Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Πανσυμπτώσεις

La Maison - René Magritte



Πρώτα έμενε Εκείνη μόνη της στο ακριβώς απέναντι διαμέρισμα που είχε πρόσφατα αγοράσει και μετά ήρθε κι Εκείνος να μείνουν μαζί.
Τα ηχηρά γέλια της, αναστάτωναν συχνά την ησυχία του μικρού ακάλυπτου που μας χώριζε. Χειμώνα-καλοκαίρι, καθότι μανιακοί καπνιστές και οι δύο, άφηναν συχνά την μπαλκονόπορτά τους ανοιχτή και μαζί με τον καπνό, ξεγλιστρούσε έξω και το κελάρυσμά της.


Είχε νικήσει η τοπική ομάδα της πόλης κι όλοι μαζεύονταν στον Λευκό Πύργο για να το γιορτάσουν.
Καθώς βρισκόμουν στην περιοχή, κατηφόρισα τη Δαγκλή με κατεύθυνση τον Λευκό Πύργο, για να δω από περιέργεια, τι στο καλό κάνουν όσοι μαζεύονται εκεί.
Ένα τεράστιο κοκκινωπό φεγγάρι με περίμενε στην απλωσιά του ουρανού της πλατείας της ΧΑΝΘ που έσκασε σαν έκρηξη στα μάτια και στο μυαλό μου.



Catrin Welz-Stein


Οι σκέψεις μου, ανάμεσα σε άλλα, δεν θυμάμαι πώς, ταύτισαν το μάτωμα του Φεγγαριού με τα συχνά γέλια Εκείνης και τα μετέτρεψαν σε στίχους. Κοιτούσα τους τρελαμένους οπαδούς να ουρλιάζουν συνθήματα, να τραγουδούν, να χορεύουν, να σκαρφαλώνουν σε πινακίδες και φανοστάτες που δεν άντεχαν το βάρος τόσων ατόμων μαζί, και άλλα τόσα διάφορα, κρατώντας στο μυαλό μου ένα ρουμπίνι από άλλους κόσμους.



Αργότερα, γνωριστήκαμε καλύτερα με Εκείνην κι Εκείνον.
Τα πικρά δηκτικά σχόλια για συζύγους σε μορφή αστεϊσμού και πειράγματος που έκαναν ο ένας στον άλλον, μόνο καλό σημάδι δεν ήταν.
Μετά έφυγα από εκείνο το σπίτι, άλλαξα γειτονιά, δεν ήξερα τι απέγιναν.
Συνάντησα μια μέρα τυχαία Εκείνη στον δρόμο.
Χωρίσαμε, μου 'πε. Κανένας τους πια δεν έμενε στο παλιό σπίτι, έψαχνε να το πουλήσει.


Rafal Olbinski


Χθες, ημέρα της Υπερπανσελήνου (κάτι συμπτώσεις), συνάντησα τυχαία πρώτα Εκείνον στον δρόμο.
Δεν τον αναγνώρισα. Το πρόσωπό του οικείο σαν φυσιογνωμία, αλλά δεν θυμόμουν από πού και πώς τον ήξερα. Κρατούσε έναν σκύλο, Με κοίταξε ελάχιστα παραπάνω, τον κοίταξα ελάχιστα παραπάνω, αλλά ούτε εκείνος, ούτε εγώ είπαμε κάτι. Ίσως να έσπαγε κι εκείνος το μυαλο του από πού με ξέρει.

Και καθώς τον προσπέρασα και προσπαθούσα να θυμηθώ τι και πώς, να 'σου κι Εκείνη λίγα μόλις μέτρα πιο πίσω με ακόμη έναν σκύλο.
Μου χαμογέλασε, μιλήσαμε στα γρήγορα... -Μένεις εδώ, στην περιοχή; -Ναι, -Εσύ, -Όχι... βιαζόμουν, δεν είπαμε και πολλά ...και συνέχισε την ανηφόρα πίσω από Εκείνον.

Ίσως να τα ξαναβρήκαν, μετά από τόσα χρόνια, ίσως κάτι άλλο...
Ποιος να ξέρει;
Η Πανσέληνος σίγουρα.
Εγώ ίσως το μάθω στην επόμενη σύμπτωση.







8 σχόλια:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

Όλα στη ζωή αλλάζουν.Στις μέρες μας νιώθω ότι αλλάζουν πιο γρήγορα.Κόντυναν οι χρονικές αποστάσεις ανάμεσα στις εμπειρίες και τα βιώματα. Η συνάντηση δυο ανθρώπων και ο αποχωρισμός μέσα στον Χρόνο είναι σπαραξικάρδιο θέμα.

Κυκλοδίωκτον είπε...

Ζούμε σε μια εποχή που οι αλλαγές είναι ταχύτατες και ξεπερνούν την ανθρώπινη αφομοίωση και εναρμόνιση. Κι ολο τρέχουμε και βιαζόμαστε... Και μαθαίνουμε στο γρήγορο, στο εύκολο κι ό,τι χρειαζεται περισσότερο χρόνο και κόπο απλώς το αφήνουμε. Εξ' άλλου, υπάρχουν τόσες εναλλακτικές σχεδόν για όλα...

Πολλές φορές ισχύει και για τις σχέσεις αυτό (χωρίς να αναφέρομαι στη σχέση και τους λόγους χωρισμού του ζευγαριού της ανάρτησης για τους οποίους δεν εχω ιδέα).

Ανώνυμος είπε...

"Πολλές φορές ισχύει και για τις σχέσεις αυτό..."
Eδώ ο ιούλιος σηκώνει τα χέρια ψηλά...
δεν τον διαφωτίζετε καλλίτερα ;
αντίδωρο μια δροσερή ημέρα 14 ωρών
ευχαριστούμε
ιούλιος (αμετακίνητα)

Κυκλοδίωκτον είπε...

Μαθαίνουμε στο γρήγορο, στο εύκολο κι ό,τι χρειαζεται περισσότερο χρόνο και κόπο απλώς το αφήνουμε, μια και υπάρχουν κι άλλες εναλλακτικές.
Οπότε γιατί να προσπαθήσει κάποιος για μια σχέση και να δυσκολευτεί όταν του προσφέρονται άλλες;

Ελπίζω να έκανα κατανοητό τον συνδετικό συνειρμό.

(αναρωτιέμαι... οι Ιούλιοι τα δίσεκτα έτη δεν μετακινούνται μια μέρα κι ας μην τους φαίνεται;)

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σας,
ευχαρίστως να μετακινηθώ
μόνο διαλέξτε εποχή

υγ. μια μέρα ε ;

Κυκλοδίωκτον είπε...

Από το 'αμετακίνητα" στο 'να μετακινηθώ'... ή πείθεσθε πολύ εύκολα ή το αμετακίνητα δεν είναι και τόσο αμετακίνητο...

Ανώνυμος είπε...


επειδή όλες οι βεβαιότητες διασαλεύονται τι μας απομένει ;
Η αναγνώριση των καλών προθέσεων των άλλων.

ιούλιος
αν και διαγνώσατε κάποια από τις πολλές αδυναμίες μου κάτι για το οποίο σας ευχαριστώ.

Μαθαίνουμε τον εαυτό μας καλλίτερα μέσα από τα μάτια των άλλων..

Κυκλοδίωκτον είπε...

'Μαθαίνουμε τον εαυτό μας καλλίτερα μέσα από τα μάτια των άλλων.. '

Διαφωνώ!