κρίσης και συμπεριφοράς.""
Μετά από όλη αυτή την
...επισταμένη μυχίως
και ...διαφωτιστική (τα μάλα) ανάλυση,
ένα έχω να συμπληρώσω:
Θα ζήσω γιατρέ μου;
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου