Αχίλλειος Πτέρνα

Για να φτάσεις ως εδώ,
Να φτάσεις εδώ που είσαι,
να 'ρθεις από κει όπου δεν είσαι,
Το δρόμο πρέπει ν' ακολουθήσεις που δεν έχει έκσταση.
Σ' ό,τι δεν ξέρεις για να φτάσεις
Το δρόμο πρέπει ν' ακολουθήσεις της αμάθειας.
Για ν' αποχτήσεις ό,τι δεν κατέχεις
Της απογύμνωσης το δρόμο πρέπει ν' ακολουθήσεις.
Σ' ό,τι δεν είσαι για να φτάσεις
Το δρόμο ν' ακολουθήσεις πρέπει όπου δεν είσαι.
Κι ό,τι δεν ξέρεις είναι το μοναδικό που ξέρεις
Κι ό,τι κατέχεις είναι αυτό που δεν κατέχεις
Κι όπου είσαι είναι όπου δεν είσαι.
(Τ. Σ. Έλιοτ)


Ποιο είναι το Μέγιστο που μπορείτε να ζήσετε;
Η ώρα της μεγάλης περιφρόνησης.
 Η ώρα που κι αυτή, ακόμα, η ευτυχία σας γίνεται αηδία, όπως κι η λογική σας κι η αρετή σας...
 Η ώρα που λέτε: "Τι σημασία έχει η λογική μου! Λαχταρά τη γνώση καθώς λαχταρά το λιοντάρι την τροφή του. Δεν είναι παρά φτώχεια και βρώμα και μια αξιολύπητη αυταρέσκεια"...

Μιλήσατε ποτέ σας έτσι; Φωνάξατε ποτέ σας έτσι; Αχ, να σας είχα ακούσει ποτέ να φωνάζατε έτσι!
(Φ. Νίτσε-'Τάδε έφη Ζαρατούστρα') 




Σε άξαφνες φοβερές στιγµές αστράφτει µέσα µου: "Όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και µάταιο, δίχως αρχή, δίχως τέλος, δίχως νόηµα". Μα ξαναζεύουµαι, πάλι, γοργά στον τροχό της ανάγκης, κι όλο το Σύµπαντο ξαναρχινάει γύρα τρογύρα µου την περιστροφή του.

Πώς μπορείς να φτάσεις στο σπλάχνο της Άβυσσος και να την καρπίσεις; Αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί, δεν μπορεί να στριμωχτεί σε λόγια, να υποταχτεί σε νόμους καθένας έχει και τη λύτρωση τη δική του, απόλυτα ελεύτερος.
(Ν. Καζαντζάκης-'Ασκητική')









Πόση πτώση άραγε μας μένει ως την κορφή;
(Κώστας Μόντης)




Kι ίσως θα πρέπει να χαθείς ολότελα
για να μάθεις κάποτε ποιος είσαι…
(Τ. Λειβαδίτης)

 



Εφθάσαμε έτσι λίγο-λίγο στη γυμνότητα,
ένα-ένα αποδυθήκαμε τα περίφημα προβλήματα,
τα πολύχρωμα, τα βύσσινα, τα πορφυρά των γοητειών,
και μόνον τώρα - μολονότι κάποιος φόβος κι απο πριν,
κάποιο προμήνυμα, μας έλεγαν τι μας προσμένει,
όμως, μονάχα τώρα, οι γυμνωμένοι
είδαμεν ότι χούς εσμέν… Άθλιας επίγνωση
σοφίας! Ένδεια σημερινή ! Βραδύνοια της χθες !
Δουλειά μας τώρα να την αναγάγωμε σε θρίαμβο !…
(Τάκης Κ. Παπατζώνης-'Σοφία')