Mehdi Dashti |
πως υπήρχε μια τρύπα
στο τσεπάκι του χρόνου
κι ένα-ένα τα όνειρα
μου έπεφταν στο δρόμο
καθώς προχωρούσα.
Κι ύστερα, πως χανόντουσαν
και τα δικά μου κομμάτια
ένα πόδι, ένα χέρι, ένα μυαλό
τέτοια βασικά πράγματα
κι εγώ, ούτε που νοιάστηκα
ποτέ να τα μαζέψω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου