Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Τον ίδιον εσέ


Γύρω μας, όχι μια, πολλές αβύσσους
το πεπρωμένο ανοίγει. Πλην εδώ 'ναι
μι' άβυσσος πιο βαθιά, μες στην καρδιά μας,
που, γοητευμένους, μέσα της μας σέρνει
να βυθιστούμε. Πιάσου από τον ίδιον
εσέ, παρακαλώ σε. Θα κερδίσει
ό,τι ο ποιητής χάσει, ο άνθρωπος τότε..
("Τορκουάτο Τάσο" -Γκαίτε)

7 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Καλημέρα... Πολυ ωραίο ποιήμα...
αν και νομίζω πως χάνει λίγο στην μετάφραση.....
Ωραίο πράγμα η άβυσσος...
Μαγευτικο....

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

Καλημέρα ακανόνιστη.
Αυτό που σε ξένισε στην μετάφραση είναι ...ο χρόνος.
Η μετάφραση είναι του Άρη Δικταίου που έχει μεταφράσει ουκ ολίγα, αλλά έγινε (τουλάχιστον τότε έγινε η έκδοση του βιβλίου που έχω) το 1961 και όπως είναι φυσικό, έχει το ύφος της εποχής εκείνης.

Ανώνυμος είπε...

Αν δε φυγεις θα αυτοκτονησω (μετΑφορικΑΑΑΑ)
Ας ειν΄καλα τα γιδια και οι κατσικες
Ζωοφιλια
Μη σκοτωνετε τα ζωα τα χρειαζομαστε

http://www.youtube.com/watch?v=Ab3FUGelX6E&feature=related

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

Ανώνυμε...
Η εφαρμογή της αβύσσου στα σχόλια να υποθέσω;

Ανώνυμος είπε...

Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων. Τα τρένα, ενώ ταξιδεύουν, δεν έχουν κανέναν προορισμό. Κι ενώ τα πάντα είναι όπως πριν, ταυτόχρονα έχουν μεμιάς αλλάξει.

"Όταν οι άγγελοι περπατούν"

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

Μου άρεσε αυτό το απόσπασμα. Πήρες αυτό το βιβλίο;

Ανώνυμος είπε...

Αυριο θα παω... ελπιζω να φτασω στο βιβλιοπωλειο...