Μπαίνοντας από την είσοδο του κτηρίου, μένεις κι εσύ άγαλμα μη χορταίνοντας να κοιτάς τον επιβλητικό κούρο των 6 μέτρων. Τον κοιτάς, τον ξανακοιτάς και θες να μείνεις ώρα πολλή να τον κοιτάς...
Τον βρήκαν λέει πεταμένο, επειδή όταν τον έφτιαχνε ο γλύπτης, από λάθος, δημιουργήθηκε ρωγμή στο αριστερό μερος του κεφαλιού δίπλα στο αυτί και αχρηστεύτηκε σαν άγαλμα.
Βρήκαν τον αχρηστεμένο. Τους υπόλοιπους; "Ες έδαφον φέρειν" ή κοσμούν ιδιωτικές συλλογές του εξωτερικού;
(η κοπέλα στη φωτογραφία είναι υπάλληλος του μουσείου)
Όχι δεν είναι μία από τις παραδοσιακές φορεσιές μας.
Είναι το αρχαίο μπούστο της θεάς Αρτέμιδος.
Κι αυτό το ήρεμο γυναικείο πρόσωπο πόσα μυστικά και αποσυμβολισμούς κρύβει?
Ιδίως όταν διαβάζεις πως ανήκει... στον θεό Διόνυσο;
Με κυνηγούσε το θέμα της γυναικείας μορφής του Διόνυσου. Τι ήξερα οι αρχαίοι που εμείς οι πολλοί δεν ξέρουμε;
Τυχαία βρήκα αυτό το κείμενο:
Η λέξη «Διόνυσος» αποτελεί αναγραμματισμό του «Διός Νους». Αυτός ο Νους είναι το μέσον που οδηγεί τον άνθρωπο στην πραγμάτωση της θέωσης, δηλαδή το να φτάσει η ψυχή του ανθρώπου, στα επίπεδα της θέωσης. Η ανθρώπινη υπόστασή του, από την πλευρά της μητέρας του Σεμέλης, μάς δείχνει ότι το γήινο σώμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το θεϊκό στοιχείο. Είναι ο φύλακας της ψυχής που θα την φτάσει στη θέωση, στο πνεύμα, ώστε να εκφραστεί η δύναμη του Λόγου. Για αυτό και ο Διόνυσος επονομάζεται Ζαγρέας, δηλαδή κυνηγός, που «κυνηγάει» τις ψυχές και τις οδηγεί προς τη θέωση, παίζοντας έτσι το ρόλο του ως Λυτήριος ή Λυσεύς αλλά και ως Ελευθερωτής.
Σύμφωνα με αντιλήψεις των αρχαίων, ο Διόνυσος, σαν σύμβολο της ζωής που αναγεννάται την Άνοιξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου