Ήταν στον ορίζοντα.
Κι ένα τεράστιο αόρατο πινέλο βουτούσε στη θάλασσα για να βραχεί και μετά στριβόταν στο στρογγυλό κροκί του ήλιου για να γεμίσει χρώμα και να γράψει...
Κι ύστερα, κάτι με τετράδια και κάποιες άλλες παρόμοιες ποιητικές εκφράσεις που προβάλονταν εκεί μπροστά μου στον ορίζοντα και γω να απορώ για το πόσο εύκολα κι αβίαστα ερχόταν η ροή τους, μέχρι που κατάλαβα ότι ήταν στο όνειρό μου.
Κι αφού το χάλασε αυτή η ορμή συνειδητότητας, έτρεξαν όλα να εξαφανιστούν άρον άρον και να αφήσουν μόνο αυτό το γοβάκι μνήμης πίσω τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου