Το… Μπερδεμαντευωτίξ τυλιγμένο σε μια κόλα μυστήριο

Μπορεί τα μαθήματα να τελείωσαν την προηγούμενη βδομάδα (με πολύ τρέξιμο για μένα τις τελευταίες μέρες και χωρίς …Κόλιν Φέρθ αυτή τη φορά*), αλλά με γονείς και παιδιά να μου ζητούν επιτακτικά και δεύτερο κύκλο μαθημάτων και με μπόλικο υλικό για επεξεργασία (τόσο για τη συνεχή βελτίωση του πρώτου κύκλου όσο και για τη δημιουργία δεύτερου-μην πω και τρίτου…) η σκέψη τρέχει συνεχώς σε νέα μονοπάτια, κατεβάζει ιδέες, εμπνέεται, σχεδιάζει, ταξινομεί, οργανώνει, ετοιμάζει (και γενικά όλα όσα χρειάζονται για να είναι κάποιος αφηρημένος και χαμένος στον κόσμο του και να 'χει ένα γεμάτο από προετοιμασία καλοκαίρι).

Χθες το βράδυ, λοιπόν, κατέβηκα από το λεωφορείο και περπατώντας στο γνωστά έρημα δρομάκια, μου ήρθε μια καινούργια ιδέα, λίγο σχετική μεν, αλλά κάπως άσχετη με αυτούς τους …κύκλους.
Θα έλεγα, καλύτερα, σχετική με τετράγωνο ή καλύτερα με παραλληλόγραμμο ή ακόμα καλύτερα (για να πάρει σωστά τις διαστάσεις της στο χώρο) με ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο!

Γύρισα σπίτι αργά το βράδυ και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω το υλικό που έχω για μια τέτοια… …τετραγωνική ριζική ανασύσταση πρότασης.
Όλα καλά, όλα ανθηρά, "το χουμε", μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα σωρό ιδέες, τράβα μπροστά, μου είπε (το υλικό) και μετά άφησα τον ύπνο σαν διαλυτικό να τα ξεθωριάσει όλα.

Σήμερα το πρωί, παρ' όλο τον ελάχιστο ύπνο, η σκέψη αρπάχτηκε πάλι από τη νέα ιδέα.
Να το κάνω έτσι κι έτσι κι αλλιώς και θα γίνει έτσι και θα 'ναι έτσι και θα στηθεί έτσι και χρειάζομαι αυτό και το άλλο και να ετοιμάσω εκείνο και τούτο και να βρω εκείνο και το παράλλο… (τα γνωστά σχεδιάσματα του μυαλού).

Στο αρχικό στάδιο σκέφτηκα να το συστήσω με ένα τραγουδάκι.
Άρχισα λοιπόν με την τσίμπλα στο μάτι να γράφω στίχους.
Κάπως έτσι -μάλλον- θα 'ναι το τραγουδάκι που μου 'ρθε:
(χωρίς να πάρω όρκο για την τελική του μορφή ή το οριστικό του όνομα)

Από μια χώρα μακρινή
πέρα, στην Κυανή ακτή
ή μήπως κάπου στο Μαρόκο;
Ίσως… μπορεί… δεν παίρνω όρκο…

Μην είναι απ' την Αμερική;
Μπα, δε νομίζω, ούτε εκεί
Ίσως από τη Σουηδία…
ή μάλλον από τη Γαλλία…

Ρεφρέν (επωδός)
Ουφ, μπερδεύτηκα μ' αυτές τις χώρες
δεν είναι αυτά για τέτοιες ώρες
Και τέλος πάντων κάπου εκεί...
Ωχ, μήπως δεν ήρθε από τη γη;

Μήπως μας ήρθε από τον Άρη
ή μήπως από το φεγγάρι;
Μπα, μάλλον από την Αγγλία…
λες να'ναι από άλλο γαλαξία;

Έπεσε μήπως από U.F.O.
απ' τον πανέξυπνο τον μπούφο…
έπεσε από φωτεινό αστέρι
ή από άσπρο περιστέρι;

Ρεφρέν (επωδός)
Ααααα… ζαλίστηκα με όλα αυτά
μου ήρθανε απανωτά
Και τέλος πάντων νάτο εδώ
σφιχτά στα χέρια το κρατώ!
(το δείχνω)

Είναι το …(μουσική υπόκρουση: ταραμ-ταραμ) Μπερδεμαντευωτίξ!
Μα, όταν το λέω με πιάνει βηξ! Γκουχ Γκουχ Γκουχ…
(το τραγούδι τελειώνει με απανωτό βήχα)



*Περί Κόλιν Φερθ
Πέρυσι, τέτοια εποχή, είχα να κάνω πάλι την τελική παρουσίαση του έργου όλης της χρονιάς (παουερ πόιντ με προτζέκτορα κλπ). Εκείνον τον καιρό, όμως, με είχε πιάσει κάτι με τον Κόλιν Φερθ.
Ενώ ποτέ στη ζωή μου δεν έδειξα ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιον ειδωλοποιημένο, είτε ηθοποιό, είτε τραγουδιστή, είτε ποδοσφαιριστή είτε ξερωγωποιον… τώρα στα γεράματα, το βαθύ διαπεραστικό βλέμμα του Κόλιν Φερθ σε μια ταινία μου 'κανε κλικ, μου ανάδευσε διάφορα μέσα μου και συν τοις άλλοις, έβαλα μια αντιπροσωπευτική φωτογραφία του -φάτσα κάρτα- στο ντεσκτοπ του λάποτ να τον βλέπω συχνά.
Έτσι, με την φάτσα-κάρτα φωτογραφία πήγα να κάνω και την παρουσίαση.
Βέβαια, αισθανόμουνα περίεργα, σαν παιδί που κάνει εν γνώσει του σκανταλιά κι όταν ο Κόλιν Φερθ εμφανίστηκε τεράστιος στον πίνακα παρουσίασης και με ρώτησαν ποιος είναι αυτός, είπα απλά "ενας ηθοποιός" κι άφησα τα υπόλοιπα μαζί με τις εντυπώσεις να πλανούνται στο απυρόβλητο για μένα.

Φέτος, όμως, είχα ένα άλλο καταπληκτικό ντεσκτόπ που το χα βάλει τότε με την πανσέληνο, αλλά μου αρέσει πολύ και δεν το άλλαξα ακόμη: