Περί έλξεων...

Η Αγγέλα δεν ξέρει αν πρέπει να χτυπήσει την πόρτα για να μπει ή απλώς αν ανοίγει και μπαίνει. Διστάζει. Τα χέρια της σφίγγονται. Τα χείλη της σουφρώνουν σε μια μικρή σχισμή. Μέχρι να το πάρει απόφαση.
Ναι! Θα μπει χωρίς να χτυπήσει. Έτσι δυναμικά για να δείξει οικειότητα. Κι αν… θεωρηθεί αγένεια; Τι να κάνει τελικά; Πρώτη μέρα στη δουλειά έξω από την μισάνοιχτη πόρτα του γραφείου.
Θα την σπρώξει απαλά και θα μπει. Ναι, αυτό θα κάνει.
Τα δάχτυλά της σφίγγουν το κρύο πόμολο. Έτοιμη να σπρώξει…

Αστεράκια! Η πρώτη της μέρα στη δουλειά συνοδεύεται από έναν υπέροχο έναστρο ουρανό!
"Συγνώμη! Δεν ήξερα ότι είσαστε πίσω από την πόρτα…"
Μια φωνή ακούγεται μέσα από τον ουρανό. Μαυρίλα όλα γύρω της. Πότε φύγαν τ' αστέρια από τον ουρανό κι άφησαν μόνη της τη νύχτα; Το βλέμμα της θολωμένο. Ένας πόνος ξυπνάει στο κεφάλι της. Πιάνει ασυναίσθητα το εξόγκωμα που φουσκώνει σιγά-σιγά. Καρούμπαλο! Ανοίγει τα μάτια. Ένας υπέροχος άντρας την κοιτάζει και ανησυχεί για χάρη της.
"Είστε καλά; Μιλήστε μου… ελάτε να καθίσετε…"

Μια σκοτοδίνη την κυριεύει ξανά. Τα πόδια της τρέμουν, οι λέξεις ξεραίνονται στην γλώσσα της, δεν ξέρει τι να πει.
Ο υπέροχος άντρας ακουμπά τα καλοσχηματισμένα του δάχτυλα στο γυμνό της μπράτσο και την οδηγεί σε μια καρέκλα.

Έχει μπει! Είναι ήδη μέσα στο γραφείο. Με έναν τρίτο τρόπο από αυτούς που είχε να επιλέξει.
'ΕΛΞΑΤΕ' έγραφε η πόρτα. Πώς δεν το 'χε προσέξει; Πώς κανένας δεν την ειδοποίησε γι' αυτήν την τρομερή έλξη που θα ένοιωθε για τον νέο της συνάδελφο; Αυτήν την αναπάντεχη έλξη που έστειλε την πόρτα κατακούτελα πάνω της;
Χαμόγελο δεν είναι αυτό που σχηματίστηκε στο πρόσωπό της; Ένα υποτονικό μειδίαμα. Κι αυτή η ασθενική φωνούλα που ακούγεται δική της;
"Ει… ει… είμαι εντάξει… μην… μην ανησυχείτε…"

Τι δυναμικά που μπήκε στο γραφείο τελικά! Μα, αυτός είναι ακόμα εκεί και την κοιτάζει μέσα στα μάτια, προσπαθεί να την διαβάσει, να την καταλάβει… Τι στην ευχή; Πάνω στην ταραχή της λες να άφησε ανοιχτό το εξώφυλλο της ψυχής της; Η σκοτοδίνη της να ήταν τελικά διαφωτιστική γι αυτόν;
Α, όχι! Πρέπει να συνέρθει. Να ξαναγίνει η νέα προϊστάμενη με το απόμακρο ύφος. Να μπορεί να επιβάλλεται σ' αυτόν τον… αχ, ακαταμάχητο υπάλληλό της.
Τι ανόητη να πάρει τέτοια ώθηση ονειροπόλησης από την αρχή, μόνο και μόνο γιατί δεν πρόσεξε το "Έλξατε"!


-