Φυσούσε

Φυσούσε χθες τόσο πολύ
που γέμισε τρικυμία.
Αναταράχτηκαν κομμάτια νου και καρδιάς
και παρασύρθηκαν από τον άνεμο
να πετούν και να στροβιλίζονται στους δρόμους
πάνω από τα κεφάλια των περαστικών
και τις στέγες των σπιτιών.
Πάνω από το πλήθος της διαδήλωσης
και τις φωνές των μεγαφώνων
τα χειροκροτήματα και τα συνθήματα.
Έφευγαν μακριά σαν κυνηγημένα
λες και βρήκαν ξαφνικά
μιαν ανέλπιστη ελευθερία.
Κι όμως, δεμένα με αόρατη κλωστή,
ξαναγυρνούσαν πάλι πίσω
φέρνοντας γεύση από άνεμο και σκόνη.
Ναι, η σκόνη έφταιγε για τα δακρυσμένα μάτια.


.