Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Το… Μπερδεμαντευωτίξ τυλιγμένο σε μια κόλα μυστήριο

Μπορεί τα μαθήματα να τελείωσαν την προηγούμενη βδομάδα (με πολύ τρέξιμο για μένα τις τελευταίες μέρες και χωρίς …Κόλιν Φέρθ αυτή τη φορά*), αλλά με γονείς και παιδιά να μου ζητούν επιτακτικά και δεύτερο κύκλο μαθημάτων και με μπόλικο υλικό για επεξεργασία (τόσο για τη συνεχή βελτίωση του πρώτου κύκλου όσο και για τη δημιουργία δεύτερου-μην πω και τρίτου…) η σκέψη τρέχει συνεχώς σε νέα μονοπάτια, κατεβάζει ιδέες, εμπνέεται, σχεδιάζει, ταξινομεί, οργανώνει, ετοιμάζει (και γενικά όλα όσα χρειάζονται για να είναι κάποιος αφηρημένος και χαμένος στον κόσμο του και να 'χει ένα γεμάτο από προετοιμασία καλοκαίρι).

Χθες το βράδυ, λοιπόν, κατέβηκα από το λεωφορείο και περπατώντας στο γνωστά έρημα δρομάκια, μου ήρθε μια καινούργια ιδέα, λίγο σχετική μεν, αλλά κάπως άσχετη με αυτούς τους …κύκλους.
Θα έλεγα, καλύτερα, σχετική με τετράγωνο ή καλύτερα με παραλληλόγραμμο ή ακόμα καλύτερα (για να πάρει σωστά τις διαστάσεις της στο χώρο) με ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο!

Γύρισα σπίτι αργά το βράδυ και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω το υλικό που έχω για μια τέτοια… …τετραγωνική ριζική ανασύσταση πρότασης.
Όλα καλά, όλα ανθηρά, "το χουμε", μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα σωρό ιδέες, τράβα μπροστά, μου είπε (το υλικό) και μετά άφησα τον ύπνο σαν διαλυτικό να τα ξεθωριάσει όλα.

Σήμερα το πρωί, παρ' όλο τον ελάχιστο ύπνο, η σκέψη αρπάχτηκε πάλι από τη νέα ιδέα.
Να το κάνω έτσι κι έτσι κι αλλιώς και θα γίνει έτσι και θα 'ναι έτσι και θα στηθεί έτσι και χρειάζομαι αυτό και το άλλο και να ετοιμάσω εκείνο και τούτο και να βρω εκείνο και το παράλλο… (τα γνωστά σχεδιάσματα του μυαλού).

Στο αρχικό στάδιο σκέφτηκα να το συστήσω με ένα τραγουδάκι.
Άρχισα λοιπόν με την τσίμπλα στο μάτι να γράφω στίχους.
Κάπως έτσι -μάλλον- θα 'ναι το τραγουδάκι που μου 'ρθε:
(χωρίς να πάρω όρκο για την τελική του μορφή ή το οριστικό του όνομα)

Από μια χώρα μακρινή
πέρα, στην Κυανή ακτή
ή μήπως κάπου στο Μαρόκο;
Ίσως… μπορεί… δεν παίρνω όρκο…

Μην είναι απ' την Αμερική;
Μπα, δε νομίζω, ούτε εκεί
Ίσως από τη Σουηδία…
ή μάλλον από τη Γαλλία…

Ρεφρέν (επωδός)
Ουφ, μπερδεύτηκα μ' αυτές τις χώρες
δεν είναι αυτά για τέτοιες ώρες
Και τέλος πάντων κάπου εκεί...
Ωχ, μήπως δεν ήρθε από τη γη;

Μήπως μας ήρθε από τον Άρη
ή μήπως από το φεγγάρι;
Μπα, μάλλον από την Αγγλία…
λες να'ναι από άλλο γαλαξία;

Έπεσε μήπως από U.F.O.
απ' τον πανέξυπνο τον μπούφο…
έπεσε από φωτεινό αστέρι
ή από άσπρο περιστέρι;

Ρεφρέν (επωδός)
Ααααα… ζαλίστηκα με όλα αυτά
μου ήρθανε απανωτά
Και τέλος πάντων νάτο εδώ
σφιχτά στα χέρια το κρατώ!
(το δείχνω)

Είναι το …(μουσική υπόκρουση: ταραμ-ταραμ) Μπερδεμαντευωτίξ!
Μα, όταν το λέω με πιάνει βηξ! Γκουχ Γκουχ Γκουχ…
(το τραγούδι τελειώνει με απανωτό βήχα)



*Περί Κόλιν Φερθ
Πέρυσι, τέτοια εποχή, είχα να κάνω πάλι την τελική παρουσίαση του έργου όλης της χρονιάς (παουερ πόιντ με προτζέκτορα κλπ). Εκείνον τον καιρό, όμως, με είχε πιάσει κάτι με τον Κόλιν Φερθ.
Ενώ ποτέ στη ζωή μου δεν έδειξα ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιον ειδωλοποιημένο, είτε ηθοποιό, είτε τραγουδιστή, είτε ποδοσφαιριστή είτε ξερωγωποιον… τώρα στα γεράματα, το βαθύ διαπεραστικό βλέμμα του Κόλιν Φερθ σε μια ταινία μου 'κανε κλικ, μου ανάδευσε διάφορα μέσα μου και συν τοις άλλοις, έβαλα μια αντιπροσωπευτική φωτογραφία του -φάτσα κάρτα- στο ντεσκτοπ του λάποτ να τον βλέπω συχνά.
Έτσι, με την φάτσα-κάρτα φωτογραφία πήγα να κάνω και την παρουσίαση.
Βέβαια, αισθανόμουνα περίεργα, σαν παιδί που κάνει εν γνώσει του σκανταλιά κι όταν ο Κόλιν Φερθ εμφανίστηκε τεράστιος στον πίνακα παρουσίασης και με ρώτησαν ποιος είναι αυτός, είπα απλά "ενας ηθοποιός" κι άφησα τα υπόλοιπα μαζί με τις εντυπώσεις να πλανούνται στο απυρόβλητο για μένα.

Φέτος, όμως, είχα ένα άλλο καταπληκτικό ντεσκτόπ που το χα βάλει τότε με την πανσέληνο, αλλά μου αρέσει πολύ και δεν το άλλαξα ακόμη:

14 σχόλια:

tetradios είπε...

Δεν είχα καμιά αμφιβολία πως το μυαλό σου γυρίζει συνεχώς σαν ραντάρ και σαρώνει. Είναι πραγματικά υπέροχη αίσθηση όταν κυκλοφορούν οι ιδέες στο μυαλό σου και προσπαθείς να τις βάλλεις σ' ένα κανάλι. Και ειδικά όταν πετυχαίνεις τους στόχους σου, (υποθέτω αν μαντευωτίξ σωστά, ότι κάνεις εκπαιδευτικό έργο) τότε με τη σιγουριά της επιτυχίας σου, χαίρεσαι να σκαρώνεις όμορφες τρελίτσες και μέσα απ' αυτές να εκτονώνεις και τη χαρά σου. Εγώ πάντως μέσα από την ανάρτησή σου,τα έπαθα και τα δύο: Και "Μπέρδεμα" και "μαντευωτίξ" και μου άρεσε έτσι όπως αφέθηκα.
Μάλιστα προσπάθησα να τραγουδήσω και τους κεφάτους στίχους σου και τα έκανα μαντάρα...
Τώρα για τον Κόλιν Φερθ, δεν ξέρω τι του βρήκες, αλλά περί ορέξεως ουδείς λόγος. Να κρατήσεις όμως την πανέμορφη εικόνα με το φεγγάρι. Την αντέγραψα κι εγώ να την έχω. Αυτό μάλιστα είναι σπουδαίο γούστο. (Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι δα και δόγμα)
Και για να εφηβίσω ΄λιγάκι, (αδόκιμος ο όρος ξέρω αλλά τον κάνω εγώ δόκιμο) για να εφηβίσω λοιπόν, να σου πω ότι εγώ θεωρούσα και θεωρώ πρότυπο άντρα έναν παλιό ηθοποιό όχι ιδιαίτερα καλό, (Ε, πέστον ντε!) που έτυχε να δω κάποιες ταινίες του. (οι πιο πολλές νουάρ) Πρόκειται για τον Γκρέγκορυ Πεκ. Τώρα για καλούς ηθοποιούς σχεδόν διαμονικούς στην τέχνη τους, θεωρώ πάλι παλιούς, (Τι να κάνουμε αφού οι νεώτεροι δεν τους ξεπέρασαν)τον Ρίτσαρντ Μπάρτον και τον Τζακ Νίκολσον.
Και για καπάκι κράτησα 3 υπέροχες ΚΑΙ γυναίκες ΚΑΙ σπουδαίες ηθοποιούς:
Την Κατρίν Ντενέβ, την Μέριλ Στριπ και την Φαίη Νταναγουαίη.
Το παρατράβηξα ε; Συγγνώμη.

tetradios είπε...

Α! Ξέχασα να πω καληνύχτα!

Κυκλοδίωκτον είπε...

Τετράδιε:
1. Σκέφτομαι να το ονομάσω Μπερδεμαντεψοτίξ. Είναι πιο ευκολοπρόφερτο, μοιάζει με φτέρνισμα λιγάκι στο τέλος και μπορεί να γίνουν και παιχνίδια με την προφορά του (ό,τι πρέπει συνειρμικά και με τον βήχα)

2. Μετά τον Κόλιν Φέρθ, συνεχίζω να μην έχω κάποια προτίμηση σε κάποιον/αν ηθοποιό (ούτε και στον Φερθ πια-μου πέρασε).
Τώρα για τις δικές σου προτιμήσεις... περί ορέξεως ουδείς λόγος (που λέει και κάποιος).

3. Μου μπήκε μια κακή υποψία Τετράδιε.
Πώς ξεφύτρωσες έτσι ξαφνικά από το πουθενά να κάνεις τόσα σχόλια και μάλιστα θετικά χωρίς καν την επιφύλαξη που έχουμε για άτομα που δε γνωρίζουμε;
Υπόσχεσαι ότι δε γνωριζόμαστε ούτε στο ελάχιστο;

tetradios είπε...

Το άκουσα κι αυτό: Ότι για να εκφραστώ θετικά για κάποιον πρέπει να τον γνωρίζω, διαφορετικά είμαι κάποιος ύποπτος! Δεν σου πέρασε από το μυαλό, ότι τα όσα λέμε και όσα γράφουμε στις αναρτήσεις, αποτυπώνουν και ένα μέρος της προσωπικότητάς μας; Πόσα έγραψες εσύ για τις δραστηριότητες σου, πόσα άλλα όμορφα,χαριτωμένα και ανθρώπινα; Αυτά, αν αρέσουν σε κάποιον και εκφραστεί θετικά, διαπιστώνοντας ότι μπορεί να επικοινωνήσει φυσικά και άνετα με έναν άνθρωπο προικισμένο σαν εσένα, είναι ύποπτος; Τι να σου πω, ίσως έκανα κάποιο λάθος στην εκτίμησή μου για σένα. Να ξεγελάστηκα όμως τόσο; Μου φαίνονταν όλα τόσο αληθινά, όμορφα και ενδιαφέροντα που έγραψες και παρουσίασες...Σε γνώρισα λοιπόν μέσα από τις αναρτήσεις σου, φαίνεται όμως όχι αρκετά καλά. Βλέπεις είναι περισσότερη η επιθυμία μας να πιστέψουμε αυτό που βλέπουμε, απ' όσο είναι πραγματικό αυτό που βλέπουμε.
Και...δεν ήλθα από το "πουθενά" όπως γράφεις. Όλοι ερχόμαστε από κάπου, όπως κι εσύ και όλοι έχουμε τη μοναδικότητά μας και τον χαρακτήρα μας. Όποιος είναι ύποπτος κάποια στιγμή θα φανεί. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Αυτά. Δεν περίμενα πάντως ότι έπρεπε να απολογηθώ επειδή εκφράστηκα με ειλικρίνεια και αυθορμησιά. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

Κυκλοδίωκτον είπε...

Tetradios, Dimis, Φαέθωνα ή ό,τι άλλο,
καλό το στήσιμο της όλης μηχανορραφίας αλλά δεν έπιασε.
Μην ξανασχολιάσεις στο μπλογκ μου.

(Σε περίπτωση που κάνω... ΜΙΑ στο ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ λάθος, πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να ζήσουμε αμφότεροι και χωρίς τους σχολιασμούς σου)

tetradios είπε...

Δεν ξέρω για ποιες μηχανορραφίες μιλάς ούτε ποιοι εφιάλτες σε κυνηγούν και ποια είναι τα ονόματα που αναφέρεις,πάντως εγώ, να είσαι βέβαιη ότι... θα επιβιώσω και χωρίς το ιστολόγιό σου, που έτσι κι αλλώς μοιάζει με "έρημη χώρα",και πίσω από το οποίο διαφαινόταν μια ταλαντούχα δημιουργός που αποδεικνύεται μια υστερική της αστυνομικής παραλογοτεχνίας.

tetradios είπε...

