Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

1-0 = Καφετιέρα-Κυκλοδίωκτον


Troy Brooks

Σήμερα το πρωί, με περίμεναν, πάλι, δύο από τα ...μυστήρια του σύμπαντος.

Μυστήριο ένα: Ζάχαρη-Καφές = 0-1
Ο καφές χωρίς καθόλου ζάχαρη φαίνεται λιγότερο πικρός από τον καφέ με λίγη ζάχαρη (για όποιον έχει συνηθισει να τον πίνει γλυκό).

Μυστήριο δύο: Μηχανικότητα-Λογική = 1-0
Άμα ξεχνάμε τους νόμους ζεστού-κρύου, διαστολής-συστολής και η τάχα μηχανική νοικοκυροσύνη να ξεπλύνουμε αμέσως τη γυάλινη καφετιέρα, ξεπερνά τη λογική και τα μαθήματα φυσικής, η καφετιέρα ραγίζει.




Θα με ρωτήσετε και γιατί αυτά να αποτελούν μυστήρια και μάλιστα του σύμπαντος;
Και θα απαντήσω και γιατί να θεωρούνται δεδομένα;
Μόνο και μόνο επειδή τα έχουμε συνηθίσει;



Migle Kosinskaite
Καμιά φορά βλέπω το ανθρώπινο σχήμα ή κάποια ζώα και σκέφτομαι πόσο ατσούμπαλα και περίεργα όντα είμαστε (τουλάχιστον εξωτερικά) κι ότι δεν το καταλαβαίνουμε, μόνο και μόνο επειδή μάθαμε να το θεωρούμε ως 'φυσιολογικό' από τη στιγμή της γέννησής μας.


Ίσως να φταίνε και τα πολλά βίντεο με ...δεινόσαυρους που αναγκάζομαι να βλέπω τώρα τελευταία, ίσως και η πίκρα για τη ραγισμένη καφετιέρα... μη δίνετε σημασία...



4 σχόλια:

Αchernar είπε...

Γειά σου και πάλι καλή μου Κυκλοδίωκτον!!! Ξαναβρισκόμαστε :) :)

Αυτό με τον καφέ και τη ζάχαρη δεν το ήξερα, θα το δοκιμάσω!

Η φυσική δεν έχει να κάνει με την όποια βιασύνη. Είναι και θα παραμείνει η κυρία των πραγμάτων.

Αυτό περί της υποκειμενικότητας του ωραίου και του ανθρώπινου σχήματος το έχω σκεφτεί κι εγώ! :) Λέω, και γιατί να θεωρείται όμορφο το να έχει κανείς 2 μάτια, 2 χέρια κλπ.; Σε κάποιον άλλο πλανήτη ίσως αυτό το σχήμα να το θεωρούσαν κακάσχημο... Κάτι ανάλογο με μας είχε σκεφτεί κι ο Στανισλάβ Λεμ (ο συγγραφέας του "Σολάρις") στα χιουμοριστικά "Ημερολόγια των Άστρων" του, όπου ένας γήινος καλείται σε ένα διαγαλαξιακό συνέδριο για να απολογηθεί το γιατί η Γη είναι πολιτισμικά τόσο πίσω, και οι υπόλοιποι σύνεδροι τα χάνουν από την...απροσμέτρητη ασχήμια του :)

Κυκλοδίωκτον είπε...

Καλώς την κι έλεγα πού να χάθηκες, γιατί επισκεπτόμουν κάποιες φορές το μπλογκ σου κι ήταν κολλημένο σε μια παλιά ανάρτηση.

Μην ξεχνάς και την "χημεία" ως κυρία κάποιων άλλων πραγμάτων....


Τελικά, από ό,τι έχω καταλάβει το όμορφο μαθαίνεται και συνηθίζεται.
Αν θυμάσαι στο παραμύθι "η Πεντάμορφη και το Τέρας", το τέρας ποτέ δεν ξαναμεταμορφώθηκε σε βασιλόπουλο. Έτσι το βλεπε η πεντάμορφη γιατί το είχε αγαπήσει τρελά.

Αchernar είπε...

Κάπως έτσι πάει.

Αchernar είπε...

Κάπως έτσι πάει.