Τα τενεκεδάκια παίζει

Pamela Zagarenski

Ανοίγω τα μάτια στη νέα ημέρα.

Με τις πρώτες σκέψεις καταλαβαίνω ότι είμαι ένα "τενεκεδάκι".

-Τιν-τιν, είναι η Αλεξάνδρα μέσα?

-Όχι, αναλώθηκε πολύ χθες.

Αυτό είναι το τίμημα.

Το μυαλό μου στήνει συνομιλίες.

Θυμάμαι τα λόγια του Γκέτε.*

Να διαβάσω ένα ποίημα, σκέφτομαι, να πάρω τα πάνω μου.

-Ελύτη, έχεις καιρό…     -Μπα, δεν μπορώ τέτοιες ΄φωτεινότητες΄ τώρα...

-Σεφέρη…      -Μπα, πολύ στοχασμός...
-Μποντλέρ...    -Πολύ μαυρίλα...

Τι γίνεται; Κάνω παζάρια για την ποίηση σαν το παιδί που δε θέλει να πάει σχολείο;

Πλάκα έχω!

Αποφασίζω να εμπιστευτώ και πάλι το τυχαίο. 

Θυμάμαι χθες. Άνοιξα τα χέρια κοιτώντας προς τα πάνω και αφέθηκα σε ό,τι είναι να 'ρθει, όπως όταν κάνεις στη βροχή ή στον αέρα.

-Φέρε μου, ότι είναι να μου φέρεις, είπα με σχεδόν απόλυτη αποδοχή. 

Γνώση και στάση ζωή που δεν την κερδίζεις και τόσο εύκολα.

Αλλά δεν είναι μόνο ότι αφήνεσαι έτσι εν λευκώ. Παράλληλα κινείς κι εσύ τα νήματα με προκλήσεις ή αντιρρήσεις και η Ειμαρμένη ξετυλίγει το δικό σου κουβάρι που πλέκει εκείνη τη στιγμή μέσα από άπειρες επιλογές συνδυασμών και πιθανοτήτων.

Πλησιάζω στα βιβλία με την ποίηση. Το μόνο που έχω να διαλέξω είναι αν θα τραβήξω βιβλίο από το πάνω ράφι με τους ξένους ποιητές ή από το κάτω με τους Έλληνες. Διαλέγω, σαφώς -πρωινιάτικα- τους Έλληνες.

Tree Pose - Johanna Wright

Γυρίζω την πλάτη, κλείνω τα μάτια για να αφεθώ μόνο στην αίσθηση και το χέρι μου αρχίζει πίσω μου να ψηλαφεί τα βιβλία. Γελώ και διασκεδάζω γιατί παίζω και χαίρομαι που έχω ξανά τέτοια διάθεση. Επιλέγω ένα βιβλίο και το τραβώ. Μόλις βλέπω ποιο μου 'φερε η τύχη στα χέρια, δεν μπορώ να μη βγάλω ένα αυθόρμητο δυνατό γελάκι έκπληξης. Χα! Αν μη τι άλλο αυτό το 'τυχαίο' έχει και χιούμορ! Περίμενα οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό! Μα... ...το 'Άσμα Ασμάτων';

Έλα τυχαίο, δείξε τι επέλεξες:

Ε, στ'

Πού να πήγε ο εκλεχτός σου

Στις γυναίκες ω, πιο ωραία;

Πού να τράβηξε ο καλός σου

Για να ψάξουμε μαζί;

Αυτό τι είναι τώρα τυχαίο; Γελώντας συνομιλώ 'μαζί' του κοιτάζοντας το κενό για να συγκεντρώνομαι καλύτερα στις σκέψεις μου… Πρωινή ανύψωση είναι αυτό τυχαίο; Όχι τυχαίο, με προβλημάτισες. Προβληματισμό μου 'στειλες… Τι θέλεις να μου πεις και τι στο καλό είναι αυτό: Ερώτηση, απάντηση, υπόσχεση;

Κοίτα να δεις το τυχαίο!Παίζω εγώ μαζί του, παίζει κι αυτό μαζί μου.

Ωραία. Ξεκινάμε τη μέρα μας με συνομιλίες χαμόγελα και παιχνίδια.

(Ξεκινά-με; Λάθος πληθυντικό πρόσωπο, όλα στον ενικό θα 'πρεπε, Χα! Πού τον είδες τον ενικό σε όλο αυτό;)

Maze - James Jean

-Και μην τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς, μου λέει η εσωτερική φωνή μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου.

-Ναι της απαντώ, υπάρχουν και τα επί πιστώσει!

*"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό..." (Γκέτε)

Και για μουσική συνοδεία όλων αυτών ακούω:

Tsuyoshi Yamamoto Trio - Midnight Sugar
Esbjörn Svensson Trio - Believe, Beleft, Below

Esbjörn Svensson Trio - Eighthundred Streets by Feet

Esbjörn Svensson Trio - The Childhood Dream
κ.λπ.



Υ.Γ.
Νομίζω, κύριε Γκέτε, ότι σήμερα, ήδη εκανα το καθήκον μου ως άνθρωπος!



Και ίσως να μου πει κάποιος... Μα καλά το Άσμα ασμάτων, το χεις στην Ελληνική ποίηση;
Ε, ναι, γιατί ανήκει στην εκκλησιαστική κυρίως, επειδή η μετάφραση που έχω είναι ιερωμένου (Λεοντίου Χατζηκώστα) και επειδή, εκεί μου ταιριάζει εμένα να είναι και δικά μου τα ράφια - δική μου και η ταξινόμηση!



Και, εκ των υστέρων, κάτι αταίριαστο φαινομενικά από Μαλβίνα, έτσι να ίπταται σα σύννεφο σκιάς ή βροχής ή απλώς ομπρέλα αλεξήλια και αλεξικέραυνη...

Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα.
Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια
Κόλαση, να γλείφεις και τα δάχτυλά σου.
Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό.
Και ο Παράδεισός του ανούσιος θα είναι, μια ηλίθια πράσινη πεδιάδα,
το δε χορτάρι της, σύντομα θα αποδειχθεί γκαζόν...
(Μαλβίνα Κάραλη)