Όταν αποκλείεις κάποιον από το να κάνει σχόλια για τους δικούς σου λόγους, νευρασθένεια ή ότι άλλο δεν με αφορά, θα πρέπει να διαγραφούν και τα σχόλια τα δικά μου που ήδη έγιναν. Επειδή λοιπόν, ενώ σε όλα τα ιστολόγια υπάρχει η δυνατότητα στον σχολιάζοντα να διαγράψει τα σχόλιά του και στο δικό σου δεν υπάρχει, κάνε μου τη χάρη να διαγράψεις τα σχόλιά μου, όπου τα έγραψα.

Κυκλοδίωκτον είπε...

@Πολυονόματε:
Σταμάτα να ξερνάς δηλητήριο κάθε φορά σαν ερπετό που το πάτησαν.
Σταμάτα επίσης τα παιδιαρίσματα και πάσης φύσεως καμώματα.

Δε σβήνω τίποτε.
Αν δε θες να εκτίθεσαι δημόσια να μη γράφεις.

tetradios είπε...

Διαπιστώνω ότι το πρόβλημά σου είναι μεγάλο, αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω και να ήθελα.
Αν κάποιος εκτίθεται με τα σχόλιά του αυτός είσαι σύ. Τα δικά μου σχόλια δεν είναι παρά μια ευγενική ανθρώπινη επικοινωνία πάνω στα σκίτσα σου και στα κόμικς που έκανες. Συνεπώς δεν υπάρχει λόγος για να... εκτεθώ από τα σχόλιά μου!
Αλλά είπαμε το μυαλό σου λειτουργεί σε άλλες φάσεις. Δηλαδή άλλα να σου λένε και άλλα να εννοείς, βρίζοντας κι από πάνω. Αυτό δεν με πειράζει γιατί έτσι αυτοκαθορίζεσαι... Ο λόγος που σου είπα να διαγράψεις τα σχόλιά μου είναι απλός: Δεν μπορείς να λές σε κάποιον να μη ξανασχολιάσει αλλά να κρατάς τα σχόλια πο έκανε μέχρι τώρα! Μέχρι εκεί, μπορείς να σκεφθείς; Αν ναι, τότε διέγραψέ τα. Αν όχι αφησέ τα, αφού ό,τι αληθινό έχει την αξία του. Μόνο που σκέφθηκα μετά την άναίτια και απαράδεκτη συμπεριφορά σου, ότι τα σχόλιά μου δεν απευθύνονταν στον κατάλληλο άνθρωπο. Περαστικά σου.

Κυκλοδίωκτον είπε...

Οκ, ...Τετράδιε, με έπεισες(!)
Καλή ευγενική, ανθρώπινη, και επικοινωνιακή μπλογκοσταδιοδρομία, αλλά όχι εδώ...

Η μη σκεφτόμενη μέχρι εκεί...

tetradios είπε...

Αν ήθελα να κάνω "μπλογκοσταδιοδρομία", η γειτονιά σου θα ήταν πολύ φτωχή και έρημη για κάτι τέτοιο. Άλλο αν εσύ την "έχεις δεί"...
Βλέπω ότι αποφάσισες να κρατήσεις τα σχόλιά μου. Κάτι είναι κι αυτό: Μπορεί να έχεις ταραγμένο μυαλό, αλλά έχεις τουλάχιστον αισθητική.

Κυκλοδίωκτον είπε...

Τετράδιε,
αρκετά σε ανέχτηκα.
Φτάνει τόσο!

Κυκλοδίωκτον είπε...

Tetradie,
και κατά το γνωστό τυπικό σου, επιστρέφεις με άλλο τρόπο και χύνεις δηλητήριο και στο μέιλ.
Τόσο γνωστή πια η τακτική σου!
Ειλικρινά, κουράστηκα να σε ανέχομαι.
Όλα έχουν κι ένα όριο.
Φτάνει!
Το επόμενο μειλ σου θα το αντιγράψω εδώ στα σχόλια.

Unknown είπε...

Όσο για σένα φλώρε, να αρκεστείς στο τσίου-τσίου, που αρέσει στις πονεμένες καρδούλες κάποιων κυριών.