.
.
The Red Moon, by Osaku Draculia
.
Γέλαγε!
Όλο γέλαγε!Και το φεγγάρι ολόγιομο.
Μα εκείνος κοιτούσε μόνο εκείνη.
Που γέλαγε!Και το φεγγάρι ματωμένο.
Μα εκείνη ούτε που το πρόσεξε.
Γιατί γέλαγε!Είχε για φεγγάρι της εκείνον.
Μέχρι που τον μάτωσε.
Κι ας γέλαγε!
Μα εκείνος κοιτούσε μόνο εκείνη.
Που γέλαγε!Και το φεγγάρι ματωμένο.
Μα εκείνη ούτε που το πρόσεξε.
Γιατί γέλαγε!Είχε για φεγγάρι της εκείνον.
Μέχρι που τον μάτωσε.
Κι ας γέλαγε!
Υ.Γ.
Αυτό το 'ποίημα' μου (λόγω των παλιών χαμένων αναρτήσεων), το 'χω αναρτήσει 2 φορές, η άλλη εδώ: Πανσέληνος 2008
6 σχόλια:
Σήμερα θα έχουμε έκλειψη σελήνης και μάλιστα, λόγω στάχτης στην ατμόσφαιρα, θα είναι κόκκινο το φεγγάρι.
Έτσι θυμήθηκα να ξανανεβάσω ένα παλιό μου ποίημα.
Μοναδικής ομορφιάς ποίημα.
Ελπίζω να έχει συναίσθηση της αξίας του κι αυτός που το ενέπνευσε..
Ευχαριστώ ανώνυμε
O/H Ηλίας είπε...
Η ουσία είναι να μάθουμε ποιός το ενέπνευσε!Αλλιώς το ποίημα θα παραμείνει απλά ένα πολύ καλό ποίημα!
Το θυμήθηκα και το παραθέτω (στην - όμορφη - μετάφρασή του από τα γερμανικά):
Ήταν οι δυο τους τόσο ερωτευμένοι,
έκλεβε αυτός κι αυτή τσίλιες φυλούσε,
έστηνε κόλπα αυτός και ξαπλωμένη
εμπρός στα πόδια του αυτή γελούσε,
όλο γελούσε.
Οι μέρες πέρναγαν με γλέντι και χαρά,
στην αγκαλιά του κάθε νύχτα την κρατούσε.
Όταν του πέρασαν στα χέρια σίδερα,
αυτή μπρος στο παράθυρο γελούσε,
όλο γελούσε.
Της στέλνει μήνυμα : πεθαίνει αν δεν τη δει,
να της μιλήσει για στερνή φορά ποθούσε.
Όταν της φέρανε το γράμμα του, αυτή
κουνώντας το κεφάλι της γελούσε,
όλο γελούσε.
Η ώρα έξι την αυγή, του κόψαν τον λαιμό.
Η ώρα επτά, βαθιά στη γη πια κατοικούσε.
Αυτή όμως κιόλας στις οχτώ
ρουφώντας κόκκινο κρασί γελούσε,
όλο γελούσε.
Ein Weib - Heinrich Heine
(μτφ. Κ. Κουτσουρέλης)
Έχει εκπληκτική νοηματική ομοιότητα με αυτό που έγραψα!!!
Πραγματικά πολύ όμορφο ποίημα.
Ευχαριστώ πολύ amFenster!
Με αφορμή το σχόλιό σου, θα παραθέσω ένα απόσπασμα του Μορυά, από το βιβλίο του: "Η δύναμη της σκέψης":
"Αληθινά, μελετώντας τις καταγραφές όλων των αιώνων, καταπλήσσεται κανείς από τη φαινομενική επανάληψη ταυτόσημων σκέψεων. Όχι μόνο βρίσκουμε όμοιες εκφράσεις των ίδιων σκέψεων, αλλά βρίσκουμε συχνά και ορισμένες λέξεις εντελώς ίδιες. Εντούτοις, αποδεικνύεται ότι οι συγγραφείς, όχι μόνο δε γνώριζαν ο ένας τον άλλο, αλλά και δε θα μπορούσαν, ίσως, να έχουν διαβάσει αυτά τα γραπτά. Τούτο το φαινόμενο παρατηρείται σε όλους τους τομείς της δημιουργίας."
Δημοσίευση σχολίου