Πρόσεξε μη σε σκοτώσει
και σένα η ανυπαρξία μου,
σε προειδοποίησα.
Μα εσύ δεν μ΄ άκουσες
-χρόνια δωρητής χαμόγελων-
νόμιζες κρατούσες ασπίδα.
Μόνο όταν έπιασες το κρύο μου χέρι
κατάλαβες, μα ήταν αργά πια.
Ο θάνατος μας σώριασε,
νικητής, και τους δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου